Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως ο Μαξ Εμίλιαν Φερστάπεν ήταν εξ αρχής «καταδικασμένος» να γίνει οδηγός αγώνων. Γόνος μίας οικογένειας που ζούσε στις πίστες, με τη μαμά Σόφι Κάμπεν να είναι εξαιρετική οδηγός, με πρωταγωνιστικό ρόλο στο karting και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, μαχόμενη με πολλούς μετέπειτα οδηγούς της Formula 1. Όσο για τον μπαμπά, ήταν ήδη εκεί, ένας δημοφιλής λόγω του επιθετικού του στιλ οδηγός, με το παρατσούκλι «Jos The Boss», δηλαδή «Γιος το Αφεντικό». Έτρεξε σε 107 αγώνες, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο αλλά μετά το ντεμπούτο του στη Benetton δίπλα στον Μίκαελ Σουμάχερ, δεν είχε ποτέ ξανά στα χέρια του ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο.

Ίσως όλο αυτό να του δημιούργησε ένα απωθημένο, που ουσιαστικά καθόρισε την παιδική ηλικία του Μαξ. Ο σημερινός πρωταθλητής δεν είχε παιδική ηλικία. Ξεκινώντας να κάνει karting στα 4, μπήκε από νωρίς σε διαδικασία προετοιμασίας για μία σπουδαία καριέρα. Μία καριέρα που θα απαιτούσε θυσίες.

Τις καθημερινές ο μικρός πήγαινε στο σχολείο, από το μεσημέρι της Παρασκευής μέχρι τις πρώτες ώρες τα Δευτέρας βρισκόταν σε κάποια πίστα. Με τον Γιος δίπλα του, σε ρόλο μηχανικού, μέντορα, διευθυντή, πατέρα, μάνατζε, ένα δυσδιάκριτο μα σίγουρα πολύ αυστηρό ρόλο. Ο μπαμπάς Φερστάπεν είναι γνωστός για τις εκρήξεις θυμού που έχει κατά καιρούς, κάποιες από αυτές κατευθύνονταν προς τον πιτσιρικά Μαξ.

Με το τίμημα λοιπόν της απώλειας της παιδικής αθωότητας, άρχισε να μεταμορφώνεται σε ένα πραγματικό ρομπότ πίσω από το τιμόνι. Η αναρρίχηση στον κόσμο του karting ήταν ραγδαία. Αρχικά στο Βέλγιο όπου γεννήθηκε και την Ολλανδία, μετέπειτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στη συνέχεια σε παγκόσμιο. Όταν το 2013 κατέκτησε σε ηλικία 15 ετών το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία KZ1, είχε έρθει η ώρα τις «αποφοίτησης». Ο κόσμος των μονοθεσίων των περίμενε.

Από το πρώτο κιόλας τεστ με μονοθέσιο της Formula Renault της Manor MP Motorsport, ένα βροχερό πρωινό του Οκτώβρη στην πίστα Πέμπρι, ήταν σαφές πως επρόκειτο για ένα σπάνιο ταλέντο. Ακολούθησαν δοκιμές και με άλλες ομάδες, με τον Ολλανδό να ρουφά γνώση σα σφουγγάρι. Έτρεξε σε κάποιους αγώνες του Florida Winter Series στις αρχές του 2014 και κάπου εκεί ήρθε το μεγάλο βήμα. Δεν έτρεξε καν στη Formula Renault, όσα έκανε το τετράμηνο που είχε προηγηθεί, αποτελούσαν απλά «ζέσταμα» για την εμπλοκή στην Ευρωπαϊκή Formula 3. Εκεί έτρεξε με την πολύπειρη ομάδα Van Amersfoort Racing, κόντρα σε οδηγούς με τους οποίους μάχεται και σήμερα στη Formula 1. Παρότι rookie, πήρε 10 νίκες και έχασε τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα, όταν παρέδωσε πνεύμα ο κινητήρας του.

Όσα έκανε εκείνη τη σεζόν, βάρεσαν καμπανάκι στις μεγάλες ομάδες της F1 που πάντα παρακολουθούν τις μικρότερες κατηγορίες. Οι Red Bull και Mercedes έσπευσαν να καταθέσουν προσφορά στον μπαμπά, επιδιώκοντας να τον ξελογιάσουν. Είχαν αντιληφθεί πως είχαν βρει έναν πρωταθλητή του αύριο. Όμως υπήρχε μία διαφορά ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα: η αυστριακή εταιρεία είχε δύο ομάδες στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, άρα τη δυνατότητα να του δώσει μονοθέσιο πολύ πιο γρήγορα. Πράγμα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο.

Τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς ο Φερστάπεν εντάχθηκε στην Red Bull Junior Team και λίγο αργότερα ανακοινώθηκε πως το 2015 θα έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1 με τη Scuderia Toro Rosso. Στο Ιαπωνικό GP του 2014 έγινε ο νεότερος οδηγός στην ιστορία που συμμετείχε σε επίσημη διαδικασία ενώ στην πρεμιέρα του 2015, στην Αυστραλία, έγινε ο νεότερος που πήρε εκκίνηση, σε ηλικία 17 ετών και 166 ημερών. Στον δεύτερο αγώνα, στη Μαλαισία, τερμάτισε έβδομος και έγινε ο νεότερος οδηγός που βαθμολογήθηκε, πλέον 17 ετών και 180 ημερών. Συνολικά τερμάτισε 10 φορές στους βαθμούς, ανακηρύχθηκε πρωτοεμφανιζόμενος της χρονιάς αλλά ταυτόχρονα, είχε και τις πρώτες του κόντρες – εντός και εκτός πίστας. Είχε μάθει να μη πατάει φρένο όταν οδηγούσε και να μην υπολογίζει κανέναν όταν μιλούσε.

Το 2016 τον βρήκε ξανά στην STR αλλά όχι για πολύ. Μετά από τρεις σερί τερματισμούς στους βαθμούς και με αφορμή κάποια ατυχήματα του Δανιήλ Κβιάτ που οδηγούσε για την πρώτη ομάδα, τη Red Bull Racing. Πολλοί άσκησαν κριτική σε αυτή την κίνηση αλλά ο Μαξ κέρδισε (.) στο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα. Προφανώς έγινε και ο νεότερος νικητής στην ιστορία: 18 ετών και 228 ημερών. Ακολούθησαν άλλα 6 βάθρα αλλά όλοι ήξεραν πως το σπορ είχε βρει τον επόμενο, μεγάλο του ήρωα.

Όμως ήταν ακόμα ένα παιδί. Με ελάχιστη εμπειρία σε αυτό το επίπεδο και αφόρητη πίεση να διαχειριστεί. Οδηγούσε επιθετικά, ενίοτε υπερβολικά επιθετικά κι αυτό του χάρισε το παρατσούκλι «Crashstappen». Αν και το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν ήταν η προσέγγισή του γύρω από την οδήγηση αλλά το γεγονός πως δεν υπολόγιζε τίποτα όταν τα ΜΜΕ του έβαζαν μπροστά του μικρόφωνο.

Ο συνδυασμός των δύο δημιούργησε πόλωση. Άλλοι τον λάτρευαν κι άλλοι λάτρευαν να τον μισούν. Άλλοι τον βάφτιζαν τον «επόμενο Σένα» κι άλλοι απλά τον θεωρούσαν κακομαθημένο. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση αλλά ας μη γελιόμαστε, αυτή αλαζονεία και αυτή η αδυσώπητη μανία για επιτυχία, είναι κλασικά γνωρίσματα σπουδαίων οδηγών. Όσο κι αν κάποιοι αρνούνται να το δεχθούν, τα κοινά στοιχεία του Φερστάπεν με τους Σένα και Σουμάχερ σε ό,τι αφορά στη φιλοσοφία γύρω από τους αγώνες και την κατηγορηματική άρνηση αποδοχής της ήττας, είναι εντυπωσιακά πολλά.

Μετά από ατυχήματα και ατυχίες στο πρώτο μισό του 2017, έκλεισε δυναμικά τη σεζόν, με νίκες στα Grand Prix της Μαλαισίας και του Μεξικού. Ήταν η χρονιά που έδειχνε να καλιμπράρει σταδιακά την εντός πίστας ορμή του, να μπολιάζει το ταλέντο με υπομονή, την επιθετικότητα με τη λογική.

Έτσι όταν από το 2018 η Red Bull Racing ξεκίνησε τη συνεργασία με τη Honda, η οποία ανέβασε επίπεδο του «ταύρους», ο Φερστάπεν ανέλαβε αυτόματα πρωταγωνιστικό ρόλο. Κατέκτησε τη νίκη στον εντός έδρας αγώνα της αυστριακής ομάδας, στο Σπίλμπεργκ, νίκησε στο Μεξικό ενώ επισκέφτηκε άλλες 11 φορές το βάθρο. Ήταν τέταρτος στην τελική βαθμολογία.

Το 2019 ανέβηκε ένα ακόμα σκαλοπάτι. Πλέον, αποτελούσε αυτός το αντίπαλο δέος για της Mercedes – ήταν ο μόνος που τις παρενοχλούσε συστηματικά. Ώριμος πλέον, με 19 τερματισμούς σε 21 αγώνες, με νίκες στην έδρα της ομάδας του αλλά και στην έδρα του αντιπάλου, τη Γερμανία, με τη Βραζιλία να αποτελεί κερασάκι στην τούρτα. Όσο για το αθέατο παντεσπάνι, αποτελούνταν από άλλους 14 τερματισμούς στη πεντάδα. Ο Μαξ ήταν πλέον έτοιμος να αναλάβει το ρόλο του διεκδικητή.

Όμως το 2020, η Mercedes παρέμενε ένα (ή και περισσότερα κλικ πιο μπροστά), το κυνήγι δεν αρκούσε – ούτε η δύο νίκες και τα 8 βάθρα.

Η κομβική σεζόν ήταν η φετινή. Επιτέλους φέτος, ήταν ξεκάθαρο αυτό που οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ υποστήριζαν τόσα χρόνια – πως ο Φερστάπεν ήταν μελλοντικός πρωταθλητής. Με αυτή τη νοοτροπία προσέγγισε το 2021 και με τη Red Bull-Honda να κοιτά επιτέλους στα μάτια τη Mercedes, ο Ολλανδός έκανε το ίδιο με τον Χάμιλτον.

Πήρε περισσότερες νίκες, είχε περισσότερα βάθρα, πέρασε πολύ περισσότερους γύρους στην πρωτοπορία αγώνων, έδειχνε με κάθε αφορμή που φέτος ήταν η χρονιά του. Και παρά τη ρελάνς του Hamilton στην τελική ευθεία της σεζόν, την επική αντεπίθεση του πολύπειρου Βρετανού που τους έφερε στα ίσια στο «Μεγάλο Τελικό» του Άμπου Ντάμπι, ο Φερστάπεν άντεξε.

Κατέκτησε τον τίτλο σε μία από τις συγκλονιστικότερες σεζόν όλων των εποχών, σε μία σεζόν όπου η αξία αλλά και απόδοση του ηττημένου, δίνουν ξεχωριστή σημασία στο επίτευγμα του θριαμβευτή.

Η Formula 1 έχει νέο παγκόσμιο πρωταθλητή και το όνομά του είναι Μαξ Φερστάπεν.