Η πρώτη επαφή του Λάμπη Φλουσκούνη με το άθλημα του τάε κβον ντο ήταν στα 4 του χρόνια, όταν άρχισε να προπονείται στο Fight Club Patras με τον Μιχάλη Κοτσόπουλο. Από τότε μέχρι και σήμερα που είναι 21 ετών δεν έχει σταματήσει να δουλεύει καθημερινά για τον αγαπημένο του άθλημα.

Το καλοκαίρι λόγω των σπουδών του στα ΤΕΦΑΑ πήρε μεταγραφή στον Αίαντα Αγίου Δημητρίου όπου έχει προπονητή τον Ομοσπονδιακό Θοδωρή Ζηνέλη. Αν και νεαρός ηλικιακά, ο Πατρινός πρωταθλητής μετρά ήδη τρία χρυσά μετάλλια στο πρωτάθλημα νέων ανδρών, ένα χρυσό πρόσφατα στην κατηγορία ανδρών και ένα ασημένιο στην ίδια κατηγορία, ενώ σε διεθνές επίπεδο έχει δύο φορές πάρει την πέμπτη θέση και μία την ένατη.

Λίγο πριν ετοιμάσει βαλίτσες για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα τάε κβον ντο των ανδρών που θα πραγματοποιηθεί στο Βελιγράδι από 9 έως 12 Μαΐου, μίλησε στη «Match» για τους στόχους, τις δυσκολίες, αλλά και τα όνειρά του.

– Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι με τον αθλητισμό, τι έχεις κερδίσει;

«Αρχικά οι εμπειρίες είναι πάρα πολλές. Ωστόσο από πλευράς οικονομικού οφέλους, το τάε κβον ντο δεν είναι κάποιο εμπορικό άθλημα με ότι αυτό συνεπάγεται. Σε προσωπικό επίπεδο συνεχίζω με στόχο να διακριθώ σε μία διεθνή διοργάνωση».

– Πόσες ώρες προπόνησης πρέπει να κάνει ένας αθλητής για να φτάσει αλλά και να παραμείνει σε υψηλό επίπεδο;

«Ανάλογα με την περίοδο που διανύουμε. Για παράδειγμα σε περίοδο που δεν έχουμε αγώνες, προπονούμαστε από 4 έως 5 ώρες την ημέρα. Όσο πλησιάζουν οι αγώνες ο όγκος μικραίνει, αλλά κρατάμε ψηλά την ένταση».

– Είναι πλεονέκτημα να είσαι σε μία ομάδα προπονητής είναι ο Ομοσπονδιακός τε- χνικός Θ. Ζηνέλης;

«Βοηθά σημαντικά γιατί έχει πολλές γνώσεις, αλλά επίσης σημαντικό είναι το γεγονός ότι βρίσκομαι σε έναν σύλλογο με υψηλό επίπεδο αθλητών και αυτό βοηθά στο να ανεβαίνει ο συναγωνισμός και να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι».

Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα των ανδρών πήρες την πρώτη θέση. Ο επόμενος στόχος σου;

«Αγωνίζομαι την ερχόμενη Κυριακή στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όπου θέλω να διεκδικήσω στην πρώτη μου συμμετοχή το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Είναι η παρθενική μου παρουσία σε αγώνες τόσο υψηλού επιπέδου στους άνδρες, έχω δουλέψει πολύ και είμαι αισιόδοξος».

– Ποια είναι τα συναισθήματα όταν ξεκινάς, αλλά και στη διάρκεια ενός αγώνα;

«Υπάρχει πάντα φόβος, αμφιβολία και αβεβαιότητα, αλλά είναι αποδεκτό. Πάντα θα υπάρχουν τέτοια συναισθήματα και έχουμε μάθει να ζούμε με αυτά. Δεν γίνεται να αποδώσεις αν δεν είσαι αγχωμένος, πρέπει να υπάρχει άγχος, αλλά όχι να σε καταβάλει».

– Έχεις κάποιον αθλητή για πρότυπο, που να σε εμπνέει και να θες να του μοιάσεις;

« Ξ ε χ ω ρ ι σ τ ό ς αθλητής για μένα είναι ο Κορεάτης Lee Dae Hoon που ήταν πάντα στην κορυφή σαν αθλητής, αλλά τώρα έχει σταματήσει και είναι προπονητής. Δεν κατέκτησε ποτέ χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα και Ασιατικό. Ωστόσο τον ξεχωρίζω για το ήθος του, την ψυχραιμία του, ενώ τεχνικά είναι άρτιος, αλλά σίγουρα αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ο χαρακτήρας του».

– Σκέφτεσαι ότι μπορεί να αποτελείς πρότυπο για μικρότερους αθλητές και αθλήτριες;

«Εννοείται πως το σκέφτομαι και είναι πάρα πολύ αγχωτικό, αλλά κάποια στιγμή τελειώνει ο αθλητισμός και θα πρέπει να αφήσεις κάτι καλό πίσω σου».

– Αν και είσαι μικρός σε ηλικία, σκέφτεσαι στο μέλλον να ασχοληθείς με την προπονητική;

«Είναι μέσα στους στόχους μου, μόλις σταματήσω τον πρωταθλητισμό. Θέλω πάρα πολύ να δουλέψω σαν προπονητής και γι’ αυτό οι σπουδές μου περιλαμβάνουν κι αυτόν τον τομέα».

– Έχεις πολλές διακρίσεις σαν αθλητής, υπάρχει κάποια που να ξεχωρίζεις;

«Το φετινό χρυσό μετάλλιο στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών. Είχα δουλέψει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και δεν είχα καταφέρει να πάρω την πρωτιά και να μπω στην Εθνική. Αυτό το χρυσό ήταν η ανταμοιβή μου».

– Υπάρχει κάποια στιγμή που να μην θέλεις να θυμάσαι;

«Ναι, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Αλβανίας, όπου έχασα το μετάλλιο στα τελευταία δευτερόλεπτα. Τέτοιες στιγμές αποτελούν μαθήματα και εμπειρίες για τη συνέχεια, για να διορθώνω τα λάθη μου και να μην τα παρατάω».

– Το μεγαλύτερο αθλητικό σου όνειρο;

«Προσπαθώ να κρατάω χαμηλά… την μπάλα και να μην λέω πολλά. Εννοείται ότι όνειρο και στόχος μου είναι ένα χρυσό στο Λος Άντζελες το 2028, αλλά προτιμώ να κοιτάω τους κοντινούς στόχους και αν καταφέρω να πάρω ένα ολυμπιακό μετάλλιο θα είμαι πολύ χαρούμενος»».

– Το ότι ονειρεύεσαι μετάλλιο και όχι απλά την συμμετοχή, δείχνει νοοτροπία πρωταθλητή. Συμφωνείς;

«Σαν πρώτος στόχος είναι η συμμετοχή, αλλά το όνειρο δεν είναι απλά η συμμετοχή, το όνειρο είναι η πρωτιά που είναι ιδιαίτερα σημαντική».

– Πόσο εύκολο είναι να κάνει κάποιος πρωταθλητισμό στην Ελλάδα;

«Είναι πολύ δύσκολο, δεν είναι επαγγελματικό το επίπεδο, πιο πολύ ερασιτεχνικό είναι. Όμως έχουμε πάρα πολύ καλούς αθλητές στην Ελλάδα. Κοντράρουμε τους κορυφαίους στον κόσμο στις κατηγορίες μας».

Αμαλία Λαλιώτη