Μια ζωή μέσα στη πισίνα. Αλλά και μια οικογένεια γέννημα-θρέμμα τα Πάτρας, «βουτηγμένη» στο χλώριο της πισίνας… Οικογένεια Μανέτα, ένα όνομα, μια μεγάλη ιστορία που συνεχίζεται…Ο πατέρας Χρήστος, πολύπειρος παράγοντας και επί σειρά ετών πρόεδρος της Ναυτικής Ένωσης Πατρών (ΝΕΠ), η μητέρα Ευφροσύνη πολύτιμη συνοδοιπόρος σε όλα τα μετερίζια, και τα τέσσερα κορίτσια τους, κατά σειρά η Βούλα, η Σοφία, η Μαίρη, η Όλγα. Και επειδή…σόι πάει το βασίλειο, στις μέρες μας διαπρέπουν τα κορίτσια τους, η νέα γενιά πλέον.

Η Μαργαρίτα και η Αφροδίτη Μπιτσάκου, κόρες της Βούλας και του Δημήτρη Μπιτσάκου, αγωνίζονται στον Άλιμο NAS BETSSON, μαζί με τη ξαδέλφη τους Ευδοκία Τσιμάρα, κόρη της Σοφίας Μανέτα και του Χάρη Τσιμάρα, ενώ η αδελφή της Ευφροσύνη συνεχίζει στη ΝΕΠ. Επίσης ο γιός της Βούλας και του Δημήτρη Μπιτσάκου, Χρήστος, παίζει στον ΓΣ Περιστερίου, και όλοι τους στις Εθνικές μας ομάδες.

Ήταν μια μεγάλη εποχή που Βούλα, Σοφία, Μαίρη, και Όλγα Μανέτα έπαιζαν μαζί, ενώ στο διοικητικό συμβούλιο βρίσκονταν οι γονείς τους: «Είμαστε μία οικογένεια που αγαπάει τον αθλητισμό, την Πάτρα και τον υγρό στίβο. Θέλουμε να συνεισφέρουμε όσο μπορούμε ο καθένας από το δικό του πόστο», λέει στην ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας η Σοφία Μανέτα.

Μια εμβληματική προσωπικότητα της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Κορυφαία σκόρερ: «Από πέντε ετών είμαι μέσα στη πισίνα-λέει. Μαζί με τις αδελφές μου καταφέραμε και συνδυάζουμε και την οικογένεια και τη δουλειά μας και όλα. Όλα μπορεί να τα καταφέρει ο άνθρωπος αρκεί να θέλει και να προσπαθεί. Με πήγαν οι γονείς μου στη πισίνα, κολύμβηση στην αρχή, μου άρεσε η υδατοσφαίριση. Στα 12-13 σταμάτησα την κολύμβηση. Αφιερώθηκα στην υδατοσφαίριση. Το λέω πάντα σε όλους: δεν έχει σημασία το άθλημα, αλλά να αθλείστε.

Γονείς, πηγαίνετε τα παιδιά σας στον αθλητισμό. Μην σταματάτε ποτέ. Είμαι υπέρμαχος της διά βίου άθλησης. Περισσότερο μάλιστα του ομαδικού σπορ καθώς περνάει και άλλα μηνύματα. Και βεβαίως υπέρμαχος της υδατοσφαίρισης, ας έρθουν τα παιδιά να δοκιμάσουν τουλάχιστον και είμαι σίγουρη πως θα μείνουν. Οι διακρίσεις των εθνικών μας ομάδων σε όλες τις ηλικίες αποτελεί ένα πολύ καλό κίνητρο…».

Αυτή πάντως έμεινε. Και ακόμα υπηρετεί το χώρο, ως προπονήτρια της ΝΕΠ στις μικρές ηλικίες. Μέχρι και πέρυσι αγωνιζόταν, πριν τρία χρόνια μόλις έπαιζε μαζί με τις κόρες της στην ΝΕΠ! Εργασία, οικογένεια, προπόνηση, πρώτη σε όλα. Έτσι έμαθε και ως αθλήτρια: από το 1996 στην Εθνική ομάδα, με χρυσό μετάλλιο το 1997 (Πράγα) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων Γυναικών, και ασημένιο το 1996 (Νετάνια) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Γυναικών, σαν αποκορύφωμα των σπουδαίων κατορθωμάτων της.

Με 90 συνολικά διεθνείς συμμετοχές στην Εθνική Γυναικών και 37 τέρματα. Δεινή σκόρερ, «βομβάρδιζε» συνεχώς από το 1996 έως το 2021-22 (με τον ΠΑΟΚ), συνολικά 632 γκολ στην Α’ Εθνική και την Α1. Σταθερά στην κορυφαία δεκάδα των σκόρερ, 4η αυτή τη στιγμή, πρώτη σκόρερ στα πρωταθλήματα 1998 με 53 τέρματα και το 2000 με 67: «Και να σκεφτείτε ότι δεν μετρούσαν τα γκολ στα play out, ενώ η ομάδα βρέθηκε πολλά χρόνια στην Α2 και εκεί βεβαίως δεν μετρούσαν», λέει χαμογελώντας.

Ξεκίνησε από τον Ποσειδώνα Πατρών, και όταν ο όμιλος ενώθηκε με τον Θρίαμβο, συνέχισε στην ΝΕΠ που δημιουργήθηκε και από το 2006 «εμφανίστηκε» στην Α1. Η ομάδα έφτασε μέχρι τη τρίτη θέση στο ΛΕΝ ΤΡΟΦΙ το 2010 όταν το κατέκτησε ο Εθνικός: «Δεν σταμάτησα ποτέ να παίζω, παρά μόνο όταν έμεινα έγκυος στα κορίτσια μου. Λατρεύω τη πισίνα, την υδατοσφαίριση, τον αθλητισμό», τονίζει.

Και με δόση πίκρας αλλά και προσμονής, λέει: «Θα ήθελα να δω την ΝΕΠ να πρωταγωνιστεί και πάλι. Η ανδρική ομάδα να ανέβει πάλι στην Α1, η γυναικεία να μπει στην τετράδα και να παίξει στην Ευρώπη. Μείναμε πίσω, αλλά μπορούμε να ανακάμψουμε. Η διοργάνωση του Φάιναλ -4 υδατοσφαίρισης και στους άνδρες και στις γυναίκες στην πόλη μας, θα αποτελέσει ακόμα μια γιορτή, αναμένουμε να την απολαύσουμε».