Πέρασαν εξι χρόνια σαν χθες, από τον χαμό του Σπύρου Αβράμη (26/11/2017), ωστόσο κανένας δεν έχει ξεχάσει τον αδικοχαμένο ποδοσφαιριστή, που έφυγε στα 29 του, γεμάτος με όνειρα και όρεξη για ζωή.

Το αφιέρωμα της Match Αχαΐας πάντοτε αναβιώνει αυτές τις μέρες μνήμης, μιας και κανείς δεν ξεχνά τον Σπύρο. Τον Σπυράκο όπως τον φωνάζαμε, όλοι όσοι τον είχαμε γνωρίσει καλύτερα.

Το «φλερτ» με το ποδόσφαιρο

Ο Αβράμης από πολύ μικρός, στην πρώτη του επαφή με την «στρογγυλή θεά» αγάπησε αμέσως το ποδόσφαιρο.

Σε ηλικία 10 ετών φόρεσε ποδοσφαιρικά παπούτσια στον Παναθηναϊκό Σκαγιοπουλείου (μετονομάστηκε σε Πατραϊκή) και συνέχισε με αξιώσεις και εξαιρετικά πρώτα δείγματα γραφής στους νέους του Πατραϊκού και της Παναχαϊκής, έχοντας ως όνειρο, όπως και πολλά παιδιά της πόλης μας, να αγωνιστούν με τα χρώματα της πρώτης ομάδας της Παναχαϊκής, όντας σε μια φουρνιά παικτών με άπλετο ταλέντο και δυνατότητες.

Τις έκανε «διψήφιες»

Ύστερα από την παρουσία του στις προαναφερθείσες ομάδες, η «δίψα» του για να παίζει ποδόσφαιρο δεν χάθηκε ποτέ και συνέχισε με τον ίδιο ζήλο να κάνει το χόμπι του, δίνοντας πάντοτε τον καλύτερο εαυτό του.

Περιβόλα, Αχαϊκή, Αχιλλέας Καμαρών, Φαραϊκός, Ίκαρος Πετρωτού, Άρης Πατρών, Αχαιός Σαραβαλίου, Πανμοβριακός Ριόλου και ΑΠΣ Πάτραι απαρτίζουν την καριέρα του Αβράμη, που κατάφερε πάρα πολλά, πριν του γυρίσει η τύχη την πλάτη.

Με τα «καναρίνια» και την ομάδα του Αίγιου (Αχιλλέας Καμαρών) μέτρησε συμμετοχές και γκολ σε επίπεδο Δ΄Εθνικής (νυν Γ΄Εθνική), τεστάροντας δυνάμεις και αντοχές σε ένα σκληρό και απαιτητικό πρωτάθλημα, όπως ήταν η τότε Δ΄Εθνική, με σκληροτράχηλες ομάδες και μάχες σώμα με σώμα κάθε Κυριακή.

Ως επί τω πλείστον αγωνίστηκε σε επίπεδο Α΄κατηγορίας και ήταν υπόδειγμα αθλητή, όποια ομάδα και να «υπηρετούσε». Κάθε συμπαίκτης και κάθε αντίπαλος είχε μόνο καλά λόγια να πει για τον Σπύρο, όπως και οι εκάστοτε προπονητές του, που μιλούσαν για παιδί-διαμάντι, με χαμηλό προφίλ και όρεξη για δουλειά και συνεργασία.

Η αγάπη για την Νάπολη

Η Νάπολη Πατρών συνεχίζει την πορεία της στον χώρο του beach soccer και πλέον μετά τον χαμό του Σπύρου, οι φίλοι του στην ομάδα έχουν ακόμα έναν παραπάνω λόγο, για να απογειώσουν το σωματείο και να προχωρήσουν με όνειρα και φιλοδοξίες, έχοντας ήδη πετύχει σημαντικές διακρίσεις.

Ο Σπύρος και οι Βασίλης Παπαζαφείρης, Ανδρέας Διαμαντόπουλος, Γιώργος Γεωργικόπουλος, Γιώργος Ζαχαρίου και Βασίλης Σταυρόπουλος είχαν γοητευτεί από το συγκεκριμένο άθλημα και βλέποντας τους «Πατράμμος» τα προηγούμενα χρόνια, θέλησαν να φτιάξουν την ομάδα.

Παράλληλα ήθελαν να δημιουργήσουν κάτι δικό τους από το μηδέν, παρεΐστικο και με κοινό παρονομαστή την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, επιδιώκοντας να «ξεφύγουν» από τα γήπεδα 5Χ5 και έχοντας την περιέργεια να δοκιμάσουν την τύχη τους στην άμμο.

Έτσι η υπογραφή του καταστατικού μπήκε στις 2 Μάιου του 2014 και τα υπόλοιπα είναι…ιστορία, με παρόν και μπόλικο μέλλον, αφού για τις βλέψεις της Νάπολη δεν υπάρχει ταβάνι στα όνειρα των «γαλάζιων».

Τυχεροί όσοι τον γνώρισαν

Είχα την τιμή να γνωρίσω καλά τον Σπύρο, αφού μοιραζόμασταν στο Λύκειο το ίδιο θρανίο. Πραγματικά νιώθουν τυχεροί όσοι τον είχαν ζήσει και ήταν φίλος τους. Μαζί στην πενθήμερη, στο ίδιο δωμάτιο και καθημερινά τα γέλια και οι πλάκες δεν έλειπαν. Πάντα είχαμε προβλήματα, αλλά ως πιο αγχώδης πάντα τον συμβουλευόμουν, γιατί με ηρεμούσε.

«Σπύρο τι κάνουμε τώρα ρε; Για να πάρω την κλασσική του απάντηση, η οποία πάντοτε με κάλμαρε. «Γιάννο, με χαμόγελο και αισιοδοξία όλα θα λυθούν. Προχωράμε».

Σε κάθε δύσκολη στιγμή μου, πάντα περνάει αυτή η ατάκα από το μυαλό μου. Και πάντα θυμάμαι τον Σπύρο με ένα γαλήνιο, αισιόδοξο χαμόγελο.

Έτσι θα σε θυμάμαι πάντα φίλε…

Επιμέλεια: Γιάννης Γεωργακόπουλος