Των Γιάννη Ασκούνη και Ξαβέριου Καρούνια.

Είναι βαρύτατη αμέλεια -επιεικής ο χαρακτηρισμός…- είναι προσβολή στις καταστατικές αρχές του δημοκρατικού ελέγχου, της πολυφωνίας και της ελευθεροτυπίας, τις οριζόμενες με επιστημονική σαφήνεια προβλέψεις κι επιταγές απ’ το Σύνταγμα μας.

Και μιας και πήγαμε στο Σύνταγμα, είναι και παραβίαση της αρχής της ισοτιμίας και ισονομίας. Της ίσης μεταχείρισης.

Να το πούμε, λοιπόν, με λίγες λέξεις. Η σημερινή κυβέρνηση, στο μέσο αυτής της πρωτόγνωρης συνθήκης που συνταράσσει τη ζωή και τη κανονικότητα μας, θεωρεί ότι ο αθλητικός Τύπος είναι μια περιττή έκφραση των πραγμάτων, κάτι που δεν έχει λόγο ύπαρξης, δεν υπηρετεί κανένα σκοπό, άρα να πεθάνει… Ευκαιρία είναι! Τώρα που ενέσκηψε ο κορωνοϊός…

ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Και, δυστυχώς, δεν είναι μόνο η κυβέρνηση. Είναι και οι Περιφέρειες. Όπως η δική μας στη Δυτική Ελλάδα που εξαιρεί από κάθε μέτρο στήριξης (δηλαδή απ’ τα προγράμματα προβολής, σε πρώτη φάση) τον αθλητικό Τύπο. Έντυπο και ηλεκτρονικό.

Άραγε, το γνωρίζει αυτό ο κ. Νεκτάριος Φαρμάκης; Αμφιβάλλουμε! Το ξέρουν οι επικεφαλής των περιφερειακών παρατάξεων που σήμερα, Μεγάλη Δεύτερα, συνεδρίασαν; Επίσης αμφιβάλλουμε.
«Δεν μπορούμε», λένε απ’ την Περιφέρεια, «δεν έχουμε τη δύναμη». Δηλαδή τα εφόδια. Δύναμη που αλλού παραμένει σφριγηλή και γενναιόδωρη.

Ευτυχώς, υπάρχει η «Διαύγεια» (έχουμε στοιχεία για μελλοντική χρήση) που ένα κλικ μακριά αποκαλύπτει σημεία για τις επιλογές όσων αποφασίζουν ποια μέσα ενημέρωσης είναι «λειτουργικά» και «χρήσιμα» και ποια όχι. Ανάμεσα τους και ένα σύνολο ιστότοπων, με ελεγχόμενη επισκεψιμότητα, με χαμηλό εκτόπισμα και κατά πάσα βεβαιότητα αρκετά εξ αυτών χωρίς επαγγελματίες δημοσιογράφους αλλά, μάλλον, με ισχυρό «δόντι».

Μένουμε στην αρχική επισήμανση μας. Ο αθλητικός Τύπος -έντυπος και ηλεκτρονικός, εφημερίδες, ιστοσελίδες, ραδιόφωνα- είναι σημαίνουσα παράμετρος της καθημερινής ζωής μας. Είναι στοιχείο της κουλτούρας μας, για όσους έχουν τα εφόδια μιας κοινωνιολογικής ερμηνείας της ζωής και των καταφυγών της. Αν όχι για όλους, σίγουρα για πάρα πολλούς.

«ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΘΕΑΤΟΣ» Ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Είναι η αγαπημένη συνήθεια και ανάγκη όσων, ακόμα και τώρα, στο μέσο της πανδημίας, αναζητούν τις Δευτέρες, όπως σήμερα, μ’ επιμονή ή κι εναγωνίως, την «Match», την μόνη τοπική και περιφερειακή αθλητική εφημερίδα που εξακολουθεί να φέρνει ειδήσεις από έναν χώρο που παράγει ειδήσεις, και πολλές μάλιστα, μιας και ο αθλητισμός είναι μια αέναη παραγωγή ειδήσεων ακόμα και εν μέσω της παράξενης συνθήκης που ζούμε.

Η κυβέρνηση, (και η Περιφέρεια) έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, προσπερνούσαν τον ηρωικό αγώνα των εκδοτών των αθλητικών εφημερίδων, σαν να μην υπάρχει αθλητική ενημέρωση, σαν να είναι ένα επαχθές βάρος που στέκει μακριά από την ζωτική ανάγκη του συνόλου των πολιτών -ή ενός μεγάλου αριθμού αυτών- για ενημέρωση για το αθλητικό γίγνεσθαι και όλες τις εξελίξεις.

Ξυπνήστε, λέει η «Match» και η «Πολιτεία». Δώστε κίνητρα. Όχι για εμάς. Για τους αναγνώστες μας. Κρατείστε ζωντανή την αθλητική ενημέρωση και όσα, πολλά, σημαίνει για την ταυτότητα όλων μας. Χθες, σήμερα αλλά και αύριο. Μήνυμα προς την κυβέρνηση αλλά και προς την εδώ Περιφέρεια.

TOTE, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ;

Ποιος σας είπε ότι ο αθλητικός Τύπος είναι «πάρεργο» και περιττή αναφορά; Αν είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε δηλαδή, τότε «πάρεργο» και περιττή αναφορά θεωρείτε και τον αθλητισμό συλλήβδην. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, μην κρύβεστε, πείτε το καθαρά, μεγαλόφωνα, όχι με πλαγιοκοπήσεις.

Η «Match», για να εστιάσουμε στη δική μας περίπτωση, είναι μια περιφερειακή αθλητική εφημερίδα καταξιωμένη στο χώρο της, με πυκνό δίκτυο συνδρομητών και υψηλές πωλήσεις, με δημοσιογράφους εδραιωμένους και αναγνωρίσιμους στο τοπικό στερέωμα.

Με ένα άψογα δομημένο μηχανισμό στους τομείς πώληση-διανομή-είσπραξη.

Κι όμως, εξαιρέθηκε απ’ τα προγράμματα προβολής κυβέρνησης και Περιφέρειας. Για να μην παρεξηγούμαστε: Δεν γκρινιάζουμε, ούτε περιμένουμε τα λίγα ευρώ της κυβέρνησης ή της Περιφέρειας για να σταθούμε όρθιοι. Δεν τα χρειαζόμαστε.

Και δεν τα χρειαζόμαστε γιατί αυτή τη δύναμη και δυνατότητα μας τη δίνουν οι χιλιάδες αναγνώστες μας, κάθε Δευτέρα εδώ και κάμποσα χρόνια. Και αυτό είναι ο τρόπος που πρέπει να λειτουργεί και να διασφαλίζει βιωσιμότητα ένα, το όποιο, μέσο ενημέρωσης.

Όμως, ποιος μπορεί να μείνει απαθής και αδρανής στο άδικο; Για δικαιοσύνη μιλάμε, και το κάνουμε εκ μέρους όλων των αμιγώς περιφερειακών αθλητικών μέσων ενημέρωσης. Για τη δικαιοσύνη που προσπέρασαν και προσπερνούν όσοι συνομολογούν και συνυπογράφουν κατανομές καταχωρήσεων στα δίκτυα της τοπικής και περιφερειακής ενημέρωσης, με κριτήρια εν πολλοίς δυσδιάκριτα.

Και που -το ξαναλέμε- θεωρούν την αθλητική ενημέρωση σαν κάτι δευτερεύον ή τριτεύον, κάτι που προσιδιάζει περισσότερο σε χομπίστες παρά σε οικογενειάρχες που έχουν αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Σε επαγγελματίες με διαδρομή και αποτύπωμα στο χώρο.

ΑΝΑΞΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΑΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ

Δικό τους χρήμα δεν διαχειρίζονται, όσοι αποφασίζουν. Χρήμα δικό μας διαχειρίζονται. Αυτό είναι βέβαιο. Το μόνο βέβαιο. Γι’ αυτό και περιμένουμε να διορθώσουν την κραυγαλέα ανορθογραφία εξαίρεσης του αθλητικού Τύπου απ’ τα προγράμματα προβολής. Και να αποκαταστήσουν μια αδικία που δεν μετριέται με λίγα ευρώ -και αυτό θα το ξαναπούμε- αλλά με την ευθύνη, την σοβαρότητα, την συνέπεια και την υποχρέωση ίσης μεταχείρισης που οφείλουν, ως στοιχεία, να διακρίνουν κάθε δημόσιο φορέα, κάθε δημόσια ή αυτοδιοικητική αρχή.

Αυτό το κομμάτι γράφτηκε γιατί όποιος δεν μάχεται για το δίκιο του είναι μικρός και ανάξιος σεβασμού, όπως έλεγε ένας σπουδαίος Έλληνας που «έφυγε» απ’ τη ζωή πρόσφατα. Και επειδή, δεν έχουμε σκοπό να υποστείλουμε το δίκιο μας, θα επανέλθουμε.