Ο Μίλτος Γιαννούτσος έχει ως ταβάνι μονάχα τον ουρανό, με τον νεαρό ταλαντούχο αθλητή να μιλάει στην «Match» για την μέχρι στιγμής πορεία του και όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.

Αυτό, όμως, που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, πέρα από τα σπουδαία επιτεύγματά του, είναι το πόσο ταπεινός χαρακτήρας είναι.

Συνέντευξη στον Κυριάκο Δημητρόπουλο

Πως σε κέρδισε το άθλημα της Ποδηλασίας;

«Ανέκαθεν μου άρεσε ο αθλητισμός, καθώς από μικρός ασχολούμαι με διάφορα σπορ, όπως ποδόσφαιρο, κολύμπι κτλ.

Ξεκίνησα ορεινή ποδηλασία με τον ξάδερφό μου και σιγά-σιγά άρχισα να μπαίνω όλο και περισσότερο στο τρυπάκι αυτό, συνεχίζοντας με την ποδηλασία δρόμου η οποία μου άρεσε περισσότερο».

Ποιος ήταν ο ρόλος της οικογένειάς σου ώστε να κολλήσεις το «μικρόβιο» του αθλητισμού;

«Η οικογένεια μου έχει σταθεί αρωγός σε όλη την προσπάθεια που έχω κάνει μέχρι στιγμής. Χωρίς την στήριξή τους -όχι απαραίτητα οικονομική- δεν θα είχα καταφέρει τίποτα.

Ο πατέρας μου υπήρξε στα νιάτα του Πανελληνιονίκης στην κολύμβηση και από αυτόν κυρίως πήρα το «μικρόβιο» του αθλητισμού».

Ξεκίνησες την καριέρα σου στον Παναθηναϊκό, αλλά οι σπουδές στην Χημεία σε έφεραν στην Πάτρα και κατά προέκταση στον ΠΟΠ. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν έγινε αυτή η αλλαγή; Τι θυμάσαι και ξεχωρίζεις από τα χρόνια σου στο «τριφύλλι»;

«Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα συναισθήματα. Εγώ απλά έκανα την προσπάθεια μου στις πανελλαδικές εξετάσεις και πήρα την απόφαση να πάρω μεταγραφή στο σωματείο της πόλης οπού
σπούδαζα.

Δεν μπορώ βέβαια να μη νιώθω χαρά βλέποντας την εξέλιξη μου από τότε που πήγα στον ΠΟΠ. Δεν είμαι φανατικός οπαδός καμιάς ομάδας.

Ο ΠΑΟ ήταν για έμενα ένα σωματείο όπως και όλα τα υπόλοιπα, ένα σωματείο με το οποίο θα έκανα το άθλημα μου»

Στα 22 σου χρόνια είσαι ήδη τρεις φορές Πανελληνιονίκης, ενώ πρόσφατα κατέκτησες δύο ασημένια μετάλλια και στα δύο αγωνίσματα (Ατ. Χρονομέτρηση και Αντοχή) του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ποδηλασίας δρόμου στις κατηγορίες Νέων – Νεανίδων – Εφήβων – Παίδων και Κορασίδων. Πως ένα νέο παιδί καλείται να διαχειριστεί αυτές τις μεγάλες επιτυχίες;

«Όλες αυτές οι επιτυχίες είναι αποτέλεσμα μιας σκληρής προσπάθειας. Αυτό που συνιστώ στα νεότερα παιδιά είναι να έχουν πειθαρχεία σε αυτό που κάνουν και πάνω από όλα να έχουν σεμνότητα.

Το ότι μπορεί κάποιος να είναι ένας κάλος αθλητής, δεν πρέπει να τον καθιστά αλαζόνα και να υποτιμάει τους υπόλοιπους. Οπότε χαμηλά το κεφάλι και δουλειά. Οι πράξεις μιλάνε από μόνες τους στο τέλος».

Οι βλέψεις σου για το μέλλον;

«Έχω αποφασίσει ότι πάνω από όλα είναι η σχόλη μου, ανεξάρτητα με το βάρος που δίνω στην ποδηλασία.

Θέλω να πάρω το πτυχίο μου ως χημικός, να ψάξω να βρω μια δουλειά στο αντικείμενο μου και να τρέχω αγώνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με την εθνική ομάδα, οπότε μου δίνεται
η ευκαιρία και η δυνατότητα».

Περιέγραψε μας μια συνηθισμένη ημέρα προπόνησης σου…

«Τίποτα το ιδιαίτερο και αναλόγως την περίοδο και το πρόγραμμα της σχολής. Για παράδειγμα τον χειμώνα πάω στη σχόλη το πρωί και βγαίνω συνήθως μεσημέρι, όσες ώρες προλαβαίνω μέχρι να νυχτώσει.

Τώρα το καλοκαίρι προτιμώ το απόγευμα με προπονήσεις μικρότερης διαρκείας και αυξημένης έντασης. Μέσος όρος γύρω στις 3 ώρες ημερησίως ποδήλατο και τα Σαββατοκύριακα περισσότερο».

Ποια είναι τα αγαπημένα μέρη σου ως φοιτητής να επισκέπτεσαι στην Πάτρα;

«Χειμώνα προτιμώ να βγαίνω κέντρο, κυρίως Ρήγα Φεραίου για καφέ και Ηφαίστου πιο βράδυ. Καλοκαίρι κυρίως στη Μαρίνα και στο Ρίο».

Για τον Μίλτο, τα καλύτερα μας είπε και ο προπονητής του, Παύλος Χαλκιόπουλος: «Ο Μιλτιάδης είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος αθλητής, έχει δείξει πολλά θετικά στοιχεία.

Συνεργαζόμαστε μαζί 5 χρόνια και είναι άψογος σε όλα του, σπουδαίος χαρακτήρας, ενώ έχει και μια αξιοθαύμαστη στήριξη από την οικογένειά του που χωρίς να του ασκεί πίεση, τον βοηθούν σε ότι χρειάζεται».