Από σήμερα τίθεται σε λειτουργία η “Παναχαϊκή Ι.Δ.Ε.Α”.

Ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, ο οποίος δημιουργήθηκε από φιλάθλους και γενικότερα ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ως στόχο να βοηθήσουν την αγαπημένη ομάδα τους από πολλούς τομείς και σε όλα τα τμήματά της.

Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει:

Σήμερα επισήμως αρχίζει τη λειτουργία της, η αστική εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα “ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ Ι.Δ.Ε.Α”. Σεβόμενοι τους εαυτούς μας και λαμβάνοντας τα μηνύματα για μια πιο μαζική συσπείρωση του κόσμου της ομάδας, οργανωθήκαμε, συσταθήκαμε και λειτουργούμε με στόχο να προσπαθήσουμε για ενα καλύτερο αύριο. Επώνυμα, με επίσημο διαδικτυακό τόπο και πολλούς ανθρώπους να εργάζονται για αυτό, ξεκινάμε, οχι απο τον οπαδικό χώρο αλλά απο άλλο μετερίζι. Πάντα ανήκαμε και θα ανήκουμε στην κερκίδα και σεβόμαστε με όλο μας το “είναι” τους συνδέσμους που μάχονταν και μάχονται ανιδιοτελώς για μια καλύτερη ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ. Ακολουθεί η ιδρυτική μας ανακοίνωση και το link του επίσημου site του οργανισμού μας.

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Γεννημένοι στη συγκεκριμένη περιοχή της χώρας, στους πρόποδες του Παναχαϊκού όρους και πάνω στα κύματα της Πατραϊκής θάλασσας, μια «παρέα» διαφορετικών ανθρώπων με κοινές μνήμες, κοινά βιώματα και μια μεγάλη κοινή αγάπη, την Παναχαϊκή, αποφασίσαμε μετά από πολλή σκέψη και συζήτηση, να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να έρθει και να δράσουμε για την ομάδα μας.

Όπως είναι γνωστό, εδώ και χρόνια η Παναχαϊκή μας βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία -με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που δυστυχώς δεν διήρκεσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα- χωρίς να υπάρχει κάποια λύση που να μπορεί να εγγυηθεί ένα λαμπρό μέλλον, αντάξιο του συλλόγου. Το να αποφεύγεις το φορτίο που σου αναλογεί και να αναλαμβάνεις το ρόλο του κριτή επιρρίπτοντας ευθύνες μόνο σε άλλους είναι η εύκολη λύση. Δεν έχει αποτέλεσμα. Δεν μας ταιριάζει, δεν μας αρμόζει ούτε ατομικά – προσωπικά αλλά ούτε και συλλογικά. Ελληνική παθογένεια, ολόκληρης της κοινωνίας μας, ίσως και ο λόγος (ή ένας εξ αυτών) της γενικότερης σήψης και παρακμής. Ο δύσκολος δρόμος –αλλά και ο μοναδικός- είναι ο ανήφορος, οι πράξεις. Όπως άλλωστε λέει και το ρητό: «Μπορεί να μην ξέρεις ποτέ τα αποτελέσματα στα οποία οδηγούν οι πράξεις σου. Αλλά αν δεν κάνεις τίποτα, δεν πρόκειται να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα». Έτσι και εμείς, άνθρωποι διαφορετικοί και συνάμα ίδιοι, μεγαλωμένοι στην ίδια κερκίδα, υποστηρίζοντας τα ίδια χρώματα, το ίδιο σήμα, το ίδιο όνομα, αποφασίσαμε να παλέψουμε για την ομάδα που αγαπάμε, που υποστηρίζουμε και στην οποία έχουμε αφιερώσει όλη μας τη ζωή. Χωρίς ανταμοιβές, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς ιδιοτέλεια. Απλά και μόνο κοκκινόμαυρα, άνευ όρων.

Για να προχωρήσουμε και στο «παρασύνθημα», να ξεκαθαρίσουμε ότι στο δικό μας το μυαλό, η Παναχαϊκή δεν είναι μονάχα το ποδοσφαιρικό της τμήμα και οι αλλοτινές της επιτυχίες. Δεν είναι καν οι ανά τμήματα και εποχές «επιτυχίες». Η Παναχαϊκή –για εμάς τουλάχιστον- είναι η Πάτρα η ίδια, είναι οι άνθρωποι που εργάστηκαν για αυτή, οι άνθρωποι που την ίδρυσαν, τη διοίκησαν και την γιγάντωσαν. Και, ακόμα ακριβέστερα, είναι οι Ιδέες και οι Αξίες αυτών.

Χωρίς να θέλουμε να προσβάλλουμε ή να μειώσουμε τις μεγάλες επιτυχίες του Σπάιτς, του Μακ Γκίνες, του Λες Σάνον και τόσων άλλων «ιερών τεράτων» της ποδοσφαιρικής μας ιστορίας, η Παναχαϊκή δεν θα μπορούσε να έχει τέτοια αποτελέσματα αν δεν είχε προετοιμάσει το έδαφος ο Κρητικός, ο Κορύλλος, ο Τζίνης ή ακόμα μεταγενέστερα οι διατελέσαντες πρόεδροι Ευάγγελος Ματσούκης και Παύλος Μαρινάκης και τόσοι ακόμα πιστοί «(πρωτ-)εργάτες» σαν τον Ευάγγελο Μαυρόπουλο και τον Σπύρο Βουλγαράκη, που είναι αδύνατον να απαριθμήσουμε στην παρούσα. Οι Ιδέες αυτών, έκαναν την Παναχαϊκή να διαθέτει ιδιόκτητες εγκαταστάσεις και πλείστα ακόμα σεβαστά ιδιοκτησιακά στοιχεία, οι Ιδέες τους καλλιέργησαν κάθε γνωστό άθλημα της εποχής τους, ανέδειξαν πρωταθλητές, βαλκανιονίκες και Ολυμπιονίκες. Ας προσπαθήσουμε, όμως, να το πιάσουμε λίγο από την αρχή.

Η Παναχαϊκή δημιουργήθηκε το 1891 και αποτελεί όχι απλά έναν από τους πρώτους συλλόγους της Ελλάδας, αλλά ουσιαστικά τον πυρήνα που γέννησε τον ευρύτερο αθλητισμό της Δυτικής Ελλάδας και όχι μόνο. Ο Κρητικός, ο Κορύλλος, ο Τζίνης και οι υπόλοιποι πρωτεργάτες ήταν αυτοί που διέδωσαν τις αρχές του σωματείου, αυτοί που γέννησαν την ιδέα του ΣΕΓΑΣ (!), αυτοί που έδωσαν πνοή σε ομάδες σε όλες τις γείτονες πόλεις, σε ΚΑΘΕ άθλημα. Η σπουδαιότητα τους είναι ότι δεν κράτησαν τον σύλλογο σε αυστηρά αθλητικά πλαίσια και αυτό ίσως να είναι το μεγαλείο της Παναχαϊκής που ακόμη και η ίδια η πόλη δεν μπορεί να αντιληφθεί, ακόμη και μετά από 132 χρόνια. Δεν πρόκειται για ένα απλό αθλητικό σωματείο, αλλά για έναν σημαντικό πολιτιστικό παράγοντα.

Όντας η ομάδα του σημαντικότερου λιμανιού της χώρας στον 19ο αιώνα, απέκτησε πολιτισμικό και κοινωνικοπολιτικό ρόλο για την περιοχή. Από αυτήν οι Πατρινοί διδάχτηκαν και έκαναν τις πρώτες τους εκδρομές, οι γυναίκες της περιοχής παρακινήθηκαν να ασχοληθούν με τη γυμναστική και την κωπηλασία (1895 οι πρώτες αθλήτριες). Ίδρυσε βιβλιοθήκη, φροντιστήριο ξένων γλωσσών, εσπερινή εμπορική σχολή και σχολείο μουσικής. Από αυτό το σχολείο και τους μαθητές του συγκροτήθηκε μπάντα (!). Οργανώθηκαν στην Πάτρα οι πρώτοι αγώνες στίβου, ποδηλασίας, κολύμβησης καθώς και οι πρώτες λεμβοδρομίες. Αυτή η ομάδα έφερε στην πόλη το ποδόσφαιρο και έπαιξε ένα από τα πρώτα παιχνίδια του αθλήματος στην ιστορία της Ελλάδας, κόντρα στο πλοίο «Boxier» το 1899. Από το 1896 εκπροσωπούνταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες (σ.σ. οι Γεώργιος και Φρειδερίκος Μάρσαλ, είχαν εκπροσωπήσει την Ελλάδα ως μέλη του Παναχαϊκού στο διπλό τέννις στην Ολυμπιάδα του 1896), πριν αρχίσει η δική της… παραγωγή Ολυμπιονικών και Πανελληνιονικών, του Τόφαλου, του Πεπανού, του Σούτερ, του Καρασεβδά, του Διακίδη, του Ψάχου και των υπολοίπων μεγάλων αθλητών του παρελθόντος…

Μιλάμε για το σωματείο που στα μέλη του μπορούσε να βρει κανείς τους σημαντικότερους ανθρώπους της Πάτρας, μαζί με τον απλό λαό της πόλης, αφού αμέσως με την ανακοίνωση της ίδρυσης του, έσπευσαν να εγγραφούν σε αυτόν τα πρώτα μέλη, περίπου 500 τον αριθμό, εν έτει 1891 (!).Ήταν αυτοί που διαδήλωναν για το σταφιδικό ζήτημα στις αρχές της δεκαετίας του 1890, αυτοί που έσπευσαν ΠΡΩΤΟΙ για βοήθεια στην πληγείσα από τον σεισμό Ζάκυνθο (1894) και οι ίδιο που βρέθηκαν καλεσμένοι στην Σμύρνη (1904), πολύ πριν την Μικρασιατική καταστροφή, στους πρώτους αγώνες του Πανιώνιου (!). Ένας σύλλογος που έπαιρνε τα εύσημα σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο από τον αναβιωτή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων Πιέρ Ντε Κουμπερτέν (ιδρυτή και προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής), που τα μέλη της μάχονταν και πέθαιναν στους πολέμους του 20ου αιώνα και που από την κρίση συνέχισε μέσα από τις κακουχίες, βαδίζοντας παράλληλα με την πόλη, μαζί στην ακμή και την παρακμή της… Μαζί στους πολέμους, στις πανδημίες του προηγούμενου αιώνα, στους σεισμούς, στις αλλαγές. Με νέα αθλήματα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα (μπάσκετ, βόλεϊ, πυγμαχία), νέους ήρωες, σε πορεία μαζί με την εξέλιξη της χώρας στην πορεία της προς το μέλλον. Μαζί στις ένδοξες μέρες της Ευρώπης του ποδοσφαίρου (1973) και της βιομηχανικής ανόδου της πόλης… Μαζί στα πρώτα χρόνια του επαγγελματικού αθλητισμού και της… πτώσης. Της διάλυσης της Misko, της Πειραϊκής Πατραϊκής, την μεταφορά των εργοστασίων της Πάτρας σε άλλους τόπους και την ανεργία να σκεπάζει την πόλη, βάζοντας την σε μια μακροχρόνια περίοδο θλίψης.

Στα δικά μας μάτια η πόλη μας και η ομάδα μας είναι κάτι που αλληλεπιδρά, δύο σώματα με μια καρδιά να τους δίνει ζωή, ζωή που περνάει μια μακρά περίοδο «χειμερίας νάρκης» με αποτέλεσμα η σχέση αυτή ομάδας και πόλης να έχει ένα τεράστιο ρήγμα. Και για εμάς η Παναχαϊκή είναι η «κόλλα» που μπορεί να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, να δημιουργήσει ξανά -όπως τότε- από τα χαλάσματα το μέλλον. Είναι η ίδια η Πάτρα, οι γιατροί και οι εργάτες της, οι δικηγόροι και οι άνεργοι, οι μαθητές και οι ηλικιωμένοι της.

Για εμάς δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για αναμονή, δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για μοιρολατρία, μόνο ώρα για πράξεις. «Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε» έχει πει ο Μολιέρος και νομίζουμε πως ήρθε η ώρα το όραμα των ιδρυτών να συνεχιστεί και να λάβουν ξανά σάρκα και οστά όλα όσα αυτοί τότε ονειρεύτηκαν και έπραξαν. Γι’ αυτό και προχωράμε στην δημιουργία ενός Φορέα που ο στόχος του είναι η αναγέννηση και η διάσωση της Παναχαϊκής, η αποκατάσταση του ονόματος της και της σχέσης της με την πόλη, αναβιώνοντας τις αξίες που την κατέστησαν μοναδική και σπουδαία.

Όντας άνθρωποι από την ίδια κερκίδα, δραστηριοποιούμενοι στους συνδέσμους και μη, δεν θα μπορούσαμε να μην σταθούμε στην καρδιά της ομάδας, τον κόσμο της. Ο οργανισμός μας, ήρθε για να παλέψει για την «Ι.Δ.Ε.Α.» του συλλόγου από άλλο μετερίζι και όχι μέσα από το οπαδικό πλαίσιο, αλλά σε αυτή την προσπάθεια θα θέλαμε και οι σύνδεσμοι να είναι μαζί μας. Αρωγοί αλλά και κριτές σε ότι λάθος συμβεί. Άλλωστε από αυτούς υπάρχει το αύριο, το μέλλον της ομάδας, από τους ανιδιοτελείς οπαδούς της Παναχαϊκής. Είτε αυτοί προέρχονται από τους «Nortenos», τους «Navajo», τους «Αχαιούς» και οποιονδήποτε ακόμη και ατομικά παλεύει για τα «κοκκινόμαυρα».

Η «ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ Ι.Δ.Ε.Α.» έρχεται για να βοηθήσει με κάθε τρόπο τον σύλλογο, να τον οδηγήσει σε ένα μέλλον αντάξιο του και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να μεγαλουργήσουν μαζί του οι επόμενες γενιές, με χιλιάδες μέλη να συμμετέχουν και να συγκαθορίζουν την πορεία του Συλλόγου μας… Και σε αυτό τον αγώνα σας θέλουμε όλους μαζί μας. Μαζί για να θυμηθούμε, να αναδείξουμε και να διαδώσουμε κάθε καλώς καμωμένο, μαζί για να σηκώσουμε μανίκια και να επέμβουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε κάθε «στραβό», μαζί για να χαρούμε μετά από μερικά χρόνια με τα αποτελέσματα των κόπων μας. Γιατί η Ιστορία κάνει κύκλους και οι επιτυχίες θα έρθουν ξανά.

Σύντομα θα ενημερώσουμε για τις επόμενες κινήσεις του φορέα μας.

Μέχρι τότε, θα επαναλαμβανόμαστε μέχρι να γίνει «Ευαγγέλιο» :

Απλά και μόνο, ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ.

Υπογράφουν:

ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΟΣ
ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
BAΓΕΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΓΕΡΜΕΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΓΚΟΛΙΤΣΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΓΡΑΨΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΖΗΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΗΣΑΙΑΣ ΗΛΙΑΣ
ΗΣΑΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΘΕΟΔΩΡΙΤΣΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΝΙΣΤΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΚΑΡΤΕΡΗΣ ΦΩΤΙΟΣ
ΚΑΤΡΙΒΕΣΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ
ΚΟΚΚΟΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΚΡΙΘΑΡΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΛΑΦΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΛΥΚΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΜΑΚΡΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΜΑΡΑΒΕΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΡΑΝΤΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΡΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΡΟΥΜΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΣΤΕΛΛΑΤΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΣΤΡΙΦΤΟΥΛΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΣΥΨΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΤΣΙΟΥΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ