Αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του ποδοσφαίρου από πολλές οπτικές.

Από τα χρώματα, το σχέδιο, το τι εκπροσωπεί. Η φανέλα συνεπώς είναι αυτή για την οποία έχουν γίνει ακόμη και εγκλήματα, ακόμη και πόλεμοι. Είναι αυτή που σε καθορίζει, αυτή που σε εκφράζει και για τον σύγχρονο αθλητισμό, η μεγαλύτερη κάνουλα εισροής εσόδων στις ομάδες.

Είναι σοκαριστικό ότι πέρυσι η Γιουβέντους έβαλε στα ταμεία της μέσα σε ένα 24ωρο τα μισά χρήματα από τη μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο, πουλώντας 500.000 κομμάτια, όπερ σημαίνει περίπου 54.000.000 ευρώ και έχοντας 7.000.000 αιτήσεις μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας!

Συμφωνίες και αριθμοί που προκαλούν ίλιγγο, όπως αυτή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Adidas που για 10 χρόνια (2014-2024) θα φτάσει περίπου τα 940 εκατομμύρια ευρώ!
Όλα για την φανέλα, για το όνομα, το σήμα… Ποιος όμως κρύβεται πίσω από αυτό; Ποιος είναι αυτός που δημιουργεί την αιτία λατρείας εκατομμυρίων φιλάθλων σε όλο τον κόσμο.
Η «Match» επισκέφθηκε την Πατρινή εταιρία αθλητικής ένδυσης, την περίφημη πλέον «Playsports» η οποία εδώ και 5 χρόνια καινοτομεί, δημιουργώντας εμφανίσεις με κάθε σχέδιο, κάθε χρώμα, για κάθε… όνειρο και σας παρουσιάζει τα πάντα για αυτήν μέσω του ιδιοκτήτη της, Άρη Ρούσσου.

Πες μας λίγο για την έμπνευση δημιουργίας της εταιρίας;
Άρης Ρούσσος: «Ουσιαστικά κάναμε το χόμπι μας επάγγελμα. Επειδή ασχολούμασταν με το ποδόσφαιρο, είδαμε ότι πόναγε η αγορά της Πάτρας σε αυτό, καθώς δεν βρίσκαμε ρούχα, μας καθυστερούσαν κι έτσι αποφασίσαμε να ανοίξουμε ένα μαγαζί για να κάνουμε στην αρχή εμπόριο. Αυτό όμως εξελίχθηκε, αρχίσαμε να φτιάχνουμε κάποια ρούχα μόνοι μας, πιο custom, πιο περίεργα. Ξεκίνησα την εταιρία μαζί με το Νίκο το Μακρή και εδώ και 2 χρόνια συνεχίζω μόνος μου».

Σε σχέση με αυτό που είχες στο μυαλό σου όταν ξεκίναγες;
«Καμία σχέση. Εγώ ξεκίνησα για εμπόριο και τώρα κάνω παραγωγή, πολύ πιο δύσκολο. Παίρνουμε μηχανήματα, υπαλλήλους παιδιά κάτω των 30 που ασχολούνται και με το ποδόσφαιρο, αλλά ακόμη δεν έχει αποφέρει καρπούς, ακόμη αναπτυσσόμαστε. Το καλό είναι ότι είναι μία υγιής επιχείρηση και δείχνει ότι θα πάει καλά».

Πως πάρθηκε η απόφαση να μετακομίσετε σε μεγαλύτερο χώρο; Αντίκτυπο της δουλειάς φαντάζομαι;
«Αφού έπρεπε να πάρουμε μεγαλύτερα σε όγκο μηχανήματα και να αυξήσουμε το προσωπικό μας, χρειαζόμασταν μεγαλύτερο χώρο. Ίσως μετακομίσουμε ξανά και πάμε σε βιοτεχνικό κτήριο, ακόμη μεγαλύτερο».

Πλέον η εταιρία πόσο κόσμο απασχολεί;
«Στο πρώτο μαγαζί ξεκίνησα εγώ με την γυναίκα μου και έναν υπάλληλο. Τώρα, είμαστε 10 άτομα προσωπικό, έχουμε 3 βιοτεχνίες ως εξωτερικούς συνεργάτες και σε όλη την Ελλάδα 8 πωλητές με δικά τους καταστήματα που πουλάνε το δικό μας brand. Στην Κρήτη έχουμε το 70-80% της αγοράς της Κρήτης, στο Αιγαίο είμαστε πολύ δυνατοί και σιγά-σιγά αναπτυσσόμαστε και στην Βόρεια Ελλάδα».

Είστε τοπική επιχείρηση αλλά ουσιαστικά είστε «αντίπαλος» κολοσσιαίων εταιριών (Nike, Adidas κλπ) και ανταγωνίζεστε τεράστια «brandnames». Ισχύει κάτι τέτοιο;
«Η διαφορά είναι ότι εμείς επειδή ασχολούμαστε με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, είμαστε γνώστες της κατάστασης και είναι πιο εύκολο να ακουμπήσουμε τα τοπικά σωματεία. Ξέρουμε τι χρειάζονται, που πονάνε και πως δουλεύουνε. Γιατί ουσιαστικά εμείς χρεώνουμε το ρούχο μαζί με την εκτύπωση, αυτό είναι το μεγάλο μας ατού. Και έτσι οι χορηγοί μπαίνουν στην εμφάνιση χωρίς έξτρα χρέωση, άρα το σωματείο βγάζει κάποιο κέρδος».

Έχεις όμως στο μυαλό σου να γίνει κάποια στιγμή η εταιρία που θα παίζει εκτός Ελλάδας και θα υπολογίζεται ανάμεσα στους «μεγάλους»;
«Και τώρα κάνουμε εξαγωγές στο εξωτερικό, στην Κύπρο συγκριμένα. Πάμε όμως βήμα-βήμα. Πέρυσι είχαμε 5 ομάδες Γ’ Εθνικής φέτος θα έχουμε 30. Β’ εθνικής δεν έχουμε πέρα από τον Παναιγιάλειο την πρώτη χρονιά και αυτό γιατί οι περισσότεροι είναι ασυνεπείς. Για να πάρεις μεγάλη ομάδα θα πρέπει να είσαι έτοιμος να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις. Αφού δεν νιώθω έτοιμος, δεν θα την αναλάβω. Η πιο κομβική χρονιά όσο είμαστε εδώ είναι η φετινή. Φέτος θα μας δείξει η εταιρία που μπορεί να φτάσει. Έχουμε ξεκινήσει πάρα πολύ δυνατά, φτιάχνουμε 3.000 ρούχα την εβδομάδα».

Το δυνατό σημείο της εταιρίας είναι να μπορεί ο πελάτης ή η ίδια η εταιρία να φτιάχνει ότι σχέδιο επιθυμεί. Αν δεν κάνω λάθος αυτό δεν είναι εφικτό στις μεγάλες εταιρίες.
«Αυτό είναι το μεγάλο μας πλεονέκτημα. Όμως πέρα από την εμφάνιση, έχουμε 20-25 κωδικούς, φτιάχνουμε φόρμες προπόνησης, μπλουζάκια polo, αντιανεμικά, τσάντες, κάλτσες, κασκόλ όλα μόνοι μας. Όλον τον ιματισμό τον φτιάχνεις όπως εσύ θες».

Έχεις πολλά είδη στα κοψίματα των ρούχων;
Α.Ρ.: «Έχουμε 5 διαφορετικά πατρόν (slimline, reglan, fla tτετράγωνο κλπ). Επειδή οι περισσότεροι στο τοπικό ποδόσφαιρο είναι υπέρβαροι πάμε σε κλασικό μπλουζάκι, ενώ σε ομάδες μεγαλύτερης κατηγορίας, πιο γυμνασμένες πάμε σε άλλη γραμμή, slimline και γράφει πάνω τους τέλεια».

Σε όλο αυτό θα υπάρχει κάτι «αρνητικό». Ποιο είναι αυτό;
«Η παραγωγή και ο ποιοτικός έλεγχος. Η παραγωγή έχει «deadline». Παίρνουμε μια παραγγελία και πρέπει σε λίγες μέρες να την έχουμε έτοιμη για να παίξει η ομάδα. Βέβαια έχει και θετικό όλο αυτό, γιατί -αν και είναι δύσκολο- το ελέγχουμε εμείς. Περνάει από τα δικά μας χέρια. Μπορούμε να κάτσουμε όλη νύχτα, να ξυπνήσουμε 5 το πρωί. Ότι και να γίνει, εμείς θα το πετύχουμε.
Όσον αφορά τον ποιοτικό έλεγχο, μπορεί να υπάρχει περίπτωση στα 100 ρούχα να βγει ένα ελαττωματικό. Αμέσως το αντικαθιστούμε με δικό μας κόστος και προχωράμε».

Η ένδυση εξελίσσεται. Σαν εταιρία υπάρχουν τα φόντα να ακολουθήσετε;
«Αυτό που κάνουμε επειδή είναι flat γραμμές, δεν χρειάζεται τεράστιες δυνατότητες από τις βιοτεχνίες και το πετυχαίνουμε με το παραπάνω. Αυτό έχει να κάνει και με το κόστος. Όταν ο άλλος θέλει κάτι οικονομικό θα πάρει μια απλή γραμμή. Αν θέλει ακριβό, έχουμε και κωδικούς όπως π.χ. η εμφάνιση της Νάπολη με τον γιακά. Αν βάλεις ένα ρούχο δικό μας με μια άλλη εταιρία (εκτός των πολύ μεγάλων), μπορεί τα δικά μας να είναι και καλύτερα».

Έχει έρθει πρόταση συνεργασίας από μεγάλη ομάδα;
«Και από τον Προμηθέα και από την Παναχαϊκή. Αλλά όπως σου είπα δεν είμαι έτοιμος να ανταποκριθώ. Η Παναχαϊκή μου ζήτησε πέρυσι λόγω κακής συνεργασίας με την εταιρία της να αναλάβω, αλλά προτιμώ να το κάνω όταν εγώ θα είμαι 100% έτοιμος. Στο μόνο που επενδύουμε είναι η συνέπεια, η ποιότητα και η εξυπηρέτηση».

Η προτίμηση σας από τα σωματεία είναι ο συνδυασμός τιμής και design»;
«Ξεκάθαρα. Είναι πολύ οικονομικά τα ρούχα, ενώ η μοναδικότητα που προσφέρουμε στο design, που το φτιάχνει ο πελάτης όπως ακριβώς θέλει, αποτελεί μεγάλο ατού».

Στο κομμάτι της φήμης; Τι αντιμετώπιση έχει η εταιρία;
«Οι περισσότερες εταιρίες μας σνομπάρουν. Μας θεωρούν μικρούς. Όμως βάση πωλήσεων παίζει να είμαστε από τις πιο δυνατές της χώρας. Στα ερασιτεχνικά σωματεία».

Υπάρχει κάποια μεγάλη φιλοδοξία για συγκεκριμένη ομάδα;
«Οι ομάδες που θα ήθελα πάρα πολύ γιατί αναφέρονται στο δικό μου κάστρο, είναι η Παναχαϊκή και ο Προμηθέας. Όταν θα μου δοθεί  ευκαιρία και θα έχω την οικονομική και παραγωγική δυνατότητα να ανταποκριθώ, θα το διεκδικήσω».

Θα ανεβάζατε την ποιότητα των ρούχων κόντρα στο κέρδος σε μια εποχή που ισχύει το αντίθετο;
«Έχουμε αυτή την δυνατότητα. Όποιος πληρώνει μπορεί και τώρα να το αποκτήσει. Αλλά επειδή ξέρουμε τι χρήματα μπορεί να χαλάσει μια ομάδα ερασιτεχνικού, θα έχουμε και το flat».

Ποια η μεγαλύτερη παραγωγή σας μέχρι τώρα σε μια ομάδα;
«Η ομάδα Γιούχτας από την Κρήτη. Την ντύσαμε στην Γ’ Εθνική, όλη την ακαδημία της και δύο θυγατρικές ομάδες. Δηλαδή όλο το σύλλογο».

Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή μέχρι ώρας;
«Κάθε μέρα μπορεί να είναι η χειρότερη. Η εταιρία είναι ζωντανός οργανισμός και όταν ξεκινάς κάτι, δεν ξέρεις αν θα βγει ή αν θα προκύψει κάποιο απρόοπτο. Το χειρότερο μας συνέβη με μια παραγγελία 500 κομμάτια για έναν  βιομήχανο, που βγήκε λάθος και ήταν η μεγαλύτερη ζημιά μέχρι τώρα».

Μίλησε μας για την παραγωγή. Για το δημιουργικό και την ικανοποίηση ή την απογοήτευση του αποτελέσματος;
«Η πιο ωραία στιγμή είναι όταν παίρνεις τα ρούχα στα χέρια σου. Η χαρά της δημιουργίας όπου ο κάθε πελάτης βλέπει στην πράξη αυτό που έχει σκεφτεί πρωτύτερα. Δεν χρεώνουμε καν τη μακέτα. Υπάρχουν και εμφανίσεις που δεν μου άρεσαν. Αλλά αφού τις ήθελε ο πελάτης…»

Ποια είναι η καλύτερη σας δουλειά;
«Είναι πολλές αυτές που είναι όμορφες. Αυτή που όταν την είδα έπαθα πλάκα, ήταν του Άρη Πατρών, η μαύρη-φούξια με το αστέρι (έμπνευση του Τάκη Αναστασόπουλου) που μας ανέβασε πολλά επίπεδα. Και αυτή που είναι πολύ μπροστά είναι της Νάπολη».

Ο Άρης, η Λέμη, ο Χριστόφορος, ο Ηλίας και τα υπόλοιπα παιδιά της εταιρίας κάνουν πράξη αυτό που πολλοί από εμάς ζούμε, δημιουργώντας τις φανέλες των ονείρων μας στο διαδίκτυο ή μουντζουρώνοντας ένα απλό χαρτί. Και επειδή όπου υπάρχει αγάπη και μεράκι όλα είναι πολύ καλύτερα, δεν πρόκειται να μην φτάσουν στην κορυφή. Μια απλή ματιά στο αποτέλεσμα θα σας πείσει δια του λόγου το αληθές. Ποιος είπε ότι τα όνειρα δεν γίνονται πραγματικότητα; Στην «Playsports» γίνονται…

Βαγγέλης Μιχάλης