Θεωρείται το πιο ελπιδοφόρο πρότζεκτ του πατρινού βόλεϊ τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Η συνέντευξη στον Κυριάκο Δημητρόπουλο

Έχει… «φάει» τους αγωνιστικούς χώρους και τα φιλέ με το κουτάλι από πολύ μικρή ηλικία παίζοντας σε ιστορικά σωματεία της πόλης, ενώ μετράει στο παλμαρέ του ήδη επιτυχίες και με την Εθνική Ελλάδας στα Αναπτυξιακά κλιμάκια της.

Σίγουρα το επώνυμο είναι «βαρύ», όμως, δεν δείχνει κάτι τέτοιο να τον τρομάζει. Ήδη, και σε συνδυασμό με τις μαθητικές του υποχρεώσεις έχει ανοίξει τα «φτερά» του για την Αθήνα και συγκεκριμένα… τη Νίκαια.

Ο Νίκος Χριστόπουλος είναι πιο απλός απ’ό,τι κανείς μπορεί να φανταστεί. Δεν θέλει… φανφάρες, δουλεύει με χαμηλά το κεφάλι, έχοντας άποψη για τα πάντα και την οποία δεν φοβάται να παραθέσει στη «Match», σε μια συνέντευξη που δεδομένα θα συζητηθεί.

Παρακάτω γράφουμε για το πως από το ποδόσφαιρο κατέληξε στο βόλεϊ, για την καταλυτική στήριξη του οικογενειακού του περιβάλλοντος, για τους προσωπικούς συλλογικούς στόχους με τον Αστέρα και την Εθνική, για το μεγάλο πρόβλημα με τα Δελτία και τις δράσεις που προγραμματίζει.

Το ανερχόμενο ταλέντο της Πατραϊκής πετοσφαίρισης στο πιάτο σας!

-Νίκο, ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Μίλησε μας για τα πρώτα σου βήματα στον αθλητισμό και πως εν τέλει ήρθες σε επαφή με τη μεγάλη σου αγάπη, το βόλεϊ…

«Όντας πολύ μικρός τα πρώτα μου βήματα στον αθλητισμό τα έκανα στο ποδόσφαιρο και τις Ακαδημίες του Παμπατραϊκού.

Ωστόσο, μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια όπου ο πατέρας μου ήταν προπονητής βόλεϊ και παίρνοντας παραστάσεις και εμπειρίες από την τότε δουλειά του στην ΕΑΠ, αποφάσισα να ξεκινήσω το 2015 το βόλεϊ στην Ολυμπιάδα με κόουτς τον κ.Σταύρο Γεράνιο.

Εκείνος με έμαθε τις βασικές αρχές του βόλεϊ, και την επόμενη σεζόν βγήκαμε πρώτοι στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Παίδων όπου βρέθηκα συμπαίκτης με τον Αλέξανδρο Ράπτη και άλλα ταλαντούχα παιδιά. Στη συνέχεια, μεταπήδησα στον Απόλλωνα όπου και άρχισα να εξελίσσομαι λόγω των περισσότερων παιχνιδιών που πήρα και λόγω της προπόνησης που έκανα με τον πατέρα μου.

Η πρώτη χρονιά είχε ανάμεικτα συναισθήματα, καθότι ναι μεν παίξαμε στην Α2, αλλά πέσαμε, και την επόμενη στη Β΄ Εθνική προσπαθήσαμε με νέα παιδιά να ανεβούμε κάτι που καταφέραμε πριν έρθει η συγχώνευση του τμήματος».

-Ο Πανελλήνιος πως προέκυψε και τι κρατάς από αυτή την εμπειρία;

«Πράγματι την επόμενη σεζόν δοκίμασα τη τύχη μου για πρώτη φορά εκτός Πατρών, στον Πανελλήνιο όπου μου έδωσε την ευκαιρία.

Ωστόσο, ο κορωνοϊός και η κατάσταση που επικρατούσε δεν μας άφησε να εξελιχτούμε
σαν ομάδα όπως θέλαμε, μας άφησε πίσω και αυτό είναι πράγματι ένα ζήτημα που με επηρέασε αρκετά.

Μέχρι να σταματήσει η χρονιά, αγωνιστήκαμε στο ίσως πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα Β› Εθνικής των τελευταίων ετών με πολύ έμπειρους παίκτες. Εμείς στον Πανελλήνιο είχαμε θεωρώ μια αξιόλογη ομάδα, με πετοσφαιριστές όπως ο Γιάννης Τοκάνης, ο Γιώργος Φύτρος, αλλά δεν προλάβαμε να δείξουμε όλα όσα μπορούσαμε, διότι η πανδημία μας «έκοψε» στην πιο παραγωγική μας φάση».

-Προσωπικά πως βίωσες την περίοδο του κορωνοϊού και ποια είναι η τοποθέτηση σου πάνω σε αυτή την τραγική δοκιμασία που βιώνει ο κόσμος σε Παγκόσμιο επίπεδο;

«Πριν ξεσπάσει ο κορωνοϊός και έρθει το lockdown είχα προλάβει να επιστρέψω από την Αθήνα στην Πάτρα. Στην πόλη μου, σχεδόν καθημερινά, μαζί με το διάβασμα πήγαινα για τρέξιμο, έκανα ποδήλατο, αλλά και ασκήσεις άμυνας-επίθεσης στο πάρκο.

Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδος για όλους τους αθλητές, διότι δεν είχαμε συνηθίσει να βιώνουμε μια τέτοια μεγάλη αποχή από τους αγωνιστικούς χώρους, αλλά και γενικότερα σε μια τέτοια επιδημιολογική κατάσταση.

Ακόμα και τώρα, βλέπουμε περίτρανα πως ο ιός είναι επικίνδυνος. Πρέπει να τηρούμε όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και να αποφεύγουμε να συνωστιζόμαστε, ώστε να προφυλάξουμε τα πρόσωπα που αγαπάμε, να βγούμε από αυτή την κατάσταση και να κλείσουμε την πόρτα οριστικά».

-Μίλησε μας για την πρόταση που προέκυψε από τον Αστέρα Νίκαιας. Πως ήρθε το ενδιαφέρον και αν δυσκολεύτηκες να πάρεις την απόφαση δεδομένου πως πλέον είσαι και στην τελική ευθεία των Πανελλαδικών εξετάσεων.

«Γνώριζα πολλά παιδιά που αγωνίζονται στον Αστέρα εξαιτίας της κοινής μας παρουσίας στην Εθνική Ελλάδας και στα κλιμάκια της. Μου έγινε μια πρόταση την οποία αποδέχθηκα κατευθείαν χωρίς δεύτερη σκέψη, διότι πρόκειται για ένα σωματείο που εκτός της καλής πορείας που έχει διαγράψει τα τελευταία χρόνια στην Ανδρική ομάδα, δημιουργεί παίκτες, στηρίζει νέα παιδιά και προωθεί την Ανάπτυξη του Ανδρικού βόλεϊ γεγονός που είναι στην εποχή μας δυσεύρετο.

Φέτος, είναι μια περίεργη και συνάμα ξεχωριστή χρονιά, καθώς μαζί με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις πρέπει να διαχειριστώ σωστά και τη διαδικασία εισαγωγής μου στα Ανώτατα Ιδρύματα της χώρας.

Παρ΄ όλα αυτά πάντα είμαι της άποψης πως με σωστό προγραμματισμό και μεγάλη όρεξη, το καλύτερο πάντα είναι να στοχεύεις ψηλά και θα προσπαθήσω να φέρω εις πέρας όλους μου τους στόχους».

-Το φετινό πρωτάθλημα της Α2 βρίσκει την ομάδα σου αντίπαλο με τους Σ.Φ.Π. Χανίων, Α.Ο. Νέοι Βύρωνος, Α.Ε. Αρμενίων, Γ.Ε. Ηρακλείου και Γ.Σ. Πετρούπολης. Πως πιστεύεις ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα με βάση και την συγκεκριμένη κλήρωση;

«Όλες οι ομάδες θεωρώ πως είναι εξαιρετικά δυνατές, γι΄ αυτό και θα έχουμε ένα πρωτάθλημα αμφίρροπο. Εμείς, βρισκόμαστε στον δεύτερο υπο-όμιλο, όπου θα έχουμε δεδομένα δύσκολα παιχνίδια.

Είμαι σίγουρος πως με την δυνατή ομάδα που έχει δημιουργήσει ο Αστέρας Νίκαιας θα πρωταγωνιστήσει και θα παραμείνει στην κατηγορία εύκολα.

Θέλω και εγώ να βάλω το λιθαράκι μου σε αυτή την προσπάθεια, να βοηθήσω να κάνουμε μια καλή πορεία, να πετύχουμε τους στόχους της ομάδας που θα θέσει το προπονητικό team και να βελτιωθώ σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο»

-Κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Ασημένιο μετάλλιο στη Βουλγαρία και πολλές συμμετοχές από μικρή ηλικία με τη «γαλανόλευκη». Περιέγραψε μας το μέχρι τώρα «ταξίδι» σου με το εθνόσημο και αν σου αφήνει πικρία η ακύρωση της φετινής διοργάνωσης στο Καρπενήσι.

«Στα κλιμάκια της Εθνικής ομάδας εντάχθηκα πριν 3 χρόνια και συγκεκριμένα στο διακλιμακιακό που είχε διεξαχθεί στους Μολάους.

Ξεκινήσαμε την προετοιμασία και πηγαινοερχόμουν από την Αθήνα στην Πάτρα, αλλά όλα άξιζαν με βάση τις επιτυχίες που προέκυψαν στη συνέχεια με τη μεγάλη συμβολή του προπονητή, Γιώργου Μπακοδήμου, του Παναγιώτη Τσώτρα αλλά και τη βοήθεια της Ομοσπονδίας.

Πήραμε την 3η θέση στο Βαλκανικό της Τουρκίας, ασημένιο μετάλλιο στο αντίστοιχο της Βουλγαρίας, ενώ περάσαμε και από τα προκριματικά του Μαυροβουνίου στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ξανά στη Σόφια, όπου πραγματοποιήσαμε μια αξιόλογη πορεία.

Ήταν ιδιαίτερα σημαντική η βοήθεια του κ.Μπακοδήμου αυτά τα 3 χρόνια και όλα τα παιδιά με τα οποία αγωνίστηκα ως συμπαίκτης είναι ικανά να παίξουν σε υψηλό επίπεδο και να στελεχώσουν μεγάλες ομάδες στο άμεσο μέλλον.

Όλοι τους εκτός από ποιοτικοί αθλητές είναι και σπουδαίοι χαρακτήρες. Όσον αφορά το φετινό Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που μετά από χρόνια θα φιλοξενούσε η Ελλάδα (στο Καρπενήσι), δυστυχώς εξαιτίας της πανδημίας τα πράγματα δεν πήγαν όπως είχαμε φανταστεί.

Κάναμε πολλή δουλειά με τον κόουτς όλο αυτό το διάστημα, από τις 27 Αυγούστου 2019 μέχρι και τον Μάρτιο που είχαμε το Lockdown.

Δουλέψαμε ακόμα και στην καραντίνα με ειδικό πρόγραμμα εκγύμνασης αλλά και με μια επιστημονική ομάδα, τη Sports Excellence, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα λόγω της ακύρωσης της διοργάνωσης. Παρ’ όλα αυτά, δεν πτοούμαστε και όλη μας την προσπάθεια είναι σίγουρο πως θα τη βρούμε μπροστά μας»

Το μέρος Β’ της συνέντευξης με τον Νίκο Χριστόπουλο έρχεται αύριο στο Matchnews.gr. Η καταλυτική στήριξη της οικογένειας του, το 1ο JOMA Cup Tournament, το Ανδρικό βόλεϊ και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, αλλά και οι δράσεις που… έρχονται.