Ο πατρινός «μαέστρος» πίσω από το αργυρό μετάλλιο της Ομόνοιας Ναυπάκτου στην Σικελία, Κυριάκος Κοκόλας, μίλησε στην «Match» για την διοργάνωση στην Ιταλία, τις εμπειρίες και τους στόχους της Ομόνοιας.

Συνέντευξη στον Κυριάκο Δημητρόπουλο

Είναι εντυπωσιακό πως η ιδέα για το τουρνουά στη Σικελία, ήταν βασισμένη στο μοντέλο διοργάνωσης της Ναυπάκτου. Πόσο σημαντικό είναι αυτό;

«Είναι αλήθεια αυτό. Σαν διοργάνωση έγινε με βάση το δικό μας μοντέλο που τους άρεσε ιδιαίτερα. Το έκαναν διότι μέσα από αυτή την προσπάθεια τα σωματεία και οι αθλητές γνωρίζουν λαούς, κάνουν φιλίες και μαθαίνουν διαφορετικές αθλητικές κουλτούρες. Όλο αυτό είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Ουσιαστικά βάζουμε στο κόλπο και άλλους συλλόγους ώστε να δουν τι συμβαίνει, να ψαχτούν και να συμμετάσχουν. Αυτός είναι ο στόχος, η χαρά μας διότι είναι η 3η χρονιά που συμβαίνει το τουρνουά και το έχουμε ονομάσει Ευρωπαϊκό (τουρνουά), ώστε να δίνουν το παρών και άλλες χώρες κάθε χρόνο.

Ο Δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος δήλωσαν πως είναι τιμή να συμμετέχει η Ομόνοια στο τουρνουά. Θέλουμε να μας περιγράψεις το πως σας υποδέχθηκαν και τι σημαίνουν αυτά τα λόγια για τον σύλλογο;

«Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεσαι στο εξωτερικό και να αναγνωρίζουν το Lepanto (η μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή που αφορά την Ναυμαχία της Ναυπάκτου και την απελευθέρωση από την Τουρκοκρατία). Όπου κι αν αναφέραμε αυτή τη λέξη στη Σικελία, οι πάντες… γνώριζαν.

Είναι μεγάλη τιμή και σου προκαλεί ανατριχίλα να ακούγεται ο Εθνικής ύμνος σε μία άλλη χώρα, και έτσι ακριβώς νιώσαμε όλοι στην αποστολή. Η διοργάνωση ήταν άψογα και άρτια εκτελεσμένη.

Όλοι οι συντελεστές, δημάρχοι-αντιδημάρχοι, αντιπρόσωποι της Ομοσπονδίας της Ιταλίας, ήταν συνέχεια εκεί από το ξεκίνημα του τουρνουά μέχρι και την τελευταία ημέρα και δεν αρκέστηκαν απλά να έρθουν στο τέλος για τις απονομές. Ήταν κάτι που μας έκανε τρομερή εντύπωση.

Επιπλέον, και η τάξη των διαιτητών ήταν τρομερή, άνθρωποι επαγγελματίες και εγνωσμένης αξίας.

Μετέφεραν κάτι οι διοργανωτές στην ομάδα της Ομόνοιας που να τους εντυπωσίασε;

«Ήταν όλοι τους πάρα πολύ ευχαριστημένοι που καταφέραμε και συμμετείχαμε στο τουρνουά και που τιμήσαμε τους ίδιους και την όλη προσπάθεια. Επιπλέον, μας εξέφρασαν την χαρά τους που έβλεπαν έναν σύλλογο δεμένων και αγαπημένων συντελεστών (από το τεχνικό επιτελείο μέχρι τις παίκτριες).

Η προετοιμασία σας για το τουρνουά σαν εμπειρία αλλά και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι πως ήταν; Η νοοτροπία ήταν, πάμε απλά να το ευχαριστηθούμε ή να «χτυπήσουμε» τελικό;

«Ο στόχος μας ήταν ότι πάμε να αγωνιστούμε όσο καλύτερα μπορούμε και να φτάσουμε στον τελικό και όχι απλά να απολαύσουμε την εκδρομή. Ήμασταν αρκετά προετοιμασμένοι για να διεκδικήσουμε την πρώτη θέση, αλλά αυτό εν τέλει δεν κατέστη δυνατό και βγήκαμε δεύτεροι.

Ήταν ένας ωραίος αγώνας και θεωρώ ότι στα σημεία χάσαμε το χρυσό.

Λίγο πριν την αναχώρηση για τη Σικελία

Στο ξεκίνημα, όμως, η ομάδα τα πήγε περίφημα καθώς κέρδισε άνετα με 6-0 συνολικά σετ τους Ακρίτα Καλαμάτας και Santa Venerina. Έπαιξε ρόλο ότι προσαρμοστήκατε εύκολα στις συνθήκες;

«Είχαμε πολύ καλή διάθεση, ειδικότερα μετά και την νίκη στον ημιτελικό με την Καλαμάτα, αλλά παράλληλα δεν είχαμε επαναπαυθεί γιατί θεωρούσαμε ότι θα αντιμετωπίσουμε πλέον τους οικοδεσπότες σε έναν πολύ δύσκολο αγώνα.

Δείξαμε την απαιτούμενη συγκέντρωση και σοβαρότητα για να φτάσουμε στον στόχο μας».

Τα κορίτσια τι έλεγαν μεταξύ τους; Ήταν αγχωμένα; Πως διαχειρίστηκαν όλη αυτή την εμπειρία στο εξωτερικό;

«Τα κορίτσια δεν ήταν αγχωμένα, αλλά τους… έπιασε ένα σχετικό άγχος στον τελικό (σ.σ. γέλια). Νομίζω πως αυτό που έχουμε εισπράξει από τα παιδιά ήταν κάτι μοναδικό και αυτό διευρύνεται. Πρέπει να αναφέρω πως είχαμε και τέσσερις αθλήτριες από την Πάτρα εκτός από την Ναύπακτο. Δύο από τον σύλλογο της Ολυμπιάδας, την Άννα Μαυροειδή και την Αθηνά Αγγελοπούλου, από την ΕΑΠ την Ελένη Δέμη και την Μαριτίνα Σπηλιοπούλου από την Παναχαϊκή.

Και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία, δηλαδή να πάει μια ομάδα ως αποστολή και να κερδίσει τον σεβασμό και την ευχαρίστηση των παιδιών. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι ότι αυτό μεταδίδεται, μας έλεγαν ότι πέρασαν τέλεια και χαρακτήρισαν την εμπειρία συναρπαστική, λόγια που μας έδωσαν μεγάλη χαρά για εμάς που «τρέχουμε» για όλο αυτό.

Το πανέμορφο Λουκουμέρα

Πριν τον τελικό, στην τελευταία σας κουβέντα, τι τους είπες;

«Όταν πας στο εξωτερικό ο στόχος όπως προείπα είναι η πρωτιά, όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Τους είπα να το ευχαριστηθούν, να δείξουν όλα όσα έχουμε δουλέψει στον αγωνιστικό χώρο και να κάνουν το καλύτερο δυνατό.

Όμως επειδή εμείς και φέτος στην Ναύπακτο στο τουρνουά πήραμε την δεύτερη θέση, μας αφήνει μια πικρία το αποτέλεσμα της Ιταλίας».

Είχαν επαφές και πέραν του αγωνιστικού κομματιού οι ομάδες μεταξύ τους;

«Εννοείται πως ναι, όλα τα παιδιά ήταν μια παρέα και αυτό αποδεικνύεται και από τους χορούς μετά το τέλος των αγώνων που έχουν καθιερωθεί να γίνονται, δηλαδή ο δικός μας Ζορμπάς και
ο δικός τους που ονομάζεται Ταραντέλα.

Υπάρχουν ανάλογες βλέψεις για του χρόνου;

«Περιμένουμε την ερχόμενη χρονιά να γίνει ξανά ένα δυνατό τουρνουά στη Σικελία, ενώ 19-21 Ιουνίου θα γίνει και το δικό μας στην Ναύπακτο. Οφείλουμε ως τότε να προετοιμαστούμε το ίδιο και το περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία. Στόχος μας είναι να παίρνουν τέτοιες εμπειρίες και τα νέα παιδιά που συμμετέχουν και να έχουν την ευκαιρία να γνωρίζουν το εξωτερικό».

Ο κόσμος στην Ναύπακτο έχει δείξει ότι αγκαλιάζει το όλο εγχείρημα.

«Κάθε χρόνο ο κόσμος το αγκαλιάζει, το περιμένει, είναι στο γήπεδο και περιμένουμε του χρόνου ακόμα περισσότερους.

Στηρίζουν ο καθένας με τον τρόπο του καθότι αναγνωρίζουν πως είναι μια μεγάλη διοργάνωση για την πόλη.

Τι άλλο πιστεύεις ότι μπορεί να συμβεί για να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η προσπάθεια σας αυτή στα πλαίσια των διοργανώσεων;

«Η Ομόνοια δεν έχει ταβάνι, έχει στόχους και φιλοδοξίες και ο Ντίνος Τσακανίκας που είναι στη Γυναικεία ομάδα, αλλά και οι υπόλοιποι προπονητές των μεγάλων τμημάτων του συλλόγου, έχουν από πίσω τους ένα εξαιρετικό επιτελείο.

Ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος έχουν οράματα και προσπαθούν κάθε πράγμα να το πετυχαίνουν σωστά. Είχαμε και το «Αχέπα Καπ» όπου έδωσε το παρών ο Αμερικανός πρέσβης και το Αντίρριο με τα Masters. Οφείλουμε να κάνουμε τέτοιες διοργανώσεις γιατί έτσι φέρνουμε και άλλα παιδιά στον κόσμο του βόλεϊ».