Το πόλο κουνά επιδεικτικά το δάχτυλο σε όσους, συνεχίζουν, να το υποτιμούν, διοχετεύοντας αισιοδοξία στον ελληνικό αθλητισμό.

Κόντρα σε δυσκολίες και αβελτηρίες που μετατρέπουν τον πρωταθλητισμό, σε αγαθό λίγων, η Εθνική Νεανίδων εμπλούτισε την γαλανόλευκη συλλογή μεταλλίων, με δύο λεοντόκαρδες πατρινές στη σύνθεσή της.

Η Αγγελική Γιαννακέα και η Μαργαρίτα Μπιτσάκου δεν γύρισαν με άδεια χέρια από το Βελιγράδι. Αντιθέτως, τον λαιμό τους κοσμεί ένα «χάλκινο φυλαχτό».

Οι αθλήτριες της ΝΕΠ έφτασαν στη τρίτη θέση του πλανήτη και διηγούνται στην «Match Αχαΐας», όσα χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη ψυχή τους.

«Είχαμε στόχο για διάκριση πριν φύγουμε», μας λέει η Μαργαρίτα Μπιτσάκου για τις σκέψεις πριν την έναρξη της διοργάνωσης, ενώ παρόμοια είναι και η τοποθέτηση της Αγγελικής Γιαννακέα: «Από την αρχή θέλαμε να φτάσουμε μακριά. Στοχεύαμε όμως έναν-έναν τους αγώνες. Ήμασταν συγκεντρωμένες από το ξεκίνημα».

Έχοντας η μία την άλλη

Η σχέση των δύο αθλητριών μπορεί να χαρακτηριστεί και καρμική. Όλες τις χαρές και τις δυσκολίες των τελευταίων ετών, τις περνάνε μαζί. Για την κοινή τους παρουσία στην Εθνική, τονίζουν τα εξής:

Μαργαρίτα Μπιτσάκου: «Τα πράγματα στην προετοιμασία δεν ήταν εύκολα, γιατί οι συνθήκες προπόνησης είναι δύσκολες, καθώς ήμασταν μακριά από τη πόλη μας. Δεν είχαμε τους δικούς μας ανθρώπους κοντά μας για να μας στηρίζουν. Όμως, η μία στήριζε την άλλη και αυτό ήταν κάτι που μας βοήθησε για να τα καταφέρουμε. Έχουμε άλλωστε περάσει πολύ όμορφα τα πέντε χρόνια που είμαστε συμπαίκτριες».

Αγγελική Γιαννακέα: «Μπορεί στις προπονήσεις να δουλεύαμε όλες οι κοπέλες μαζί, αλλά υπήρχε ένας ανταγωνισμός, γιατί όλες θέλαμε μια θέση στη διοργάνωση. Το ότι περάσαμε χρόνο, δυνάμωσε τις σχέσεις με όλες τις αθλήτριες, αλλά ειδικότερα για εμάς (την ίδια και την Μαργαρίτα) ήταν ένα πολύ ωραίο συναίσθημα».

Το κεφάλαιο, Εθνική, είναι από τα μεγαλύτερα στη καριέρα ενός αθλητή. Η διαχείριση της σκέψης, ότι συγκαταλέγεσαι στους κορυφαίους, δεν είναι απλή υπόθεση. Οι αθλήτριες της ΝΕΠ, συνεσταλμένες και χαρούμενες για την επιτυχία τους, επισημαίνουν:

Αγγελική Γιαννακέα: «Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη τι έχει συμβεί. Μακροπρόθεσμα καταλαβαίνεις τι έχεις καταφέρει. Μόνο και μόνο η προσπάθεια για να μπούμε στην Εθνική απαιτεί πολύ κούραση και άγχος, κάτι που κάνει ακόμη πιο σημαντική την θέση που είχαμε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα».

Μαργαρίτα Μπιτσάκου: «Η Εθνική ομάδα είναι ο στόχος κάθε αθλητή. Κάνεις θυσίες και κουράζεσαι για να είναι μέλος της. Προσωπικά, νιώθω πολύ χαρούμενη που κατάφερα να είμαι μέλος της Εθνικής. Είμαι περήφανη που εκπροσωπώ τη χώρα και την πόλη μου. Πρόκειται για κάτι άκρως συγκινητικό και μακάρι να το ξαναζήσουμε. Πήραμε μοναδικές εμπειρίες που θα μείνουν χαραγμένες στη καρδιά μας για πάντα».

Βελιγράδι

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Σερβία εκτιμά περισσότερο το πόλο, έχοντας μάλιστα και εξαιρετικές ομάδες. Για την πόλη που φιλοξένησε το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νεανίδων, το Βελιγράδι, αλλά και το επίπεδο του πόλο εκεί, οι νεαρές πολίστριες μιλάνε με τα καλύτερα λόγια.

«Δεν είδαμε πολύ την πόλη γιατί δεν είχαμε χρόνο, αλλά η πρώτη εντύπωση ήταν πως η Σερβία αγαπάει το άθλημα. Οι άνθρωποι χαιρόντουσαν που συναντούσαν Έλληνες. Νιώθαμε ότι είμαστε κοντά σαν λαός. Μπορώ να πω πως μας στήριζαν. Ταυτόχρονα και οργανωτικά, η διοργάνωση ήταν εξαιρετική», δηλώνει η Αγγελική, ενώ η Μαργαρίτα προσθέτει: «Το πόλο είναι το εθνικό άθλημα των Σέρβων. Δουλεύουν σκληρά σε αυτό. Το Βελιγράδι ήταν όμορφη πόλη, που έμοιαζε με ελληνική. Ταυτόχρονα, εμείς νιώθαμε οικεία, γιατί είχαμε συμμετάσχει σε τουρνουά με την ΝΕΠ στην ίδια πισίνα που παίξαμε το Παγκόσμιο και αυτό μας βοήθησε πολύ».

Το μετάλλιο

Αλλάζοντας μήκος κύματος στην κουβέντα, η επιτυχία της κατάκτησης του χάλκινου μεταλλίου από δύο αθλήτριές της, δείχνει πως κάτι καλό συμβαίνει στην ΝΕΠ.

«Το γεγονός πως μέλη της ΝΕΠ πρωταγωνιστούν στην Εθνική είναι πολύ σημαντική επιτυχία, τόσο για την ομάδα, όσο και για την πόλη. Θεωρώ πως το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην Α1 Γυναικών και συνηθίζουμε να παίζουμε απέναντι σε κοπέλες μεγαλύτερες από εμάς, μας βοήθησε με την Εθνική», αναφέρει η Μπιτσάκου και η Γιαννακέα συμπληρώνει: «Μέχρι και πριν πέντε χρόνια δεν υπήρχαν ιδιαίτερες διακρίσεις, τουλάχιστον στις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες για την ΝΕΠ. Εμείς έχουμε παλέψει για να κρατήσουμε την ΝΕΠ ψηλά και έτσι ασχολούνται και περισσότεροι με το σωματείο, βλέποντας τις παίκτριές της. Όλοι οι πατρινοί πιστεύω πως νιώθουν υπερηφάνεια. Η συμμετοχή μας στην Εθνική έχει ιδιαίτερο αντίκτυπο στη Πάτρα».

Η άτυχη στιγμή

Ως γνωστόν, ο αθλητισμός κρύβει μερικές από τις πιο ευφάνταστες ιστορίες χαράς, λύπης, αλλά κάποιες φορές, ακόμη και μίξη αυτών των δύο. Η Μαργαρίτα Μπιτσάκου δεν κατάφερε να συνεισφέρει όσο η ίδια θα ήθελε εντός της πισίνας, αφού αντιμετώπισε πρόβλημα με το μεσαίο δάχτυλο του αριστερού της χεριού. Για τα συναισθήματα εκείνη τη στιγμή, αλλά και κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, δηλώνει:

«Ήμουνα πολύ άτυχη. Χτύπησα το δάκτυλό μου στο πρώτο παιχνίδι απέναντι στη Βραζιλία. Έκανα μπλοκ και εκεί κατάλαβα αμέσως ότι χτύπησα. Δεν σταμάτησα. Συνέχισα να παίζω και όταν, μετά από λίγο βγήκα έξω, πήγα στη φυσικοθεραπεύτριά μας και θέλω να την ευχαριστήσω πάρα πολύ μέσα από τη καρδια μου γιατί στάθηκε δίπλα μου (Έφη Βούλγαρη).

Πήγαμε σε νοσοκομείο για ακτινογραφία και αρχικά ο γιατρός μας είπε ότι δεν θα είναι κάτι σοβαρό, αλλά η ακτινογραφία έδειξε ότι έπαθα κάταγμα και ρήξη συνδέσμου. Όταν μας είπε ότι δεν θα αγωνιστώ έκλαιγα συνεχώς. Ήταν μια δύσκολη στιγμή. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μου «κόπηκαν» τα πόδια. Όταν όμως γύρισα στο ξενοδοχείο, τα κορίτσια με υποδέχτηκαν πολύ θερμά και τις ευχαριστώ για αυτό. Με στήριξαν από τη πρώτη μέχρι τη τελευταία στιγμή, όπως και η Βάσω Αρβανιτοπούλου (Έφορος) και κάπως έτσι κατάφερα και το ξεπέρασα. Θέλω να τις ευχαριστήσω και που μου αφιέρωσαν και τη νίκη με την Αυστραλία.

Από την πλευρά μου, προσπάθησα, έστω έξω από την πισίνα, να τις υποστηρίξω και να δώσω όλη τη θετική μου ενέργεια και μπορώ να πω πως είμαι συγκινημένη και ευγνώμων για τα κορίστα».

Προημιτελικός

Η εξαιρετική πορεία της Εθνικής στα πρώτα παιχνίδια, την οδήγησε στα προημιτελικά, εκεί όπου βρήκε την Ρωσία. «Στους «8» παίξαμε με τη Ρωσία, που είχε καλή εικόνα στη διοργάνωση. Εμείς από τη πλευρά μας έχουμε δείξει και παλιότερα, πως στα κομβικά παιχνίδια, το πάθος και η θέλησή μας να διακριθούμε, μας κάνει πιο δυνατές. Με αυτή τη λογική μπήκαμε να παίξουμε. Φυσικά είχαμε μελετήσει τον αντίπαλό μας. Ξέραμε τις αδυναμίες και τα προτερήματά τους. Ήμασταν καλά προετοιμασμένες», τονίζει η Γιαννακέα.

«Είχαμε άγχος στα προημιτελικά. Ξέραμε ότι η Ρωσία ήταν καλή ομάδα, αλλά το αποβάλαμε. Ήμασταν αποφασισμένες. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάναμε το παιχνίδι. Παίξαμε πολύ καλή άμυνα και μαζί με το πάθος, φτάσαμε στη νίκη», τα λόγια της Μπιτσάκου για τον προημιτελικό.

Μετά την ευωχία της πρόκρισης, η Ελλάδα αποκλείστηκε στα ημιτελικά, μη μπορώντας να διεκδικήσει τη πρώτη θέση. «Η Ισπανία είναι μεγάλη δύναμη στο πόλο, τουλάχιστον στις μικρότερες ηλικίες. Ξέραμε το παιχνίδι τους. Είχαμε πάθος και παλέψαμε το παιχνίδι αλλά όταν κατάφεραν και ισοφάρισαν, χάσαμε τη ψυχραιμία μας», μας λέει η Γιαννακέα για τον χαμένο παιχνίδι στους «4», ενώ η Μπιτσάκου, θυμάται:

«Στον ημιτελικό, ξέραμε από την αρχή ότι είναι λίγες οι πιθανότητες να κερδίσουμε την Ισπανία. Μέχρι και το τελευταίο οκτάλεπτο δείξαμε πολύ καλό χαρακτήρα, συγκεκριμένα, στη λήξη του τρίτου οκταλέπτου δεχθήκαμε γκολ που μας έριξε τη ψυχολογία. Κατά τη γνώμη μου πάντως, η διαιτησία ήταν πολύ κακή».

 Η ξέφρενη χαρά

«Την Αυστραλία την γνωρίζαμε καλά, γιατί είχε έρθει για προετοιμασία μαζί μας. Είχαμε παίξει και φιλικά μαζί. Σε τέτοιες περιπτώσεις, που γνωρίζεσαι με τον αντίπαλο, αυτό που μετράει είναι η ψυχολογία και η συγκέντρωση. Στον μικρό τελικό, έβλεπες τα μάτια μας να λάμπουν. Ήμασταν αποφασισμένες ότι θα κερδίσουμε», επισημαίνει η Αγγελική για την τεράστια νίκη απέναντι στην Αυστραλία στον μικρό τελικό. «Την ξέραμε την Αυστραλία και αυτό αποδείχθηκε πλεονέκτημα για εμάς. Δεν τις υποτιμήσαμε ποτέ φυσικά. Δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό. Στη ζωή δεν σου δίνονται πολλές ανάλογες ευκαιρίες για την κατάκτηση μεταλλίου και για αυτό μπήκαμε με νοοτροπία νικητή και με κλειδί την άμυνα, φτάσαμε στη νίκη.

Το… συρτάκι

«Δύο λεπτά πριν τελειώσει ο αγώνας και από τη στιγμή που ξέραμε ότι θα κερδίσουμε λόγω της διαφοράς, είχαμε αρχίσει να αγκαλιαζόμαστε με τους προπονητές. Όταν αργότερα συνειδητοποιήσαμε ότι ο αγώνας τελείωσε και όλες μας οι προσπάθειες, δεν πήγαν στράφι, ήταν κάτι το απίστευτο. Ο χρόνος σταμάτησε εκείνη τη στιγμή, βουτήξαμε όλες στη πισίνα και πανηγυρίζαμε. Ήταν μια τρομερή εμπειρία», μας εξιστορεί η Αγγελική για τις πρώτες στιγμές μετά το τέλος της διοργάνωσης, ενώ με απερίγραπτη χαρά στο πρόσωπό της, η Μαργαρίτα τονίζει: «Πραγματικά τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα. Δεν πιστεύαμε τι έχουμε καταφέρει. Μόλις έληξε ο αγώνας μπήκε από τα ηχεία το συρτάκι και εκεί συγκινηθήκαμε όλες. Μπήκα κι εγώ στη πισίνα παρά τον τραυματισμό μου. Ήταν απίστευτες εμπειρίες. Εύχομαι στο κάθε αθλητή να ζήσει τέτοιες στιγμές».

Οι διακρίσεις

Το πόλο ποτέ δεν άφησε παραπονεμένο τον φίλαθλο κόσμο του, αλλά το φετινό καλοκαίρι, η στάθμη της επιτυχίας ξεχείλησε. Οι αθλήτριες της ΝΕΠ για το παραπάνω γεγονός, δηλώνουν χαρακτηριστικά:

Μαργαρίτα Μπιτσάκου: «Οι επιτυχίες στο πόλο είναι κίνητρο για να συνεχίσουμε τη προσπάθεια. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλες οι Εθνικές κάνουν πολύ καλή προετοιμασία. Οι περισσότεροι νεαροί αθλητές πρωταγωνιστούν στην Α1 Ανδρών ή Γυναικών και είναι σαν να σκληραγωγούνται. Όταν μετά παίζεις με συνομήλικούς σου, σου φαίνεται πιο εύκολο. Σημαντικό στοιχείο επίσης είναι ότι οι προπονητές έχουν παίξει πόλο και δεν είναι τυχαίοι, έχουν γνώσεις».

Αγγελική Γιαννακέα: «Προσωπικά θεωρώ πως οι προπονητές παίζουν μεγάλο ρόλο. Διαθέτουμε εξαιρετικούς στην Ελλάδα. Το πόλο για αυτούς είναι σαν επιστήμη».

Φτάνοντας στο τέλος της κουβέντας μας, η Μαργαρίτα και η Αγγελική, δίνουν τα δικά τους, ξεχωριστά «ευχαριστώ», σε όλους τους συντελεστές που έδωσαν ο καθένας και την δική του ώθηση.

Μαργαρίτα Μπιτσάκου: «Να ευχαριστήσουμε τον προπονητή μας, Δημήτρη Μπιτσάκο που έχει ανεβάσει το επίπεδο στην ΝΕΠ. Είναι πολλά τα κορίτσια που συμμετέχουν στις προπονήσεις της Εθνικής από την Πάτρα και αυτό αποτελεί μεγάλη επιτυχία. Ευχαριστούμε επίσης τους γονείς που μας στάθηκαν. Δύο μήνες προετοιμασία στην Αθήνα με δικά μας έξοδα δεν είναι εύκολο πράγμα. Αν δεν μας φιλοξενούσαν γονείς παιδιών που είναι από εκεί, ίσως υπήρχε διαφορετική εξέλιξη».

Αγγελική Γιαννακέα: «Η συνεισφορά του Δημήτρη Μπιτσάκου είναι πολύ μεγάλη και τον ευχαριστώ πολύ. Με την παρουσία του στην ομάδα τα δεδομένα άλλαξαν. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά και τους χορηγούς μας. Τα Κρέατα Αχαΐας, Β.Μανίκας, την Ψησταριά «Βασίλης» στην Ομόνοια, την εταιρεία με βιταμίνες και Συμπληρώματα Διατροφής, «Μαλλιώρης», τα ελαστικά «Λαμπρόπουλος», το εστιατόριο «Πυξίδα» την εταιρεία «Life» και την Φυτοεμπορική, ΒΟΥΤΣΙΑ, ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΙΑ».

Νίκος Καλουδιώτης