Τέτοιες εμφανίσεις χαρίζουν τις ανόδους. Η Παναχαϊκή έκανε τα Τρίκαλα να φαίνονται σαν μια ομάδα της σειράς, με το χθεσινό 2-0 να είναι πέρα ως πέρα δίκαιο.

Όποιος είδε το ματς μπορεί να καταλάβει το λόγο που δεν γίνεται να ξεχωρίσει κάποιος μόνο 1-2 παίκτες. Στο πρώτο μέρος ο Μπιτσάκος έκανε μακράν το καλύτερο παιχνίδι του με τα “κοκκινόμαυρα” και μάλιστα σε μια θέση που δεν είχε ξαναπαίξει. “Εξαφάνισε” από το γήπεδο τον Ντίνα, με αποτέλεσμα να αναγκάσει τον Αντωνίου να περάσει τον Μίλιεβιτς στην πλευρά του. Ε και; Τον… έκρυψε και αυτόν! Νικητής σε όλες τις φάσεις και πιστός “εργάτης” του πλάνου του Οφρυδόπουλου.

Από την άλλη, ο Γκίνο φέτος έχει παίξει πραγματικά παντού και πάντα είναι στους 2-3 διακριθέντες. Αμυντικό χαφ, στόπερ, δεκάρι, επιθετικός και σήμερα αριστερό εξτρέμ! Μέσα σε όλες τις επιθέσεις, έφτιαξε και έκανε ευκαιρίες, τρέχοντας πάνω κάτω όλη την πλευρά.

Ο Στεργίδης στο δεύτερο ημίχρονο θυμήθηκε κάτι από τα παλιά. Ανίκητος στο 1v1, εξέθεσε ουκ ολίγες φορές τους αντιπάλους του με χαρακτηριστικό παράδειγμα στο γκολ. Πήρε τη μπάλα, πέρασε τον προσωπικό του αντίπαλο και τελείωσε υποδειγματικά τη φάση, σε ένα χρονικό σημείο που άλλοι παίκτες θα τα είχαν… φτύσει από την κούραση.

Αλλά νομίζουμε πως ο τίτλος του MVP πρέπει να πάει στον 19χρονο Γιώργο Μουστακόπουλο (φωτό). Τι να πούμε γι’ αυτό το παιδί; Πέρσι έπαιζε στο Α’ τοπικό και φέτος είναι βασικός στη Football League. Άδικα; Ούτε καν. “Τρώει” σίδερα ο πιτσιρικάς. Μάρκαρε σαν μανιασμένος, πανταχού παρών στο κέντρο, μέσα σε ΌΛΕΣ τις φάσεις στα χαφ, αμυντικά ή επιθετικά. Έκλεβε μπάλες, κέρδιζε χρόνο μετά το 1-0, δίνοντας ανάσες στους συμπαίκτες του και από αυτόν ήταν η πάσα στον Στεργίδη για το 2-0. Έπαιζε πραγματικά σαν 30άρης που έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Και είναι γεννημένος το 1998…

Μάριος Αγγελόπουλος