Την δική τους απάντηση στην ΠΑΕ Απόλλων Σμύρνης, έδωσαν οι οργανωμένοι οπαδοί της ομάδας με σχετική τους ανακοίνωση.

Αναλυτικά:

Ο αγώνας της ομάδας μας την περασμένη Κυριακή, κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης ήταν μια αναμέτρηση στην οποία οι συνήθεις ύποπτοι της Ριζούπολης έδρασαν και πάλι. Χλεύασαν, αποδοκίμασαν, ειρωνεύτηκαν, απείλησαν. Τα έβαλαν ακόμα μία φορά με τους φιλάθλους, αλλά κυρίως με την περηφάνεια και την υπομονή μας.

Έδρασε και πάλι η γνωστή οργάνωση που λυμαίνεται την Ριζούπολη από το 2014. Αυτοί που προσδιορίζουν τον εαυτό τους δήθεν ως «Απολλωνιστές».

Εμείς τους αποκαλούμε «περαστικούς» και είναι αυτοί, οι οποίοι πολεμούν συστηματικά τον σύλλογο και τους οπαδούς του τα τελευταία πέντε χρόνια.

Είναι οι ίδιοι «κύριοι» που προσπάθησαν την περασμένη Παρασκευή να διαλύσουν με τρόπο προβοκατόρικο μέσω της «σημαίας» της ομάδας, τον Λευτεράκη Βελέντζα, την συγκέντρωση φιλάθλων Απολλωνιστών. Μάλιστα, δεν ντράπηκαν να βάλουν μέσα στην συγκέντρωση κι έναν ρουφιάνο να καταγράφει ονόματα, όσα λέγονται κλπ. Προς ενημέρωση όλων, ο άνθρωπος αυτός κατάλαβε με τον κατάλληλο τρόπο πως αυτά στην Ριζούπολη δεν περνάνε.

Είναι οι ίδιοι που δημιουργούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας δήθεν οτι φίλαθλοι χτύπησαν γυναίκα της ΠΑΕ, μόνο και μόνο για να κατηγορήσουν πρόσωπα ή συλλογικότητες.

Είναι οι ίδιοι που εδώ και χρόνια μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας, είτε για απλά πράγματα όπως το να μοιραστούν με αντιπροσωπεία ποδοσφαιριστών ειδικά εισιτήρια σε σχολεία, είτε για παραμύθια τύπου “φτιάχνω ομάδα για να πάρει κύπελλο”.

Είναι οι ίδιοι που αποκαλούν τους οπαδούς “ορφανά” την ώρα που στους αγώνες της ομάδας polo, οι κερκίδες γεμίζουν και τα συνθήματα μας ακούγονται χωρίς σταματημό.

Είναι οι ίδιοι που έχουν κάνει τους Απολλωνιστές αρκετές φορές να είναι φιλοξενούμενοι μέσα στο ίδιο τους το γήπεδο.

Είναι οι ίδιοι που παραποιούν το ιστορικό σήμα της ομάδας μας, αποκαλώντας χωρίς κανένα ίχνος ντροπής και με άκρως ομοφοβικό τρόπο τον Θεό στο έμβλημα “πούστη με μπούκλες”.

Είναι οι ίδιοι που αποκαλούν τους οπαδούς της ομάδας “μουνόπανα” και “ηλίθιους”. Μάλιστα έχουν δηλώσει πως δε μας θέλουν στο γήπεδο, πράγμα το οποίο το καταφέρνουν.

Είναι οι ίδιοι που πετάνε μηνύσεις δίχως αύριο σε φιλάθλους που λένε την γνώμη τους σε σελίδες και forums. Από ό,τι φαίνεται, η ελευθερία του λόγου δεν αρμόζει στα πιστεύω και στις αρχές τους.

Είναι οι ίδιοι που πάνε μέχρι και στην τουαλέτα με συνοδεία μπράβων, οι οποίοι μας κοιτάνε λες και είμαστε θηράματα. Μάλιστα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μας απειλούν και να μας βαράνε, περιστατικά τα οποία έχουν συμβεί ακόμα και μέσα στα αποδυτήρια.

Είναι οι ίδιοι που έχουν ασελγείσει πάνω στην ιστορία του συλλόγου και πάνω στην πίστη και στην περηφάνεια των οπαδών, ανεξάρτητου ηλικίας, φύλλου, θρησκείας ή εθνικότητας.

Αυτοί οι κύριοι λοιπόν, πρέπει να μάθουν ποιοί είναι οι Απολλωνιστές.

Είμαστε αυτοί που έχουμε πάει σε νοσοκομεία, σε πόλεις, σε χωριά, σε άλλες χώρες για αυτόν τον σύλλογο.

Είμαστε εμείς που στο σχολείο μας κορόιδευαν όταν λέγαμε πως είμαστε Απόλλων. Είμαστε αυτοί που μας ρωτάγαν “και από τις μεγάλες, τι είσαι;”.

Είμαστε αυτοί που έχουμε δώσει τα πάντα, έχουμε κάνει θυσίες για αυτή την ομάδα. Και είμαστε αυτοί που το 2007 την έσωσαν. Αυτοί που δακρύζουν στην “φλασιά” μιας καλής ή κακής ανάμνησης… Κρατήστε την λέξη ανάμνηση. Θα καταλάβετε.

Είμαστε αυτοί που συμβολικά άναψαν πυρσούς σε κάθε θύρα για την επέτειο των 70 χρόνων ζωής της Ριζούπολης.
Καμία ζημιά δεν προκλήθηκε στο ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ με το άναμμα πυρσών στα σκαλιά κάθε Θύρας προκειμένου να γιορτάσουμε τα γενέθλια του την ίδια ώρα που εσείς το είχατε αφήσει σκοτεινό. Η είσοδος μας έγινε από μια ανοιχτή πόρτα η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στον πίνακα που δεν αξιοθήκατε ποτέ να φτιάξετε και ας παρουσιάζατε πλάνα ανάπλασης όταν το ζητάγατε από τον Ερασιτέχνη.

Τι είμαστε; είμαστε Απολλωνιστές. Ναι. Αυτοί οι λίγοι. Αυτοί οι άρρωστοι. Αυτοί οι τρελοί, οι ερωτευμένοι, οι “για πάντα παιδιά”. Είμαστε η ελπίδα, η πνοή, το σώμα και η ψυχή αυτού του συλλόγου, όπως ήταν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας πριν από εμάς. Είμαστε μία οικογένεια. Με τις γκρίνιες της, με τους τσακωμούς της, με τις αγκαλιές, τα τραγούδια και τα γλέντια της. Και ξέρετε τι; Είμαστε περήφανοι για αυτό.
Και όπως και στην πρώτη (ή δεύτερη) οικογένεια μας, δεν θα ανεχόμασταν καμία ατίμωση της και από κανέναν, έτσι δεν το ανεχόμαστε κι εδώ. Και μπορείτε να ρωτήσετε κάποιους προκατόχους σας που μάλιστα βραβεύετε, πως όταν ο Απολλωνιστής θέλει να πετύχει κάτι, το καταφέρνει, ο κόσμος να χαλάσει.

Κλείνοντας, θα μιλήσουμε για την λέξη “ανάμνηση”. Περίεργη λέξη η ανάμνηση, δε συμφωνείτε; Υπάρχουν καλές αναμνήσεις, όμορφες, που σου φέρνουν χαρά. Υπάρχουν και κακές αναμνήσεις, άσχημες που σου φέρνουν μόνο δάκρυα και οργή. Αλλά σου δίνουν και μαθήματα πολλές φορές. Το μόνο σίγουρο είναι πως εσείς, κύριοι, πολύ σύντομα θα μπείτε στο ντουλάπι της ιστορίας του ιστορικού Απόλλωνα Σμύρνης ως μία κακή ανάμνηση.

Για αυτό καλούμε όλον τον κόσμο σε ΠΑΝΑΠΟΛΛΩΝΙΣΤΙΚΉ συσπείρωση ενάντια στο μόρφωμα της σημερινής ΠΑΕ. Η κάθε συλλογικότητα και το κάθε άτομο ξεχωριστά έχει την δικιά του δύναμη και μπορεί να καταφέρει πολλά. Σκεφτείτε τι μπορεί να γίνει αν είμαστε όλοι μια γροθιά.

Υ.Γ.1: Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΥΚΗ
Υ.Γ.2: ΜΗ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ

KEEP THE FIRE BURNING.
Βasso Rango Ultras.