«Λάβετε θέσεις, έτοιμοι, μπαμ…». Δύο λέξεις και ένας κρότος που αντηχεί απευθείας στη ψυχή. Η μοναδικότητα του στίβου και δη των δρομικών αθλημάτων, έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης εκατοντάδων ανθρώπων.

Ο «Βασιλιάς» μετράει υπηκόους από την εποχή που η Ελλάδα ήταν ακόμη η κοιτίδα του. Στο πέρασμα του πανδαμάτωρ πολλά έχουν αλλάξει, αλλά ο ατελεύτητος εσωτερικός πόλεμος του αθλητή με τον φόβο της αποτυχίας, παραμένει αναλλοίωτος. Πιστή στις αρχές του στίβου, είναι και μια σύγχρονη ηρωίδα, εφοδιασμένη με θέληση μονομάχου. Ολόκληρη η χώρα μιλάει για αυτήν, ενώ ταυτόχρονα, ο απόηχος του ονόματός της, κοντοζυγώνει στις κορυφογραμμές της Ευρώπης.

Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή της, στην Πάτρα από το Βερολίνο και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, η Δέσποινα Μουρτά μίλησε στην εφημερίδα «Match», για τις εμπειρίες που συνέλεξε από την διοργάνωση, ενώ αποκάλυψε πως θα ανοίξει τους ορίζοντές της, δοκιμάζωντας τον εαυτό της και στο 800άρι. Το πάθος με τον Μπόλτ, το όνειρο που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, τα παράπονα από την Πολιτεία και οι μελλοντικοί στόχοι, εδράζουν στη συνέντευξη που ακολουθεί.

«Ξεκίνησα στην έκτη δημοτικού. Συμμετείχα στους σχολικούς αγώνες. Ο γυμναστής μου είπε ότι θα ήταν καλό να ασχοληθώ με τον στίβο. Στη συνέχεια, στο Γυμνάσιο έτυχε να έχω γυμνάστρια την προπονήτριά μου, Κωνσταντίνα Μπορνιβέλλι, η οποία πίστεψε σε εμένα και έτσι όλα πήραν τον δρόμο τους», δηλώνει η Δέσποινα Μουρτά για τις πρώτες αναμνήσεις που σχετίζονται με το άθλημα, ενώ αναφορικά με το ίδιον που διαθέτει, επισημάνει: «Μου αρέσει ο στίβος γιατί, ως ατομικό άθλημα, τα πάντα εξαρτώνται από εσένα. Με ιντριγκάρει το γεγονός ότι ανταγωνίζομαι με άλλα άτομα και κυνηγάω έναν καλό χρόνο. Ο στίβος είναι ο βασιλιάς των σπορ. Πρέπει κάθε φορά να ξεπερνάς τα όριά σου και αυτό είναι κάτι το μαγικό».

Μόλις σε ηλικία 18 ετών, σόκαρε την Ελλάδα, κερδίζοντας ανέλπιστα τη πρώτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Α/Γ. Τότε ήταν που φώλιασε για τα καλά η αύρα πρωταθλήτριας, μέσα της. «Το συναίσθημα ήταν μοναδικό. Δεν περίμενα ότι θα βγω πρώτη. Μπήκα στη κούρσα με τον 4ο χρόνο από τις συμμετέχουσες και όταν συνειδητοποίησα τι συνέβη, τρελάθηκα», θυμάται η 22χρονη αθλήτρια.

Η καριέρα της Μουρτά είχε ανοδική πορεία. Μεγάλες διοργανώσεις και εξαιρετικοί χρόνοι, συνοδεύουν το όνομά της μέχρι και σήμερα. Η ίδια παραδέχεται ότι ο δείκτης αυτοπεποίθησής της, δεν βρισκόταν σε υψηλά στάνταρ, τουλάχιστον στην αρχή. «Δεν πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Αυτό είναι κάτι που μου επισήμανε αρκετές φορές και ο πατέρας μου. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, έμαθα να διαχειρίζομαι το άγχος».

Προχωρώντας στα έγκατα των σκέψεών της, η Πατρινή πρωταθλήτρια μας εξηγεί αναλυτικά, ποια είναι τα συναισθήματα, τη στιγμή της εκκίνησης: «Ακούω τη καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή. Σκέφτομαι ότι τώρα είναι η ώρα να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Να επιμείνω μέχρι το τελευταίο μέτρο και να μην τα παρατήσω σε κανένα σημείο της κούρσας».

Φιλοδοξίες

Αναπόφευκτα, ο κύκλος του παρελθόντος μας οδηγεί στο παρόν, με άμεσο προορισμό το μέλλον. «Οι στόχοι και οι απαιτήσεις αυξάνονται. Κάθε χρόνο θέλω να είμαι καλύτερη και να πετυχαίνω και εκτός συνόρων», δηλώνει η Δέσποινα, οριοθετώντας τους στόχους της. Η κουβέντα μπαίνει σε διαφορετικό πλαίσιο, όταν η Μουρτά μας αποκαλύπτει τα πλάνα της και την απόφαση να εμπλουτίσει το «ρεπερτόριό» της και με τα 800 μέτρα. «Θα κάνω στροφή στη καριέρα μου και θα ασχοληθώ με τα 800. Η βάση μου δεν θα είναι πλέον τα 400μ.. Μίλησα με την προπονήτριά μου και αποφασίσαμε πως αξίζει να καταπιαστώ με ένα ακόμη αγώνισμα. Πιστεύω ότι μου ταιριάζουν περισσότερο τα 800μ.».

Η παραπάνω απόφαση, μόνο εύκολη δεν είναι για έναν αθλητή, αλλά όπως ξεκαθαρίζει η Μουρτά, πιστεύει πως είναι η καλύτερη δυνατή για το μέλλον της: «Μεγάλος μου στόχος και όνειρο, είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2020. Θα προσπαθήσω πολύ για να τα καταφέρω. Στο μυαλό μου έχω και το ερχόμενο Παγκόσμιο φυσικά. Για αυτό το λόγο θα δοκιμάσω και σε δεύτερο αγώνισμα, γιατί θεωρώ πως τα 800μ. θα μου δώσουν την ευκαιρία να συμμετέχω σε αυτές τις διοργανώσεις και να τα πάω καλύτερα. Σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος προσαρμογής. Γιαυτό άλλωστε και δεν περιμένω από την πρώτη χρονιά να κάνω τους χρόνους που θεωρώ ότι μπορώ. Ηλικιακά όμως, έχω το περιθώριο να αλλάξω».

Το άκουσμα της είδησης αναφορικά με την διαφοροποίηση του αγωνίσματος, γεννά απορίες. Στο αν μπορούν να χωρέσουν τόσο τα 400μ. όσο και τα 800μ. στο καλεντάρι της, η αθλήτρια της Ολυμπιάδας μας απαντά: «Η συνύπαρξη των δύο αγωνισμάτων είναι πολύ δύσκολη και με ανάλογη καταπόνηση, αλλά θα παλέψω και ελπίζω να πετύχω και στα δύο».

Βερολίνο

Ο άγραφος κανόνας του στίβου αναφέρει πως επιτυχία σε μεγάλη διοργάνωση, είναι η κατάρριψη του ατομικού σου ρεκόρ. Αναλύοντας με αυτό το τρόπο τα δεδομένα, η παρουσία της Δέσποινας Μουρτά στο προ ημερών, Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου, στο Βερολίνο, ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική. «Από το Βερολίνο έφυγα με ένα πολύ μεγάλο χαμόγελο και τεράστια χαρά. Πήγαν όλα καλά. Το στάδιο ήταν το καλύτερο που έχω τρέξει και δεν είναι τυχαίο που ο Μπολτ έχει πετύχει εκεί τα παγκόσμια ρεκόρ. Χαίρομαι πολύ που κατάφερα σε μια τέτοια διοργάνωση με τη πίεση και το άγχος να κάνω ατομικό ρεκόρ. Από τη στιγμή που είδα τον χρόνο και διαπίστωσα ότι έκανα ατομικό, δεν με ενδιέφερε σε ποια θέση τερμάτισα», υπογραμμίζει η Δέσποινα.

Σχετικά με την σκυτάλη, αλλά και την συσσώρευση εξαιρετικών αθλητριών στο 400άρι, την απάντηση της Μουρτά, περικυκλώνει ένα μεγάλο, «αχ»: «Δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα θέλαμε. Μπορούσαμε να πετύχουμε πολύ καλύτερο χρόνο αλλά δεν ήταν η μέρα μας. Είναι πολύ σημαντικό πάντως το γεγονός πως υπάρχουν αυτή τη στιγμή πολλές καλές αθλήτριες στα 400 μέτρα. Αν δεν είχαμε ατυχίες και τραυματισμούς φέτος, πιστεύω πως θα είχαμε καταρρίψει το Πανελλήνιο. Η σκυτάλη έχει να δώσει πολλά ακόμα».

«Το δεύτερο σπίτι»

Το μονοπάτι ενός δρομέα είναι μοναχικό. Προπονήσεις χωρίς να αστράφτουν τα φλας των φωτογράφων και οικονομικά προβλήματα που καθιστούν την επιβίωση του στίβου δυσοίωνη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Σχετικά με την Πάτρα, η Μουρτά μας έδειξε και τις δύο όψεις του νομίσματος. «Το στάδιο είναι πάρα πολύ καλό. Ευτυχώς διατηρείται σε καλή κατάσταση, έχοντας βέβαια υπόψη και άλλα στάδια της χώρας. Θα θέλαμε όμως μια εξοπλισμένη αίθουσα με βάρη και νερό για να μπορούμε να κάνουμε μπάνιο μετά τις προπονήσεις. Θα ήθελα η Πολιτεία να μας στηρίξει περισσότερο, γιατί οι Πατρινοί φέρνουν διακρίσεις και ακούγεται συνάμα και η πόλη. Πολύ σημαντικό είναι και το θέμα των χορηγών. Αν υπάρχουν, η ζωή του αθλητή γίνεται πιο εύκολη. Σε αυτό το σημείο θέλω και να ευχαριστήσω τον δικό μου, την εταιρεία «SAUCONY» για την στήριξη και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου, αλλά και την διατροφολόγο, Τζίνα Τσιχλιά, τον φυσικοθεραπευτή, Βασίλη Παπαγεωργόπουλο και φυσικά την προπονήτριά μου, Κωνσταντίνα Μπορνιβέλλι. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι σήμερα εδώ. Πάντως, παρά τα προβλήματα, το Παμπελοποννησιακό στάδιο, είναι σαν το δεύτερο σπίτι μου. Έχω περάσει αμέτρητες ώρες σκληρής δουλειάς εδώ μέσα. Σημαντική για εμένα είναι και η Ολυμπιάδα, που βρίσκεται πάντα στο πλευρό μου. Με έχει στηρίξει από την πρώτη μέρα έως και τώρα και την ευχαριστώ πολύ για αυτό. Πρόκειται για ένα ιστορικό σύλλογο. Έχει βγάλει σπουδαίους αθλητές και φτάνει σε υψηλές θέσεις στη κατάταξη των σωματείων κάθε χρόνο. Σιγά σιγά βγαίνουν και νέοι αθλητές που θα την αναδείξουν».

Η αστραπή

Βαδίζοντας τα τελευταία σκαλιά της κουβέντας μας, η Δέσποινα «άνοιξε τη καρδιά» της, μιλώντας μας για έναν κρυφό πόθο της, αλλά και για την εκτίμηση προς δύο «μεγάλους» του στίβου. «Θα ήθελα πολύ να βρίσκομαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Να στηρίξω τις προσπάθειες των αθλητών, έστω από τις κερκίδες. Βλέπω βίντεο από τότε και ανατριχιάζω», δηλώνει χαρακτηριστικά, ενώ, με τα καλύτερα λόγια μιλάει και για την Κατερίνα Στεφανίδη: «Θαυμάζω τα ήθος και την αθλητική της παιδεία. Κρατάει ήπιο προφίλ, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό για έναν αθλητή. Συνάμα είναι ευχάριστη και χαμογελαστή, δίχως να θέλει να δείξει πως είμαι εγώ και καμία άλλη». Έξω από την συζήτηση, δεν θα μπορούσε να μείνει ο Γιουσέιν Μπολτ, που κατά την άποψη της Δέσποινας, είναι ένας από τους καλύτερους αθλητές όλων των εποχών. «Κάθε φορά που είχε κούρσα κολλούσα στη τηλεόραση για να τον δω. Θα μείνει στη  ιστορία του στίβου. Έφερε χορηγούς και ανέδειξε το άθλημα, που είναι πολύ αδικημένο και παραμελημένο. Αποτελεί είδωλο για εμένα. Είναι από τους ανθρώπους που με έχουν επηρεάσει πολύ».

Ο ρομαντισμός

Η τελευταία εντύπωση που μας έδωσε η Μουρτά, αποτυπώνεται πλήρως, στην απάντηση, του, τι είναι ο στίβος για την ίδια. «Ο στίβος είναι ναρκωτικό. Τρέχουμε συνεχώς και ουσιαστικά κυνηγάμε τον εαυτό μας. Σε κάποιους φαίνεται τρελό αλλά εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Είναι τρόπος ζωής. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό και ούτε μπορώ να με φανταστώ χωρίς να τρέχω», τονίζει και ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό της.

Νίκος Καλουδιώτης