Ραδιοφωνική συνέντευξη στον ΕΡΑ ΣΠΟΡ Πάτρας παραχώρησε ο προπονητής της Παναχαϊκής, Σωκράτης Οφρυδόπουλος ο οποίος αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε όσα έχουν συμβεί από τη μέρα που ανέλαβε, ενώ μίλησε και για την εικόνα των “κοκκινόμαυρων” ως τώρα στο πρωτάθλημα.

Διαβάστε αναλυτικά όσα είπε:

“Το 2016-17 ήταν χρονιά ορόσημο για την Παναχαϊκή που πήρε και το πρωτάθλημα. Με ίδιο πάθος κι εργατικότητα αργαστήκαμε και πέρυσι. Πήραμε τα εύσημα από όλη την Ελλάδα. Η Παναχαϊκή κάνει πρωταθλητισμό, δηλαδή προσπαθεί να βγει πρώτος, αλλά δεν σημαίνει ότι αυτό θα σου δώσει πάντα και την πρωτιά. Αυτό το επιζητεί και ο κόσμος και οι παίκτες και η διοίκηση και ο τεχνικός διευθυντής.”

“Έχουμε πολλά παιδιά με εντοπιότητα (από την Γ’ Εθνική), από ερασιτεχνικά σωματεία με λίγες ποδοσφαιρικές εμπειρίες ή που είχαν κάνει πισωγύρισμα στην καριέρα τους που κάνανε άλματα προόδου. Θα μπορούσαμε να πάρουμε έμπειρους αλλά κανείς όμως δεν σου εγγυάται ότι θα βγεις.”

“Βάση μας να παίζουμε καλά και να παίρνουμε τα αποτελέσματα όπως πέρσι. Αν είναι μομφή ότι ασχολούμαστε/μαθαίνουμε τους παίκτες μας πως να παίζει σωστά, πως να παίζει καλά, να παίζει οργανωμένα, να ξέρουν οι παίκτες πότε αμύνονται, πως κάνουν επίθεση, που να πρεσάρουν, πότε να πρεσάρουν, πως να εκτελέσουν στατικές φάσεις… για εμάς είναι εύσημο και όχι μομφή.”

“Έχουμε μείνει πίσω, και ο σύντομος χρόνος αγώνων, θα πρέπει να είναι τέτοιος -όσον αφορά τη συγκομιδή βαθμών- που να μας κάνει να πλησιάσουμε και να κοιτάξουμε με διαφορετικό μάτι, με διαφορετική οπτική γωνία το τι θα γίνει από εδώ και πέρα, τουλάχιστον μέχρι την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.”

“Η συγκομιδή βαθμών δεν μας ευχαριστεί. Δείξαμε ότι έχουμε τα στοιχεία, αλλά αυτά τα 3-4 στοιχεία πρέπει να τα συνδυάσουμε, όχι να τα δείχνουμε σε στιγμές του αγώνα. Χρειάζεται περισσότερη αποτελεσματικότητα, ψυχικά αποθέματα -όπως με τον Ηρακλή-, καλές προσεγγίσεις των αγώνων, με μεγάλη προσήλωση από τους παίκτες και να σκεφτόμαστε ότι παίζουμε στο σπίτι μας -όπως στη Δράμα-, θέλουμε 90 λεπτά ένταση -που ξεσήκωσε τον κόσμο στο παιχνίδι με τον Πόντο- και να δείχνουμε ότι αρνούμαστε την ήττα -όπως με το Αιγίνιο-. Δεν εργαζόμαστε για το 1 από τα 4, αλλά για όλα τα στοιχεία. Μας λείπει η αποτελεσματικότητα. Τα γκολ καταδεικνύουν ότι είμαστε αναποτελεσματική ομάδα.”

“Έχουμε μάθει τα παιδιά και τους εαυτούς μας να είμαστε ταπεινοί, να σεβόμαστε όλες τις ομάδες, είτε παίζουμε με τον τελευταίο, είτε με τον πρώτο, είτε με ομάδα μικρότερης κατηγορίας. Παίζεις και κερδίζεις. Ο Κισσαμικός είναι μια πολύ καλή ομάδα, πέρυσι από τις εκπλήξεις του πρωταθλήματος αφού τερμάτισε 4η, που δεν αξίζει να είναι εκεί που είναι. Θα μπορούσε να έχει 5-6 βαθμούς παραπάνω, όπως και εμείς θα έπρεπε βάση της αγωνιστικής μας εικόνας να έχουμε 5-6 βαθμούς παραπάνω. Μας στοίχησαν κάποια αναπόφευκτα πράγματα, όπως η έλλειψη συγκέντρωσης και τα προσωπικά λάθη. Δεν δικαιούμαστε να είμαστε πρώτοι, αλλά θα μπορούσαμε να είμαστε κοντά στις πρώτες θέσεις. Φυσικά πρόκειται για πολύ δύσκολο αγώνα. Η νοοτροπία μας είτε εντός, είτε εκτός έδρας, είναι να κοιτάζουμε τι θα κάνουμε εμείς. Από εμάς εξαρτάται, από το θέλω μας. Η θέληση επιδιώκουμε να είναι παραπάνω από την ικανότητα. Επόμενο παιχνίδι είναι το παιχνίδι ορόσημο, όπου η ομάδα θα περάσει στην επόμενη φάση. Είναι τεράστιο κίνητρο για τους παίκτες και την ομάδα και το θέλουμε πάρα πολύ, αλλά προέχει ο αγώνας με τον Κισσαμικό που παίρνοντας 3 βαθμούς, θα μας δώσει άλλο αέρα για την συνέχεια.”

“Θα ήθελα να αναφερθώ σε 3 βασικούς πυλώνες. Το αγωνιστικό, το οικονομικό και το γηπεδικό. Σέβομαι αυτόν που εργάζεται. Και το ποδοσφαιρικό τμήμα και η διοίκηση εργάζονται. Σεβόμαστε όποιον παράγει έργο, όποιον προσφέρει χρήματα, όσα και αν είναι αυτά. Μπορεί να είναι μια δωρεά, μια φιλανθρωπία ή μια επένδυση όπως σε μια ομάδα με το μέγεθος της Παναχαϊκής. Λόγω των προβλημάτων -και πρέπει πρώτα να αποδεχτώ το πρόβλημα για να το λύσω- κατανοώ τα αντανακλαστικά μιας νέας διοίκησης -γιατί υπάρχουν και αποχωρήσει- που προσπαθεί να λειτουργήσει εν μέσω αμφισβήτησης. Εμένα με εκπλήσσει όταν παρατηρώ να προβάλλονται αυτονόητες ενέργειες και κινήσεις και ιδιαίτερα αν δεν αποτυπώνουν το 100% της αλήθειας.”

“Το μπάτζετ μας είναι 20-30χιλ. παραπάνω. Αν π.χ. ήταν 380χιλ. και έγινε 400χιλ., θα λέγαμε ότι έχουμε το ίδιο μπάτζετ, για να μην λέμε πράγματα που δεν ευσταθούν. Γίνεται λόγος για παίκτες που έφυγαν, όχι γιατί δεν πρόσφεραν, αναγνωρίζουμε ότι προσφέρανε τα μέγιστα, αλλά το αύριο σχεδιάζεται από αυτούς που διοικούν και έχουν γνώση και όχι από κάποιους εκτός ομάδας. Αλλάξαμε παίκτες λόγω ηλικίας, επειδή ψάχναμε κάτι πιο αποτελεσματικό. Να τονίσω ότι το προπονητικό τιμ, δεν ζήτησε καμία αύξηση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά να εργάζεται σε αυτή την μεγάλη ομάδα και το μόνο που μπορούμε να ανταποδώσουμε είναι με την τιμιότητα μας, την εργατικότητα μας, την ακεραιότητας μας, το ήθος μας και τις γνώσεις μας. Σημασία για εμάς έχει ο σεβασμός στον σύλλογο, ο σεβασμός στον κόσμο, γιατί μια ομάδα την κάνει μεγάλη η ιστορία της και ο κόσμος της.”

“Πάμε στο γηπεδικό. Ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε δικαιολογίες, ούτε την χρονιά της ανόδου, ούτε πέρυσι. Για κάποιους οι δικαιολογίες ίσως είναι εργαλείο ακόμη και να αναρριχηθούν. Για εμάς είναι σημείο αναφοράς να μιλάμε για αθλητισμό, ποδόσφαιρο και πρόοδο. Τίποτα πιο ωραίο να ζητάει γήπεδο το προπονητικό τιμ. Έγινε κάποια αναφορά στο ματς με τον Ολυμπιακό, έτσι ξεκίνησε το όλο ζήτημα. Σε κουβέντα με τον κ. Μάρτινς, μας ανέφερε ότι του άρεσε η ομάδα πως είναι δομημένη και για το γήπεδο έριξε τις ευθύνες στην Ομοσπονδία. Εμείς από πέρυσι χρησιμοποιούσαμε το γήπεδο του Πανεπιστημίου. Δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω γιατί δεν είναι εφικτή η χρήση του φέτος. Κατά καθολική ομολογία εδώ και 3 σεζόν αναγνωριζόμαστε ως ένα σύνολο που προσπαθεί. Προσπαθούμε να κυριαρχήσουμε στο παιχνίδι, να έχουμε κατοχή μπάλας, να παίζουμε γρήγορα με 1-2 επαφές. Αυτό όμως για να γίνει, θα πρέπει η καθημερινότητα να είναι ίδια. Εμείς όμως φέτος, παρότι πέρσι δεν έγινε αλλαγή χλοοτάπητα, αν είχε γίνει θα ήταν καινούργιο γήπεδο, έγινε επανασπορά στο βοηθητικό. Μας έδωσε μια πρόχειρη γρήγορη λύση, Φέτος, το γήπεδο αυτό έχει βγει off. Το γήπεδο μας θέλουμε να το κρατάμε σε καλή κατάσταση, οπότε έμεινε μόνο το κεντρικό γήπεδο -υπάρχει αγαστή συνεργασία διοίκησης και φορέων Δήμου-, αλλά υπάρχουν εκδηλώσεις, συναυλίες, με αποτέλεσμα να κάνουμε σε μισό γήπεδο προπόνηση. Δεν μπορεί όμως να λειτουργήσει έτσι μια επαγγελματική ομάδα, ή να προπονηθεί στο 1/3, όπως την παραμονή του αγώνα με τον Ολυμπιακό. Για να γίνει μια ομάδα μεγάλη χρειάζεται γήπεδο. Πολύ περισσότερο όταν δεν έχεις έτοιμους παίκτες, αλλά παιδιά που αναπτύσσονται, βελτιώνονται, εξελίσσονται, μαθαίνουν το ποδόσφαιρο. Αναπροσαρμόζαμε τις προπονήσεις, με βάση το γήπεδο, μας έδωσε πολλούς τραυματισμούς όπως ο Μαυριά, ο Αντόν.”

“Όταν παραιτείται ο πρόεδρος, όταν παραιτείται ο τεχνικός διευθυντής -που έστησε έως τώρα την ομάδα-, δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο το τμήμα. Οι παίκτες είναι “παιδιά” από 17 έως 35 και πολλές φορές δεν έχει σχέση η ηλικία με την ωριμότητα. Δεν ξέρουμε πως αντιλαμβάνεται ως άτομο το κάθε τι που συμβαίνει. Τα προβλήματα, οι δυσκολίες, τα έχουμε αντιμετωπίσει. Οι άνθρωποι που έφυγαν, πιστεύω αγαπούσαν την ομάδα, χαίρονται με την χαρά μας. Κρατάμε την σειρά μας, η ομάδα είναι στιβαρή, έχει στόχο και όλα θα πάνε καλά. Προσπαθούμε να μην επηρεαζόμαστε. Φαίνεται πως είμαστε καλά.”

“Πριν έρθω στην Παναχαϊκή δεν γνωριζόμουν με τον Κώστα Κατσουράνη, η μοναδική επαφή μόνο ως αντίπαλο με την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό όταν ήμουν στην Α’ Εθνική με τον Ιωνικό και την Τρίπολη. Δεν είχαμε προσωπική σχέση. Φαντάζομαι έψαξε προπονητές, νομίζω ήμουν ο 3ος ή ο 4ος στην σειρά και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Ποτέ δεν μου ήρθε στο μυαλό να αποχωρήσω. Πηγαίνω στην προπόνηση με την ίδια χαρά, την ίδια αγωνία, την ίδια ευχαρίστηση, όπως τον Αύγουστο του 2016.”

“Τα παιδιά μας δεν έχουν ανάγκη για προστασία. Αυτό που βλέπετε στο τέλος γίνεται εδώ και 2,5 χρόνια. Εμένα θα ήταν μια πολύ όμορφη εικόνα και αν το έβλεπα σαν παρατηρητής. Είναι η αποδοχή του κόσμου μας, στους παίκτες που εκπροσωπούν την ομάδα στο γήπεδο, που μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο και τιμούν το σήμα στη φανέλα με την προσπάθεια τους -ακόμη και αν παίξουν άσχημα- και βγαίνουν περήφανοι. Αυτό το αναγνωρίζει ο κόσμος της Παναχαϊκής, το ξέρει ότι είναι δεδομένο, είτε έχουμε χάσει, είτε έχουμε κερδίσει. Τα παιδιά μας θέλουν μια αγκαλιά και ένα χειροκρότημα περισσότερο όταν έχουν χάσει, παρά όταν έχουν κερδίσει. Είναι πολλά τα γεγονότα όπως στο 0-3 με τον ΟΦΗ. Την Κυριακή με τον Απόλλωνα Πόντο με το που έγινε το 0-1 και πήραμε την μπάλα να πάμε στη σέντρα, το γήπεδο χειροκροτούσε τα παιδιά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή νομίζω. Τιμάει και τους οπαδούς μας που δείχνουν ότι ξέρουν και από ποδόσφαιρο.”

“Νιώθουμε γεμάτοι από το ταλέντο των παιδιών. Εμφανίζουμε μια ομάδα απελευθερωμένη, αλληλέγγυα, μπολιασμένη με πίστη για την επιτυχία, αυτό είναι το δύσκολο. Μας γεμίζει και σαν προπονητές, αλλά και ως ανθρώπους. Αν μας εμπιστεύονται οι παίκτες, όχι μόνο ως τιμ, αλλά και σαν ανθρώπους είναι σημαντικό. Έχουμε μπροστά μας 8 μέρες πολύ σημαντικές. Έχουμε το ταλέντο και την ικανότητα να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.”