Ο Πατρινός λίμπερο της ΑΕΚ Γιάννης Αχιλλεόπουλος παραχώρησε μία απολαυστική αποκλειστική συνέντευξη στη «Match» της Δευτέρας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΜΑΝΤΖΟ

Είναι ένα παιδί δικό μας, Πατρινό, που πάντοτε δίνει τα πάντα για την ομάδα του, όποια κι αν είναι αυτή. Θέλοντας και μη, αυτό επιτάσσει η δική του θέση μέσα στο τάραφλεξ. Ο 28 ετών λίμπερο, Γιάννης Αχιλλεόπουλος, που γεννήθηκε στην Πάτρα και γαλουχήθηκε στην ΕΑΠ, ετοιμάζεται φέτος για τρίτη του θητεία στην ΑΕΚ, η οποία φέτος θέτει τον πήχη πολύ ψηλά στην Α2.

Ο Γιάννης μίλησε αποκλειστικά στη «Match» για την επιστροφή του στην Ένωση, την άθλια οικονομική κατάσταση στο ελληνικό βόλεϊ, ενώ είχε ορισμένα πολύ ωραία πράγματα να πει σχετικά με την πόλη του.

– Πώς αισθάνεσαι για τη νέα επιστροφή σου στην ΑΕΚ και ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας τη φετινή σεζόν;

Γ.Α.: «Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που επιστρέφω σε μία ομάδα στην οποία γνωρίζω και ανθρώπους και καταστάσεις, καθώς και το μέγεθός της. Επειδή έχω περάσει στο παρελθόν εδώ αρκετά και σπουδαία πράγματα αγωνιστικά, νιώθω πολύ χαρούμενος. Ο στόχος της ομάδας είναι να ανέβει στη Volleyleague διότι λείπει η ΑΕΚ από εκεί, με τη δυναμική που έχει. Πέρα από αυτό, θέλουμε να κάνουμε πολύ καλές εμφανίσεις και να είμαστε έτοιμοι για τη νέα χρονιά».

– Το γεγονός ότι φοράς μία τόσο βαριά φανέλα σε γεμίζει με ευθύνες;

Γ.Α.: «Έχω διαπιστώσει όλα τα χρόνια που έχω περάσει στην ΑΕΚ ότι σε πολλά γήπεδα στην Αθήνα και την επαρχία, πάντα ο κόσμος δίνει βροντερό «παρών» και πραγματικά εκεί αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της ομάδας. Σίγουρα, οποιοσδήποτε αθλητής φορά μία φανέλα με ιστορία νιώθει ιδιαίτερο βάρος αλλά και πολύ μεγάλη τιμή. Οπότε, ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη αυτή και προσπαθεί για το καλύτερο».

–  Οι οικονομικές συνθήκες (και) στο βόλεϊ είναι τραγικές. Πόσο δύσκολο είναι για έναν αθλητή να επιβιώσει μέσα σε αυτό το χάος;

Γ.Α.: «Έχει καταντήσει πλέον να μην υπάρχει επαγγελματικό βόλεϊ, ακόμη και στην Α1. Τα συμβόλαια είναι πάρα πολύ χαμηλά, ερασιτεχνικού επιπέδου, πέρα από ορισμένες ομάδες. Σιγά-σιγά, πλέον, ένας αθλητής που ήταν επαγγελματίας είναι αναγκασμένος να βρει κι άλλες διόδους ώστε να λάβει χρήματα. Έχω την αίσθηση ότι στην ΑΕΚ υπάρχει η δυναμική να επαναφέρουμε σε επαγγελματικά επίπεδα μία ομάδα. Αυτό ισχύει και για το κομμάτι της Α2».

– Αγωνίζεσαι εκτός Πάτρας εδώ και μία τετραετία. Υπάρχουν διαφορές στο βόλεϊ μεταξύ Αθήνας και Πάτρας;

Γ.Α.: «Όσον αφορά στο ζωντανό κομμάτι της ομάδας που είναι οι αθλητές, στην Αθήνα είναι πιο εύκολο να βρει κάποιους περισσότερους αθλητές που να είναι ερασιτέχνες ή ακόμη και επαγγελματίες. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, φτιάχνεται πιο γρήγορα ένα σύνολο. Αντιθέτως, μία ομάδα της επαρχίας, για να μπορέσει να καλύψει έναν αθλητή, χρειάζεται να του προσφέρει πολλά περισσότερα. Στο οργανωτικό κομμάτι, μετράει το αν έχει μία ομάδα το δικό της γήπεδο και από εκεί και πέρα το μεράκι που έχουν οι άνθρωποι που την περιβάλλουν».

– Στον τρόπο ζωής, πώς είναι τα πράγματα στην Αθήνα; Είναι διαφορετικοί οι ρυθμοί της καθημερινότητας στην πρωτεύουσα;

Γ.Α.: «Εννοείται ότι δεν έχει καμία σχέση. Η Αθήνα τρέχει με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, σε βάζει σε αυτήν τη διαδικασία έχοντας ή μη έχοντας την υποχρέωση να τρέχεις. Είναι ο ρυθμός που τρέχει έτσι. Οι αποστάσεις είναι τεράστιες, η κίνηση σε καταπίνει (γελάει). Θα την έλεγα ζούγκλα, παρόλα αυτά, αν οι υποχρεώσεις σου και οι προσωπικές και οι επαγγελματικές σε καλύπτουν, νομίζω ότι είναι υπέροχη πόλη».

– Σου λείπει η Πάτρα; Θα ήθελες να επιστρέψεις κάποια στιγμή να ξαναπαίξεις εδώ;

Γ.Α.: «Η Πάτρα μου λείπει πάρα πολύ σαν πόλη που γεννήθηκα, μου λείπουν οι άνθρωποι, αλλά και αγωνιστικά. Φυσικά και θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να επιστρέψω και νομίζω ότι τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να γίνει κάτι πολύ σπουδαίο στην Πάτρα γιατί έχει τη δυναμική αγωνιστικά στο βόλεϊ να έχει κάτι πολύ ισχυρό όπως είχε στο παρελθόν».