Ο Δήμος Ασημακόπουλος είναι ο πατρινός αθλητής που έχει κάνει γνωστό το Μουάι Τάι (Muay Thai) στην Ελλάδα και όχι μόνο. Τι είναι όμως το Μουάι Τάι; Για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ένα πολύ δυναμικό άθλημα που προέρχεται από την Ταϊλάνδη και έχει χτυπήματα με όλο το σώμα.

Το Μουάι Τάι έχει 8 «όπλα»: πόδια, γόνατα, γροθιές και αγκώνες. Το πιο σκληρό είναι οι αγκώνες. Ο αγκώνας, ένα χτύπημα αιχμηρό, ξερό, κοντό, γρήγορο, σχεδόν «αόρατο». Ένα καταστροφικό εργαλείο για την μικρή απόσταση. Σχεδόν δεν χρειάζεται φόρα! Η αποτελεσματικότητά του εξασφαλίζεται από την σκληρότητα της άρθρωσης. Όπου και να χτυπήσει κάνει ζημιά!

Το άθλημα είναι αναγνωρισμένο από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, έχοντας μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Πριν ξεκινήσει ο αγώνας πραγματοποιείται μια χορογραφία που κάνουν οι δύο αθλητές, η οποία συμβολίζει τον σεβασμό προς τις παραδόσεις του αθλήματος και στη συνέχεια ξεκινά και είναι ιδιαίτερα δυναμικός!

Ο πατρινός πρωταθλητής μετρά στο ενεργητικό του πάνω από 100 αγώνες, στους οποίους έχει κατακτήσει 3 χάλκινα Ευρωπαϊκά μετάλλια, 1 αργυρό παγκόσμιο, 1 παγκόσμιο τίτλο της World Muaythai Council, ενώ έχει αναδειχθεί έξι φορές πρωταθλητής Ελλάδας και ήταν πέμπτος στα World Games. Όλες αυτές οι επιτυχίες όπως είναι λογικό τον φέρνουν να είναι ο Νο1 αθλητής στην Ελλάδα.

Ο Δήμος Ασημακόπουλος πρεσβεύει με τον καλύτερο τρόπο το συγκεκριμένο άθλημα καταφέρνοντας να διακρίνεται σε όλες σχεδόν τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχει εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων.

Ο ίδιος μιλώντας στη «Match» μας βοήθησε μάθουμε περισσότερο το Μουάι Τάι, ενώ μας περιέγραψε το πως ασχολήθηκε με το άθλημα, αλλά και για την προπονητική του καριέρα, στην οποία ευελπιστεί οι αθλητές του να τον ξεπεράσουν μελλοντικά.

Ο πατρινός πρωταθλητής μας μίλησε αρχικά για την πρώτη του επαφή με το άθλημα: «Ασχολιόμουν με πυγμαχία και κικ μπόξινγκ, αλλά περνώντας έξω από μία σχολή στην Πάτρα και βλέποντας τυχαία μία προπόνηση, σταμάτησα ότι έκανα και ασχολήθηκα αποκλειστικά με το Μουάι Τάι. Με κέρδισε το γεγονός ότι εκτός από το ότι είναι δυναμικό και μαχητικό άθλημα, έχει πολιτιστικά στοιχεία, βαθιές αξίες, σεβασμό, παράδοση και ευγενής άμιλλα».

Για τις επιτυχίες που δεν άργησαν να έρθουν: «Ξεκίνησα πριν 13 χρόνια και δεν σταμάτησα ποτέ να προπονούμαι. Στην αρχή το έκανα ερασιτεχνικά, αλλά στα 20 μου πήγα στην Ταϊλάνδη όπου έμεινα κάποιους μήνες για να κάνω προετοιμασία. Έτσι μπόρεσα στη συνέχεια να παίξω πιο δυνατούς αγώνες, και ξε- κίνησαν και οι πρώτες ευρωπαϊκές διακρίσεις. Πλέον μετράω πάνω από 100 αγώνες στους οποίους έχω πάρει μέρος».

Για την Εθνική ομάδα: «Μόλις πήρα την πρώτη διάκριση ακολούθησα την Εθνική ομάδα από την Κορέα μέχρι το Μεξικό. Έχω πάει σε πολλά διεθνή πρωταθλήματα κερδίζοντας εκτός από διακρίσεις και σημαντικές εμπειρίες».

Για το πώς είναι να ανεβαίνει στο ρινγκ: «Υπήρχε άγχος στα πρώτα παιχνίδια γιατί το Μουάι Τάι είναι άθλημα μονομαχίας, αλλά πλέον υπάρχει και το άγχος της επιτυχίας. Πλέον, πέρα απ’ την εμπειρία και τους πολλούς αγώνες, κυνηγάω πάντα τις νίκες. Το Μουάι Τάι δεν έχει να κάνει με τη βία, είναι ένα δυναμικό άθλημα που το κάνουν οι δυναμικοί άνθρωποι. Περισσότερο απαιτεί ψυχική πειθαρχία και ο αθλητής να είναι μαχητής, συγκρατημένος, να προσέχει να μην κουράζεται, να τρέφεται καλά, να είναι ταπεινός και να έχει ηθικές αξίες. Όλα αυτά γενικότερα βοηθούν και στην ζωή μας έξω από το ρινγκ».

Για τους πρόσφατους Ευρωπαϊκούς αγώνες: «Δυστυχώς στους Ευρωπαϊκούς αγώνες παρόλο που προερχόμουν από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ταϊλάνδη που είχα πάει καλά, ήμουν άτυχος στην κλήρωση. Έπαιξα με έναν Ουκρανό ο οποίος πήρε το πρωτάθλημα στο τέλος. Ο συγκεκριμένος αθλητής από στους 30 αγώνες του έχει χάσει μία φορά. Το παλέψαμε αλλά δεν μας βγήκε, ωστόσο αυτοί οι αγώνες είναι, σεμινάρια,
ανεξαρτήτως αποτελέσματος».

Για τους επόμενους στόχους του: «Επόμενος στόχος είναι οι Μεσογειακοί αγώνες που θα γίνουν τον Νοέμβριο στο Λουτράκι, τους οποίους θα φιλοξενήσει η Ελλάδα και θα συμμετάσχω».

Για τα μετάλλια και τους τίτλους που ξεχωρίζει: «Θα μου μείνει αξέχαστο το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα το 2018, μετά ήταν το 2014 όπου κατέκτησα τον πρώτο επαγγελματικό μου τίτλο, καθώς και η δεύτερη θέση στο παγκόσμιο της Κορέας».

Για την χειρότερη στιγμή στην καριέρα του: «Θέλω να θυμάμαι όλες τις στιγμές μου, καλές και κακές, γιατί από την στιγμή που ανεβαίνεις στο ρινγκ, είσαι νικητής. Υπάρχουν όμως κάποιοι αγώνες όπως το Ευρωπαϊκό του 2019 που έχασα έναν επαγγελματικό τίτλο και δεν μου άρεσε, όπως και οι πρόσφατοι Ευρωπαϊκοί αγώνες».

Για το αν υπάρχουν οικονομικές απολαβές: «Άμεσα όχι, δυστυχώς. Αλλά έτσι είναι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Το κάνεις μόνο και μόνο επειδή αγαπάς το άθλημα, δεν είναι τυχαίο ότι οι επιτυχημένοι αθλητές έχουν και δεύτερη δουλειά».

Για τους στόχους και τα όνειρά του: «Θέλω να βελτιώνομαι συνεχώς, έχω χορτάσει από τίτλους και είμαι πλήρης. Πλέον θέλω οι αθλητές μου να με ξεπεράσουν και να πάνε σε μεγαλύτερο επίπεδο».

Τέλος μας μίλησε και για την άλλη του ειδικότητα, αυτή του προπονητή στο σύλλογό του, τον Εύμαχο Πατρών: «Δεν είναι εύκολο το να προσπαθείς να μοιραστείς τις
γνώσεις σου, αλλά θεωρώ ότι με καλό τρόπο και με το να δί- νεις το σωστό παράδειγμα μέσω των πράξεων σου, όλα γίνονται. Θεωρώ ότι είναι μεγάλο ατού για τους αθλητές μου ότι είμαι καλός αθλητής».