Αν και τελικά χρειάστηκαν περισσότερα «κομμάτια» απ’ ότι αρχικά υπολογίζαμε, ήρθε η ώρα να βάλουμε τέλος στο εκτενές αφιέρωμα της πορείας της Παναχαϊκής στη σεζόν 2019-2020, μια πορεία που συμπίπτει ακριβώς με την Μεγάλη Εβδομάδα, αναζητώντας στο τέλος τη δική της… Ανάσταση.

Αφιέρωμα του Βαγγέλη Μιχάλη

Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε μείνει στην αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό και την ήττα της Παναχαϊκής με 2-1 με έναν τρόπο που πραγματικά προκάλεσε πολλές συζητήσεις (διπλό ημίχρονο, άσσο τελικό για ακόμη μια φορά) και ξεσήκωσε ακόμη περισσότερο τις αντιδράσεις του κόσμου.

Πριν όμως φτάσουμε στο κομβικότατο σημείο για τη συνέχεια, με το κρίσιμο επεισόδιο που έλαβε χώρα στην επιστροφή της ομάδας στην Πάτρα, έχουν υπάρξει αρκετά περιστατικά που θα μπορούσαν να αποτελέσουν βασικό παράγοντα κατανόησης (σ.σ. τονίζουμε την κατανόηση αλλά όχι την αποδοχή) όσων ακολούθησαν.

«Θερμή» υποδοχή μετά τα… αλληλοκαρφώματα

Η επίθεση των οπαδών της ομάδας στην αποστολή κατά την επιστροφή της από την Λιβαδειά έγινε σημείο αναφοράς σε όλη την Ελλάδα, με κινητοποίηση ακόμη και από τον ΠΣΑΠ που εξέδωσε ανακοίνωση ζητώντας… να βρεθούν οι υπαίτιοι και να τιμωρηθούν με δια βίου αποκλεισμό.

Αυτό που δεν γνωρίζει ο κόσμος, είναι ότι πριν το ματς με την Λιβαδειά, κάποιοι υποστηρικτές των «ροσονέρι» είχαν συναντήσει παίκτες της ομάδας σε κεντρικά καφέ της πόλης και είχαν ζητήσει να σταματήσουν οι… ασχήμιες και τα όσα λάμβαναν χώρα στις αναμετρήσεις, με τους παίκτες (σ.σ. κάποιοι συγκεκριμένοι) να απαντούν δηλώνοντας άγνοια, αλλά και ρίχνοντας σπόντες σε άλλους παίκτες για τις όποιες ευθύνες (!). Αυτό νομίζουμε ότι ήταν σίγουρα τη σταγόνα πριν ξεχειλίσει το ποτήρι.

Και επειδή εδώ τα λέμε όλα, κανείς δεν συμφωνεί με τέτοιου είδους επεισόδια, όμως πρέπει να αναφέρουμε ότι αυτό που έγινε είχε συγκεκριμένους αποδέκτες και επ’ ουδενί δεν είχε στόχο το σύνολο των παικτών στους οποίους κανείς δεν προσάπτει το παραμικρό.

Όπου φύγει… φύγει

Το παραπάνω νομίζουμε γίνεται κατανοητό με τον τρόπο που μέλη της ομάδας, παίκτες και παράγοντες, εν μια νυκτί δεν ξαναφάνηκαν στην πόλη, όπως ακριβώς έγινε και πέρυσι με τους Πέτριτς, Μοσνί και όλους όσοι ήρθαν για συγκεκριμένους λόγους στην πατρινή ΠΑΕ.

Το ίδιο συνέβη και με άμεσους συνεργάτες του Καλογερόπουλου, που όταν έφτασε η κατάσταση στο έσχατο σημείο, αρνήθηκαν να μείνουν και να δεχτούν τα… απόνερα της τρικυμίας, όπως για παράδειγμα ο Παναγιώτης Βαγγελάκος. Όσο για τους παίκτες, καμία κατηγορία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αποδείξεις, όμως το ότι είχαν χωριστεί στα αποδυτήρια και ο ένας υποψιαζόταν τον άλλο, ξέρουν όλοι ότι είναι αλήθεια όσο και αν το αρνηθούν.

Η εβδομάδα του Φεβρουαρίου ήταν το κύκνειο άσμα για την «παρέα» από την Γαστούνη και την… Γλυφάδα, με τον Γιώργο Μπάρλο και τον Σπύρο Δήμου να εμφανίζονται ξανά στο προσκήνιο, με τελείως διαφορετικές περγαμηνές από την προηγούμενη φορά πριν 2 περίπου χρόνια και με κάτι βασικό στο πλευρό τους: δυο πρόσωπα που χαίρουν λατρείας από το σύνολο της πόλης.

Το βράδυ της Παρασκευής 21/2, λίγο πριν τα μεσάνυχτα μετά από πολύωρες συζητήσεις, με το ραντεβού να αλλάζει έδρα από Αχαΐα σε Ηλεία και τούμπαλιν, οριστικοποιήθηκε η μετάβαση στη νέα εποχή.

Ξεκαθάρισμα στα πρόσωπα

Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί η προσπάθεια τρικλοποδιάς από τον Σάκη Καλογερόπουλο, που εν μέσω συζητήσεων για την αλλαγή ιδιοκτησίας, ανακοίνωσε τον Δημητρίου, ο οποίος χωρίς καν να προπονήσει παίκτες λόγω της αποχής, κατέβασε την ομάδα στην Λιβαδειά.

Αυτός μαζί με το τιμ που υπήρχε (Βελλής, Κόμπλας κ.ο.κ.) αποχώρησαν αφού όπως ανέφερε και ο Γιώργος Μπάρλος «δεν μπορούν να παραμείνουν όντας μέλη της προηγούμενη διοίκησης».

«Λούμπα» και «Όφρυ»… κολώνες στήριξης.

Με την κατάσταση δηλητηριασμένη, την ομάδα από την εποχή Κούγια και Τσιριμπή στην λύτρωση επί Συμμαχίας και το πισωγύρισμα στις ίδιες και χειρότερες καταστάσεις επί Δρόσου-Καλογερόπουλου, τίποτα δεν θα μπορούσε να φέρει αρχικά την ηρεμία και την εμπιστοσύνη στους «ροσονέρι»… εκτός από πρόσωπα υπεράνω αμφισβήτησης.

Ο αρχηγός Νίκος Λουμπαρδέας που το καλοκαίρι αρνήθηκε να συμπορευτεί με την διοίκηση Καλογερόπουλου, ένα παιδί που γεννήθηκε στην Παναχαϊκή και ακόμη και τώρα αποτελεί πιστός οπαδός της.

Και ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος, που αγαπήθηκε όσο κανείς (μη Πατρινός) τα τελευταία χρόνια, με το όνομα του να γίνεται σύνθημα στο γήπεδο (σ.σ. δεν θυμόμαστε να έχει συμβεί κάτι ανάλογο μετά τον Άγγελο Ποστέκογλου) και να έχει συνδυάσει μαζί με τον «Λούμπα» το πρωτάθλημα στην Γ’ Εθνική και την άνοδο στην Β’, μέχρι τον θρίαμβο επί του ΠΑΟΚ και τις σπουδαίες μέρες πριν καν η ομάδα καταφέρει να ανέβει ξανά στην Α’ Εθνική.

Έτσι, σοφά ο Γιώργος Μπάρλος επέλεξε αυτούς τους δύο να μπουν μπροστάρηδες της προσπάθειας, γνωρίζοντας ότι με αυτές τις επιλογές, θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση όλης της Πάτρας.

Με γλώσσα αλήθειας και χαμηλά το κεφάλι…

Αυτό που λειτούργησε καθοριστικά από την 1η μέρα της έλευσης της νέας διοίκησης και των προσώπων που αναφέραμε, είναι ότι ακόμη και στις επίσημες παρουσιάσεις τα λόγια ήταν ελάχιστα, οι υποσχέσεις φειδωλές και η προσήλωση στη δουλειά και μόνο, όσο «κλισέ» και αν διαβάζεται αυτό. Όσοι γνωρίζουν την σχέση Λουμπαρδέα-Οφρυδόπουλου με τα ΜΜΕ και τη λακωνική τους διάθεση για δηλώσεις και προβολή, καταλαβαίνουν ότι με αυτούς σίγουρα δεν θα έχουμε κινήσεις ανούσιες και εντυπωσιασμού.

Ήδη από τα πρώτα ματς (Εργοτέλη και Καλαμαριά) φάνηκε η διαφορά φιλοσοφίας και η πρόθεση να συνεχιστεί -χωρίς τα λάθη της- η πορεία που ξεκίνησε να χτίζεται επί Συμμαχίας, όντας πλέον γνώστες και έχοντας μάθει από τα λάθη που βιώσαν και οι δύο, από διαφορετικό μάλιστα πόστο.

Στις ιδιαίτερα δραστήριες πρώτες μέρες, με τον στόχο της 6αδας να υπάρχει μόνο βάση αριθμητικής και το ματς με τον Απόλλωνα Σμύρνης στη Ριζούπολη να αναζωογονεί το ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον σε μια πόλη που από το 2019 ζούσε μαύρες ημέρες, όλα σταμάτησαν απότομα.

Η έλευση της πανδημίας και η αναστολή δραστηριοτήτων της ΠΑΕ όπως και σε όλες τις άλλες ομάδες, έφερε μια γενική παύση στα πάντα. Το αν αυτό το διάστημα λειτουργήσει ευεργετικά για την δημιουργία της νέας ομάδας που θα διεκδικήσει με αξιώσεις την άνοδο στην Α’ Εθνική ή το πως θα επηρεάσει την όποια εξέλιξη, μόνο η ιστορία θα το δείξει…