Το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο των τελευταίων μηνών για την Παναχαϊκή, μίλησε εφ όλης της ύλης στον Αλέξη Σπυρόπουλο και τον Σπορ Φμ 94,6.

Ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος έλυσε πολλές απορίες, απάντησε σε διάφορες ερωτήσεις που του τέθηκαν, αναλύοντας όλη την πορεία του στον πάγκο της Παναχαϊκής.

Διαβάστε παρακάτω όλα όσα είπε για την Παναχαϊκή:

“Η Παναχαϊκή ήταν η πρώτη δυνατότητα που μου δόθηκε για να δουλέψω σοβαρά και να αναπτύξω την προπονητική μου ικανότητα. Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί μια εικόνα στην οποία η ομάδα ήταν πολύ διαφορετική από αυτά τα 2,5 χρόνια που ήμουν εγώ. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και σε θέματα νοοτροπίας και σχεδιασμού. Ίσως έφταιξε η αλλαγή προπονητή, δεν μπορώ να ξέρω με σιγουριά.

Στο διάστημα που ήμουν στην Παναχαϊκή θέλαμε και εγώ αλλά και κάθε άνθρωπος που βρισκόταν στον δικό του τομέα, να δούμε την ανάπτυξη των υποδομών, ο κόσμος να επιστρέψει στο γήπεδο, να σταθεροποιηθούμε στην Football League ερχόμενοι από την Γ’ Εθνική, αλλά και να παίζουμε καλό και σύγχρονο ποδόσφαιρο και να γίνει η ομάδα υπόθεση της πόλης.

Και όλα αυτά τα καταφέραμε! Ο κόσμος επέστρεψε στο γήπεδο, μας αποδέχτηκε και δεν παίζαμε με φόβο απέναντι του. Και θέλω να πω ότι καλά έκανε και είχε απαιτήσεις και ήθελε να δει την ομάδα του στην Superleague, όμως τα πάντα έχουν χώρο και χρόνο ανάλογα και με τον δρόμο που επιλέγεις.

Προσπαθούσαμε να απευθυνθούμε και να κερδίσουμε τον κόσμο μας και αυτό έκανε καλό τόσο σε μένα τόσο και στους παίκτες και είναι κοινώς αποδεκτό πως αυτά τα 2,5 χρόνια η Παναχαϊκή έπαιζε το ποδόσφαιρο πραγματικό, γνωρίζοντας πραγματικά τι θα γίνει στον αγωνιστικό χώρο.

Βεβαίως είχαμε και εμείς αδυναμίες και κάναμε λάθη, με την διαφορά, όμως, ότι ήμασταν ειλικρινείς. Ξεκινήσαμε έχοντας τον ίδιο κορμό, είχαμε έλληνες παίκτες και πήραμε και δύο ξένους τον Καρατσανάκωφ που έφυγε στα μέσα της σεζόν και τον Κολ συνεχίζει να παίζει στην ομάδα.

Η ομάδα πήγαινε καλά, είχαμε αρχή μέση και τέλος και υπήρχε δέσιμο μεταξύ των παικτών, του τεχνικού επιτελείου και φυσικά του κόσμου μας, αλλά όλα αυτά μέχρι την απομάκρυνσή μου. Δεν έχω μιλήσει ποτέ και θα πω μέχρι σε σημείο που μπορώ.

Ο κύριος Κατσουράνης δημιούργησε όλο αυτό το εγχείρημα και από τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς και ο Πάρης Γεωργακόπουλος συμμετείχε σε όλο αυτό. Τα παραδείγματα είναι πολλά που μπορώ να πω, κανένας δεν μπορεί να είναι προφήτης, όμως από το καλοκαίρι ο τεχνικός διευθυντής και ο πρόεδρος είχαν μια διαφωνία, καθώς ο πρώτος θεωρούσε ότι μπορούμε να διασφαλίσουμε την θέση μέσα στην  πρώτη εξάδα που θα μας οδηγούσε σε κάτι μόνιμο, δηλαδή την Superleague 2 που θα μας έδινε μια άλλη προοπτική.

Αυτό, όμως, δεν σήμαινε ότι η ομάδα δεν θα έκανε πρωταθλητισμό και η Παναχαϊκή θα το έκανε αυτό, αλλά υπήρχαν και άλλες ποιοτικές ομάδες στην κατηγορία και μόνο μια θα μπορούσε να πάρει την πρώτη θέση. Τα προβλήματα δεν ξεκίνησαν τον Νοέμβριο, αλλά από το καλοκαίρι, τον Ιούνιο, όπου καταλάβαμε ότι υπήρχε σοβαρή περίπτωση η ομάδα να μην συνεχιστεί όπως δημιουργήθηκε και αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρει ο κόσμος!

Εμείς είχαμε κάνει τον σχεδιασμό μας, είχαμε καθίσει με τον κ.Κατσουράνη και τον Ηλία Κυριακίδη, όμως μέσα σε 15 ημέρες όλα τινάχτηκαν στον αέρα, καθώς κάτι έγινε, εμείς χάσαμε χρόνο και βεβαίως μεταγραφές και πλάνο που είχαμε δρομολογήσει.

Και οι επιλογές πάντα καθορίζουν την επόμενη ημέρα. Είχαμε τμήμα σκάουτινγκ, είχαμε επιλέξει παίκτες για μεταγραφές, αλλά όπως είπα ένα ξαφνικό πρόβλημα τον Ιούνιο, έδειχνε ότι στο πρόσωπο της διοίκησης, αλλά και στον σχεδιασμό δεν θα πήγαιναν καλά τα πράγματα και έτσι “πάγωσαν” όλες οι εξελίξεις.

Ότι θέλαμε να πάρουμε… πήγε αλλού και αυτό δεν το ξέρει ο κόσμος.Η Παναχαϊκή στηρίχτηκε περισσότερο στους ανθρώπους που την στήριζαν κάθε μέρα και όχι στην οικονομική επιφάνεια.

Η ανδρική ομάδα και το ποδοσφαιρικό τμήμα πρέπει να πω ότι σε μπάτζετ 1,2 εκατ. ευρώ που είχαμε κόστιζε το 1/3. Και εμείς ως προπονητικό επιτελείο κοστίζαμε περί τις 80.000 χιλ, ενώ τα άλλα 2/3 δεν γνωρίζω που πήγαιναν, αλλά φαντάζομαι στις μετακινήσεις, στις υποδομές.

Το ρόστερ που είχαμε ήταν αρκετά ικανό και δεν έγιναν θεαματικές αλλαγές, όμως, αυτό που κάναμε ήταν να στηριχθούμε στα δικά μας παιδιά, τα οποία αγαπάω και εκτιμώ πάρα πολλοί και που βέβαια μου ήταν πολύ εύκολο και ευχάριστο να δουλέψω μαζί τους.

Όσο για την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, ποιος δεν θα ήθελε να πάρουμε ένα παίκτη σαν τον Χρήστο Αραβίδη που θα βοηθούσε κι εκείνος παραπάνω, αλλά δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα λόγω ενός χρέους που έπρεπε να διευθετήσουμε μέχρι την τελευταία ημέρα και αυτό μας κόστισε να χάσουμε την κανονική διάρκεια των μεταγραφών.

Ο κόσμος μας αγάπησε, μας “αγκάλιασε” από την πρώτη μέρα διότι εκτίμησε την προσπάθειά μας και ότι ήμασταν άνθρωποι με ακεραιότητα και προσπαθούσαμε να φανούμε σε όλα αντάξιοι του μεγέθου του συλλόγου.

“Δεν παραιτήθηκα, με έδιωξαν”

Και θέλω σε αυτό το σημείο να θέσω ένα ρητορικό ερώτημα. Ποιος προπονητής θα έφευγε από την ομάδα του όταν εκείνη, ακόμα και μετά από μια ισοπαλία (σ.σ το 2-2 με την Δόξα), βρίσκεται στο -1 από τη θέση που οδηγεί στα μπαράζ ανόδου.

Ουδέποτε παραιτήθηκα, ουδέποτε θέλησα να φύγω από την ομάδα, αλλά με αντικατέστησαν μια Τρίτη απόγευμα ραδιοφωνικώς και την Τετάρτη ο κύριος Καραπίτσος προπονούσε την ομάδα.

Αφήσαμε την ομάδα στο -1 και θα το προσπαθούσαμε ως το τέλος και πιστεύω ότι θα καταφέρναμε. Μάλιστα, σχεδιάζαμε το εκτός έδρας ματς με τον Πλατανιά ως οριακό ματς, η ομάδα πάλευε να συμμετέχει στην κορυφαία κατηγορία και όλοι μας υπολόγιζαν ως μεγάλη δύναμη διότι είχαμε μέταλλο αλλά και αγωνιστική ποιότητα.

Παίξαμε με τον Ολυμπιακό, τον Λεβαδειακό και τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο και από όλους τους προπονητές ακούσαμε εγκωμιαστικά σχόλια. Στην πρώτη μας νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ ο Λουτσέσκου να σας θυμίσω πως δήλωσε ότι ήμασταν μια ομάδα που έβγαζε ενέργεια και πάθος στον αγωνιστικό χώρο.

Το οξύμωρο μέσα σε όλα αυτά είναι πως μετά την απομάκρυνσή μας, όλα όσα θέλαμε να δημιουργήσουμε έμεινα στη μέση, η ομάδα τα πήγε άσχημα, και το μόνο που μπόρεσε ήταν να νικήσει τον Ηρόδοτο και να διασφαλίσει τη θέση της στην Superleague 2, την στιγμή που με μας πήγαινε για άνοδο και μάλιστα αυτό παρουσιάστηκε ως επιτυχία.

Ο κόσμος, όμως, καταλαβαίνει πολύ καλά…

Εγώ συνολικά μετά την αποχώρηση του Κατσουράνη, έμεινα στην ομάδα τέσσερις μήνες και υπήρχαν πάρα πολλές δυσκολίες, πόσο μάλλον όταν ένας σύλλογος έχει μεγάλο πρόβλημα και αποδομείται μετά από 2,5 χρόνια. Εμείς δεν τα παρατήσαμε τότε, αν και είχαμε μείνει βαθμολογικά αρκετά πίσω, αλλά μαζί με τους παίκτες και τον κόσμο που συνέχιζε να μας πιστεύει συσπειρωθήκαμε και φτάσαμε αρκετά ψηλά, πήραμε μεγάλη πρόκριση στο Κύπελλο και σπάσαμε το αήττητο του ΠΑΟΚ.

Είχαν παραμείνει οκτώ αγωνιστικές πριν φύγουμε, όμως μετά από την απομάκρυνσή μας η ομάδα είχε μεγάλα κενά, έκανε κακά αποτελέσματα και κέρδισε μονάχα την ύπαρξη της στην ίδια κατηγορία αλλά με διαφορετικές συνθήκες.

Στο ερώτημα αν η Παναχαϊκή έπρεπε να ξεκινήσει ως φαβορί φέτος, μετά την επιτυχημένη συνύπαρξη της πέρσι με Άρη και ΟΦΗ, απάντησε:

Σίγουρα είχαμε αποκτήσει το αγωνιστικό υπόβαθρο, η ομάδα έγινε εξυπνότερη, ήξερε να παίζει για να νικάει και απέκτησε εμπειρία πρωταθλητισμού από την χρονιά της ανόδου. Θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε αλλά όπως εξήγησαν συνέβησαν πολλά που δεν μας άφησαν.

Δεν είχαμε γήπεδο για να κάνουμε προπόνηση, υπήρχαν πολλά προβλήματα και μεγάλες δυσκολίες στην καθημερινότητά μας και δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε τους παίκτες που θέλαμε.

Αφήσαμε μετά από σχεδόν 3 χρόνια μια παρακαταθήκη με πολλούς νέους και καλούς παίκτες, στους οποίους μπορεί να στηριχθεί και να επενδύσει η ομάδα.

Για τους ξένους που ήρθαν τον Γενάρη

Όπως είπα την περίοδο του Γενάρη λόγω κάποιων χρεών που υπήρχαν και δεν μπορέσαμε να αποκτήσουμε κάποιον παίκτη στην κανονική διάρκεια των μεταγραφών. Όταν άλλαξε η διαχείριση της ομάδας και ο κ.Δρόσος λειτουργούσε ως υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος, εμείς ζητήσαμε δύο ποδοσφαιριστές ώστε να καλυφθούν τα κενά των δύο ποδοσφαιριστών που έφυγαν.

Αντί για δύο, ήρθαν τέσσερις και αυτό θα μπορούσε να ήταν καλό, μόνο εάν ήταν στην κατάλληλη κατάσταση. Όσοι ήρθαν ήταν αμφιβόλου ποιότητας, είχαν αγωνιστική απραξία και χρειαζόταν χρόνος για να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο. Πιστεύω ότι εμείς τους διαχειριστήκαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε και πήραν ότι άξιζαν αγωνιστικά.

Προσπαθούσαμε γενικότερα ως τεχνικό επιτελείο να είμαστε δίκαιοι και ακέραιοι και να έχουμε μια εξαιρετική σχέση με τους ποδοσφαιριστές, καθώς αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το ποδόσφαιρο είναι και συναίσθημα και μια ποδοσφαιρική σχέση είναι ταυτόχρονα και ανθρώπινη και το αντίθετο.

Για το κομμάτι των υποδομών:

Δημιουργήθηκαν πολύ γρήγορα οι νέες ομάδες μας (Κ19, Κ16, Κ14) και με τον κύριο Παπαπαναγή μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα κατάφεραν να αποκτήσουν τα παιδιά ποδοσφαιρική κατεύθυνση, πολύ κοντά μάλιστα στην νοοτροπία που είχε η αντρική ομάδα.

Σημαντικό ρόλο σε αυτό είχε και ο Ηλίας Κυριακίδης γιατί έκανε την δουλειά του με πολύ αγάπη και μεράκι και είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα ευφυής και με παιδεία. Οι ομάδες μας έφτασαν σε πολύ καλό επίπεδο και αν συνεχιζόταν όλο αυτό θα είχαμε πολύ μεγάλα αποτελέσματα.

Για το κλίμα που εισπράττει:

Η αίσθηση που εγώ εισπράττω, αλλά και ο Ηλίας καθημερινά από την τοπική κοινωνία που ακόμα είμαστε κοντά, είναι ότι το μεγαλύτερο ποδοσοστό των φίλων της Παναχαϊκής μας αγαπούν και μας εκτιμούν για όλα όσα κάναμε μέχρι τα μέσα Μαρτίου.

Ο κόσμος εκτίμησε πως υπήρχαν το διάστημα αυτό στην ομάδα μαζί με εμάς, ειλικρινείς και τίμιοι άνθρωποι που κατάφεραν να κάνουν αυτή την ομάδα να έχει την ταυτότητα που αρμόζει την ιστορίας της.

Εύχομαι μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου να ανέβει η Παναχαϊκή του χρόνου και μακάρι να μην συνέβαιναν όσα συνέβησαν”.

Απόδοση Κειμένου: Κυριάκος Δημητρόπουλος