Για κάποια χρόνια στα αθλητικά στέκια της Πάτρας στα τέλη της δεκαετίας του 60’ ψιθυριζόταν το όνομα ενός αθλητή, με το παρατσούκλι «Μπερούκας», ο οποίος έκανε… θόρυβο με όποιο άθλημα καταπιανόταν.

Ένας υπεραθλητής της εποχής, κατά κόσμων Κώστας Θεοδωρόπουλος, ο οποίος με την φόρα που μπήκε στο αθλητικό γίγνεσθαι της πόλης, τόσο αθόρυβα αποχώρησε. Βλέπετε «ζεν πρεμιέ» της εποχής, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τη μοίρα του…

Ο Κώστας Θεοδωρόπουλος σήμερα.

Ο «Μπερούκας» μίλησε στη «Match» σε μία περιήγηση που ξετυλίγεται σαν κουβάρι, με το πάθος του να τον γυρίζει σε εκείνα τα χρόνια, τα οποία τα θυμάται σαν να ήταν χθες, σαν να μην έχει περάσει καμία περιπέτεια και πάνω από μισός αιώνας! Οι ατάκες του βάζουν φωτιά και σε αναγκάζει να ακούσεις την ιστορία του, μόνο και μόνο από το πάθος, με το οποίο την παραθέτει.

Ασυμβίβαστος όσο ταλαντούχος άλλωστε, δεν μπορούσε την αδικία. Στα χωμάτινα του ποδοσφαίρου ξεχώρισε, στα ανοιχτά του μπάσκετ όμως θα μπορούσε να γράψει ιστορία! Παιδί του Σκαγιοπουλείου, έψαχνε την κορυφή σε ότι ασχολούταν. Έτρεχε γρήγορα, πηδούσε μακριά και στη σημερινή εποχή θα μπορούσε να είναι και ένας λαμπρός αθλητής του στίβου.

«Τότε παίζαμε στο τσιμέντο, σπάγαμε τα πόδια μας. Δεν μπορούσε να με κερδίσει κανείς άμα έτρεχα, από πολύ μικρός ήμουνα ανταγωνιστικός, δεν ήθελα να χάνω με τίποτα», ήταν μόνο ελάχιστες από τις ατάκες του.

Οι ιστορίες του είναι Ομηρικές και θα μπορούσε να γράψει βιβλίο, ακόμα κι αν βρέθηκε στα φώτα της δημοσιότητας για λιγότερο από μία δεκαετία. Ένα ταλέντο, που δύσκολα σου ξέφευγε από το μάτι, αλλά είπαμε… και μποέμ τύπος!

Ο Κ.Θεοδωρόπουλος μας παραχώρησε τις φωτογραφίες που δημοσιεύονται. Εδώ η ομάδα του Άρη Πατρών στα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Η σύντομη καριέρα του…

Ξεχώρισε σαν χαφ στο ποδόσφαιρο και σαν μια πρώιμη μορφή του γκαρντ-φόργουορντ στο μπάσκετ, αγωνιζόμενος μέχρι την Α’ Εθνική στο μπάσκετ  και την Β’ Εθνική στο ποδόσφαιρο!

Ξεκίνησε στον Άρη Πατρών (στην πρώτη τοπική κατηγορία) σε ηλικία 15 ετών και για 5 χρόνια, ενώ αγωνίστηκε και στο Πάτραι της Β’ Εθνικής (από το 1972).

Το μπάσκετ το λάτρευε, είχε ξεκινήσει ήδη από τα 14 του χρόνια στο Σκαγιοπούλειο, ενώ ήταν κολυμβητής στον ΝΟΠ (πρωταθλητής Πελοποννήσου το 1964 στο πρόσθιο) και αργότερα για πολύ λίγο και πολίστας του Ομίλου. Ήταν το νούμερο ένα της περιοχής πριν καν ενηλικιωθεί στο μπάσκετ, έχοντας ήδη αγωνιστεί σε τέσσερα αθλήματα.

Στη μέση των αθλητών κάτω, στη Μικτή Πατρών κόντρα στην Εθνική Ισραήλ.

Το 1971 μάλιστα εντάχθηκε στον ιστορικό Απόλλωνα Πατρών της Α’ Εθνικής, όντως ποδοσφαιριστής του Άρη Πατρών! Με Μολφέτα, αδέρφια Πετρόπουλους, Γιαννόπουλο, Δημητριάδη, Αντωνάκη, Λαμπρόπουλο και λοιπούς στο ανοιχτό της Ναυαρίνου.

«Είχαμε ομαδάρα, αλλά το καλοκαίρι με προσέγγισε το Πάτραι, μετά από αυτό τα έκοψα όλα. Ήμουνα ωραίος…», ήταν η δεικτική του ατάκα στη «Match».

Στο τέλος της χρονιάς εντάχθηκε στο Πάτραι, επιστρέφοντας στο ποδόσφαιρο για τη «μάχη» που έδινε να ανέβει στη Β’ Εθνική, βασικός συντελεστής της ανόδου, στο ειδικό τουρνουά της εποχής. Αγωνίστηκε και στην επόμενη χρονιά στην Εθνική κατηγορία. Ένας άδικος υποβιβασμός έφερε την αρχή του τέλους…

Στην ομάδα του Σκαγιοπουλείου, δεύτερος από δεξιά.

Η Πάτρα έχασε έναν τεράστιο αθλητή που θα μπορούσε να διαπρέψει είτε σε αυτό που αγαπούσε (το μπάσκετ), είτε σε αυτό που διέπρεπε (το ποδόσφαιρο), είτε ακόμα στο στίβο και τη… θάλασσα.

Η σχέση του με τους παράγοντες θυελλώδης, τα έσοδα του ερασιτεχνικού αθλητισμού μηδαμινά και η καλή ζωή ενός εγγράμματου επαγγελματία εκείνη την εποχή τον κέρδισε σε ηλικία μόλις 23 ετών, αφήνοντας ένα μεγάλο ερωτηματικό που θα μπορούσε να φτάσει με το πλούσιο και πολυποίκιλο ταλέντο του!

Ξεχώριζε με την παρουσία του, με τα χρώματα του Άρη (αριστερά).

Στη Μικτή Πατρών, πρώτος από αριστερά κάτω.

Ηλίας Μάτσας