Στο sportdog.gr μίλησε ο τεχνικός διευθυντής της Παναχαϊκής Κώστας Κατσουράνης και αναφέρθηκε για όλη τη διάρκεια της καριέρας του, μέχρι φυσικά και τους “κοκκινόμαυρους”:

Θα σε πάω πίσω στα παλιά, όταν έπαιζες στην Παναχαϊκή. Πώς κατάφερε ένα 17χρονο παιδί να γίνει επαγγελματίας;

«Δυσκολίες υπήρχαν πολλές. Κάποιοι άνθρωποι της ομάδας πίστεψαν στο ταλέντο μου, όπως ο Κυριακόπουλος και ο Αρχοντίδης. Χάρη σε αυτούς άρχισα να καθιερώνομαι. Υπήρξαν και άλλοι προπονητές που με βοήθησαν και πήρα πράγματα από αυτούς. Μετά τη χρονιά που αγωνίστηκα στη Β’ Εθνική, έγινα βασικός, αν και ήμουν μικρός. Μάλιστα, ήμουν και από τους παλαιότερους παίκτες, γιατί η Παναχαϊκή εκείνην την εποχή, εκτός από προπονητές, άλλαζε και πολλούς ποδοσφαιριστές. Σήμερα κάποιες ομάδες εμπιστεύονται νέα παιδιά. Τότε όμως γινόταν με μεγαλύτερη συχνότητα.

Είχα πολλούς προπονητές όπως ο Βλάχος, ο Αναστόπουλος και ο Κουρμπανάς. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με κανέναν. Απ’ όλους προσπάθησα να πάρω κάτι και να δώσω ό,τι μπορούσα. Όπως συμβαίνει με όλους τους νέους ποδοσφαιριστές. Τότε δεν υπήρχε κάτι οργανωμένο. Ακαδημίες ή ένα πρόγραμμα πάνω στο ποδόσφαιρο. Τώρα προσπαθούμε να κάνουμε κάποια βήματα. Νομίζω ότι έπαιζε καταλυτικό ρόλο ο παράγοντας τύχη και η συμβολή των προπονητών που διέκριναν σε ένα παιδί, το ταλέντο και την προσωπικότητα, να πάει πιο ψηλά».

Ήθελε όμως και αρκετή δουλειά για να τα καταφέρεις…

«Προσπαθείς να είσαι όσο πιο προσγειωμένος μπορείς. Στην επαρχία είναι πολύ πιο εύκολο. Κυρίως τότε εκείνη την εποχή όλοι ήμασταν περισσότερο συγκεντρωμένοι. Δεν υπήρχαν τα κινητά και το ίντερνετ. Είναι φυσικό οι εποχές να εξελίσσονται. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τα σύγχρονα παιδιά που γεννήθηκαν σε αυτόν τον κόσμο, του διαδικτύου και της τεχνολογίας».

«Στην Ελλάδα δεν έγιναν ποτέ επενδύσεις»

Χρειάζεται όμως στερήσεις το ποδόσφαιρο, έτσι δεν είναι;

«Όταν είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής πάντα υπάρχουν στερήσεις. Να προσέχεις τη ζωή σου, τη διατροφή σου. Για μένα όμως το βασικό είναι η προπόνηση στο 100%. Και για να εξυπηρετηθεί ένας ποδοσφαιριστής, το βασικό είναι οι αγωνιστικοί χώροι, κάτι που εμείς εδώ, στην Ελλάδα, υστερούμε σε σχέση με το εξωτερικό. Πάσχουμε. Δεν δίνουμε σημασία στο να είναι οι αγωνιστικοί χώροι καλοί. Όχι μόνο στα επίσημα παιχνίδια, αλλά και στις προπονήσεις. Αυτό το έχουν λύσει λίγο οι μεγάλες ομάδες που όντως δίνουν την προσοχή τους στη βελτίωση των αγωνιστικών χώρων και να μοιάζουν με αυτούς που βλέπουμε και θαυμάζουμε κάθε σαββατοκύριακο σε Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ολλανδία. Νομίζω θέλουμε αγωνιστικούς χώρους από τα μικρότερα τμήματα των Ακαδημιών μέχρι την πρώτη ομάδα. Αυτό είναι το σωστό και κάνει όλος ο κόσμος».

Η απουσία οικονομικών πόρων δεν δημιούργησε αυτήν την έλλειψη;

«Και όταν υπήρχαν δεν έγινε τίποτα. Σε υποδομές και επενδύσεις πάνω στο ποδόσφαιρο λίγα πράγματα έχουν γίνει. Εδώ δεν έχει προπονητικό κέντρο η Εθνική ομάδα. Ο Άγιος Κοσμάς δεν είναι προπονητήριο, αλλά ολυμπιακό έργο, το οποίο απλά το εκμεταλλευόμασταν και μας πρόσφερε καλές συνθήκες προπόνησης. Είχαμε ένα γήπεδο καλό, χωρίς να έχει τον εξοπλισμό που πρέπει να διαθέτει μία σοβαρή ομάδα, για αποκατάσταση, γυμναστήριο. Από εκεί ξεκινούν όλα. Δεν χρειάζεται να πάμε στις ομάδες. Θέλει επένδυση το ποδόσφαιρο. Και δεν θέλω να ακούω για κρίση. Όταν δεν είχαμε κρίση, πάλι δεν είχε γίνει αυτή η επένδυση».

«Ήταν να πάω στον Ολυμπιακό»

Ο πρώτος μέγαλος σταθμος της καριέρας σου, μετά την Παναχαϊκή ήταν η ΑΕΚ. Η ιστορία λέει ότι συζητούσες με τον Ολυμπιακό, πριν φορέσεις τα κιτρινομαυρα…

«Ήταν να πάω στον Ολυμπιακό. Δεν προχώρησε όμως από την ερυθρόλευκη πλευρά και ούτε έψαξα γιατί στράβωσε. Έτσι πήγα στην ΑΕΚ όπου πέρασα πολύ όμορφα τέσσερα χρόνια».

Εκεί θεωρείς ότι εξελίχθηκες σημαντικά; Ήσουν ένας πολυθεσίτης χαφ που μπορούσε να βγει ακόμα και ως κρυφός επιθετικός και να σκοράρει…

«Γενικά στην καριέρα μου έβαζα γκολ. Ακόμα και τη χρονιά που σταμάτησα το ποδόσφαιρο, αν την ενώσουμε, γιατί έπαιξα μισή χρονιά Ινδία και μισή στον Ατρόμητο, έβαλα 7 γκολ, τα οποία για χαφ ή στόπερ είναι αρκετά. Νομίζω ότι εξελίχθηκα πολύ στην ΑΕΚ. Με βοήθησε πολύ στην καριέρα μου. Είναι μεγάλη ομάδα με πολύ καλές συνθήκες και άλλες απαιτήσεις. Εκεί έχτισα την προσωπικότητά μου, γνώρισα μεγάλους ποδοσφαιριστές και άρχισα να κλέβω πράγματα απ’ όλους. Προσπαθούσα να κρίνω τα πράγματα όσο γρηγορότερα μπορώ. Λάθη έγιναν, αλλά αυτά είναι μέσα στη ζωή».

«Η δήλωση του Ντέμη παρεξηγήθηκε»

Ο Ντέμης είχε πει το 2004 ότι ο Κατσουράνης είχε κάνει χάρη που έμενε στην ΑΕΚ. Παρότι δεν… πούλησες ποτέ οπαδισμό, η μεταγραφή σου στον Παναθηναϊκό δημιούργησε αντιδράσεις στον κόσμο της Ένωσης.

«Η δήλωση του Ντέμη παρεξηγήθηκε. Εκείνη την περίοδο όλοι είχαμε μείνει ελεύθεροι και μπορούσαμε να πάμε όπου θέλαμε. Γι’ αυτό το είπε έτσι. Εγώ έμεινα περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους. Είχα δεθεί με την ομάδα και τους ανθρώπους που είχα εκεί, όπως ο Λυμπερόπουλος. Μου άρεσε η καθημερινότητα της ΑΕΚ. Για τη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα και δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος που σου έδωσε η μεταγραφή στο εξωτερικό;

«Μετά την Εθνική τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου τα πέρασα στην Μπενφίκα. Εκεί πλέον ασχολούμουν μόνο με το ποδόσφαιρο. Η παιδεία μας και η νοοτροπία μας στην Ελλάδα μας σπρώχνει να ασχολούμαστε με πράγματα που δεν είναι σωστά. Σε παρασέρνει το κλίμα. Μετά βλέπεις ότι έκανες λάθος, όταν αναλώνεσαι σε αυτά. Στην Πορτογαλία κατάλαβα πως είναι το αληθινό ποδόσφαιρο και τι θέλει μία ομάδα για να πάει μπροστά».

Είχες τη δυνατότητα να παίξεις περισσότερα χρόνια έξω;

«Στην Ελλάδα είχα δηλώσει ότι γύρισα και προσωπικούς λόγους. Αν ήταν στο χέρι μου, θα έμενα πάντα στο εξωτερικό. Από την στιγμή που έπαιξα έξω, είπα μέσα μου, ότι δεν θα ξαναπαίξω στην Ελλάδα. Η πορεία των πραγμάτων όμως ήταν διαφορετική».

«Ψέματα από τον Παναθηναϊκό»

Κεφάλαιο Παναθηναϊκός. Τι κρατάς και τι πετάς;

«Στον Παναθηναϊκό πέρασα ωραία χρόνια. Στην αρχή είχαμε σοβαρή διοίκηση και τα πράγματα πήγαιναν καλά. Πήραμε το πρωτάθλημα, το Κύπελλο, παίξαμε καλό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Είχαμε ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα και καλούς ξένους. Είχαμε φτιάξει ένα καλό σύνολο, το οποίο θα μπορούσε να στηριχθεί περισσότερο και να φτάσει ψηλότερα.

Στην αποχώρησή μου βγήκαν πράγματα από την πλευρά του Παναθηναϊκού, τα οποία μόνο και μόνο από σεβασμό στο πρόσωπό μου, δεν έπρεπε να βγουν ποτέ, γιατί ήταν ψέματα και δικαιολογίες. Η ομάδα είχε οικονομικά προβλήματα και θα μπορούσε να ήταν πιο ξεκάθαρη. Στο ποδόσφαιρο είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Όλα ξεκινούν από τη διοίκηση».

«Ο ΠΑΟΚ πολεμά τον ΠΑΟΚ»

Η εμπειρία σου στον ΠΑΟΚ πώς ήταν;

«Στον ΠΑΟΚ όλα ήταν όπως τα είχε πει ο κύριος Σαββίδης. Τα πράγματα ήταν καλά. Ο ΠΑΟΚ εκείνη την περίοδο άρχισε να τα βάζει σειρά και ελπίζω να τα καταφέρει. Αν και είναι μία πολύ δύσκολη ομάδα. Εγώ αυτό που κατάλαβα τον ενάμιση χρόνο που έπαιξα στη Θεσσαλονίκη είναι ότι ο ΠΑΟΚ είναι ένας οργανισμός που πολεμάει τον εαυτό του. Ο ίδιος ο ΠΑΟΚ αντιμάχεται τον ΠΑΟΚ. Αυτό κατάλαβα. Νομίζω ότι όταν ξεφύγουν από αυτό το πράγμα, το οποίο δεν είναι εύκολο, θα πάει πολύ καλύτερα.

Θέλουμε και τις τέσσερις μεγάλες ομάδες, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, να προοδεύουν. Εγώ υπολογίζω στους μεγάλους και τον Άρη. Πρέπει να διαθέτουν καθαρούς ανθρώπους, υγεία και να επενδύουν. Αυτές οι ομάδες έπρεπε να είναι ο καθρέπτης του ελληνικού ποδοσφαίρου να έχουν σύγχρονα προπονητικά κέντρα και γήπεδα».

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοια ανάπτυξη, στην Ασία όμως παρατηρείται ποδοσφαιρικό οργασμός. Το συνειδητοποίησες αυτό με τη μεταγραφή σου στην Πιούνε;

«Οι Ινδοί έχουν χρήμα και επενδύουν. Πλέον, έχουν πάρει τους κατάλληλους ανθρώπους που έχουν τεχνογνωσία, τους οποίους χρησιμοποιούν, για να φτιάξουν το ποδόσφαιρό τους. Οι ομάδες εκεί ξεκίνησαν από το μηδέν και φτιάχνονται. Έχουν και μεγάλο κοινό που του αρέσει το ποδόσφαιρο. Στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια θα δούμε φοβερές εξελίξεις. Τα βήματα προόδου που έχουν κάνει είναι τεράστια».

Υπήρχαν συζητήσεις, να επιστρέψεις στην ΑΕΚ, την περίοδο που αγωνιζόταν στην Β’ Εθνική;

«Ναι. Τον Δεκέμβριο του 2014, που γύρισα από την Ινδία. Συζητούσα με την ΑΕΚ, δεν προχώρησε και έτσι έκλεισα στον Ατρόμητο».

«Μπορούσα να συνεχίσω…»

Θεωρεις ότι είχες μπροστά σου μερικά χρόνια ποδοσφαίρου ακόμα;

«Η Ελλάδα γενικά είναι μία χώρα που τρώει τα παιδιά της. Βαριόμαστε γρήγορα, δεν αντέχουμε, να βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους. Στο εξωτερικό υπάρχει σεβασμός προς τους διεθνείς ποδοσφαιριστές με μεγάλη καριέρα. Έχουνε άλλη κουλτούρα, τιμούν αυτούς που βοήθησαν στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου τους. Εγώ μπορούσα να συνεχίσω το ποδόσφαιρο για λίγο ακόμα. Για κάποιους άλλους όμως μπορεί να μην μπορούσα… Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα, για το οποίο όλοι έχουν άποψη».

Επιστρέφουμε στο σήμερα. Έχουμε μόνο δύο ομάδες στα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Πού το αποδίδεις;

«Αυτό μας δείχνει ότι ο τρόπος που οργανώνουμε και διοικούμε το ποδόσφαιρο δεν είναι σωστός. Κάτι δεν κάνουμε καλά. Η πτώση που έχουν οι ομάδες μας από εκεί προέρχεται».

Ποια θεωρείς ότι είναι η λύση;

«Για μένα πρέπει όλοι να κάτσουν στο τραπέζι,να βρούνε λύσεις, για να γίνουμε όλοι περισσότερο ανταγωνιστικοί. Από τη στιγμή που δεν το κάνουμε αυτό, το ποδόσφαιρό μας δεν θα φτάσει ποτέ εκεί που αξίζει. Η λύση βρίσκεται στη συνεννόηση όλων των φορέων. Του κράτους, της ομοσπονδίας και όλων των ομάδων, μεγάλων και μικρών. Εδώ έχει καταντήσει ανέκδοτο ότι δεν γνωρίζουμε πότε θα ξεκινήσει η Football League. Πρόκειται για κωμικοτραγικές καταστάσεις.Έχει χαλάσει το όνομα της Β’ Εθνικής. Ακούγονται συνέχεια φήμες για στημένα ματς. Δεν μπορεί να βρει χορηγούς για να ξεκινήσει να παίζεται πρωτάθλημα».

Ποιος είναι ο φετινός στόχος της Παναχαϊκής; Υπάρχουν υψηλές βλέψεις για άνοδο;

«Στόχος δεν είναι η άνοδος. Στόχος είναι να φτιάξουμε ποδοσφαιριστές. Έχουμε πολλούς νεαρούς παίκτες, οι οποίοι σύντομα θα απασχολήσουν πολλές ομάδες. Είμαστε η μοναδική ομάδα στην Ελλάδα που έχουμε μόνο Έλληνες».

«Να μείνει χρόνια ο Χάσι»

Το Ολυμπιακός-Σπόρτινγκ το παρακολούθησες;

«Ο προπονητής των Πορτογάλων είναι από τους κορυφαίους στον κόσμο. Τον Ζέσους τον γνωρίζω προσωπικά, αν και δεν συνεργαστήκαμε ποτέ. Τον αντιμετώπισα τρία χρόνια ως αντίπαλο. Όσον αφορά το παιχνίδι, θεωρώ ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ξεκάθαρη κριτική, από τη στιγμή που μπήκαν δύο γκολ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Υπάρχει ένα ελαφρυντικό αλλά η αλήθεια είναι, ότι στο πρώτο ημίχρονο, το σκορ θα μπορούσε να ξεφύγει. Για τον Ολυμπιακό έγιναν δύσκολα τα πράγματα από τη στιγμή που έχασε στο Καραϊσκάκη. Στο ποδόσφαιρο όμως πάντα πρέπει να ελπίζεις. Θέλει χρόνο ο Ολυμπιακός, γιατί έχει νέο προπονητή και πολλούς καινούριους παίκτες. Κατά την άποψή μου πρέπει να στηριχθεί ο προπονητής και να μείνει χρόνια».

Στο πρωτάθλημα υπάρχει φαβορί βάσει της γεύσης που έχουμε πάρει από τις τρεις πρώτες αγωνιστικές;

«Όχι. Είναι νωρίς ακόμα. Υπάρχουν μεταγραφές της τελευταίας στιγμής. Ό,τι και να πούμε τώρα θα κάνουμε βιαστική εκτίμηση. Είμαστε η μοναδική χώρα που δεν ευχαριστιόμαστε το ποδόσφαιρο. Ακόμα και οι ποδοσφαιριστές δεν φαίνονται χαρούμενοι. Το βλέπεις στα πρόσωπά τους. Είναι μία παθογένεια αυτό. Γι’ αυτό και δεν πάει ο κόσμος στο γήπεδο. Εγώ μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα το ποδόσφαιρο. Υπήρχαν στιγμές που δεν το ευχαριστιόμουν, αλλά δεν το καταλάβαινα».

Την Εθνική πώς τη βλέπεις μετά την ήττα από το Βέλγιο; Έχουμε ελπίδες για Μουντιάλ;

«Τα παιδιά έχουν φτιάξει πολύ καλή ομάδα και κλίμα. Ελπίζω να έχουν καλύτερη συνέχεια. Έχουμε ελπίδες να βγούμε δεύτεροι, αλλά και πάλι δεν ξέρουμε αν θα είμαστε στους καλύτερους δεύτερους. Θα δούμε. Το σημαντικότερο είναι ότι η ελληνική ομάδα είναι ξανά μία οικογένεια. Φαίνεται πλέον μέσα στο γήπεδο. Παλεύουν και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, μαζί με τον προπονητή».