Είναι από τις στιγμές που σε σημαδεύουν ανεξίτηλα. Από εκείνα τα γεγονότα που-αν είχες την ευτυχία να ζήσεις-θυμάσαι ακριβώς πού ήσουν και τι έκανες όταν ξετυλίγονταν μπροστά σου. Όχι, δεν μιλάμε για έναν απλό τίτλο ή μια διάκριση που μπορεί να συμβεί ξανά στο μέλλον, αλλά μάλλον για κάτι που είναι κυριολεκτικά ανεπανάληπτο.

Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια η Ελλάδα τρέλαινε όλη την υφήλιο και κατακτούσε το Euro 2004. Κι ακόμη και τώρα που γράφουμε αυτές τις στιγμές δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε πως συνέβη και το ζήσαμε. Και κάθε 4η Ιουλίου το «ξαναζούμε», βλέποντας και ξαναβλέποντας τα βίντεο του ιστορικού θριάμβου με ένα χαζό χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη ή και με τα μάτια μας να γεμίζουν με δάκρυα χαράς.

Άλλωστε, σχεδόν όλη η χώρα ξεχύθηκε στους δρόμους, πανηγυρίζοντας σαν… τρελή την τεράστια επιτυχία του Ότο Ρεχάγκελ και των «παιδιών» του. Το ίδιο και η ομογένεια, φυσικά. Όλοι φώναζαν για το «τιμημένο»!

Το είχε ξανακάνει…

Ήταν σαν σήμερα, στις 4 Ιουλίου, λοιπόν, όταν η Ελλάδα αντιμετώπισε στο «Λουζ» την Πορτογαλία, διοργανώτρια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στον τελικό της διοργάνωσης.

Οι δύο ομάδες είχαν τεθεί αντιμέτωπες και στην πρεμιέρα του τουρνουά, με την Εθνική μας να επικρατεί με 2-1, στις 12 Ιουνίου, χάρη σε τέρματα των Καραγκούνη -ο οποίος έχασε τον τελικό λόγω καρτών- και Μπασινά με πέναλτι, με τον Ρονάλντο να μειώνει στις καθυστερήσεις.

Άλλη η «βαρύτητα» της πρεμιέρας, βέβαια, κι άλλη ενός τελικού όπως αυτού της Λισαβόνας. Ακόμα κι έτσι, ωστόσο, από την ώρα που ο Μάρκους Μερκ σφύριξε για πρώτη φορά, η εικόνα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος ήταν αυτή που… έπρεπε και περιμέναμε όλοι…

Αγγελική υπόθεση!

Πάθος, δύναμη, αποφασιστικότητα. Η αφοσίωση στο πλάνο του Γερμανού προπονητή δεν άφηνε πολλά περιθώρια στους οικοδεσπότες, που δυσκολεύονταν να γίνουν απειλητικοί. Άμυνα για… σεμινάριο από όλη την ομάδα Η αυτοπεποίθηση μεγάλωνε σταδιακά και μαζί της άρχιζε δειλά δειλά η αναζήτηση του πολυπόιθητου γκολ.

Το ρολόι στο γήπεδο της Μπενφίκα έδειχνε το 57ο λεπτό. Μετά από επέλαση του Σεϊταρίδη από τα δεξιά, η Ελλάδα κερδίζει κόρνερ. Την εκτέλεση αναλαμβάνει ο Μπασινάς, ο Χαριστέας πηδάει… στον Θεό προλαβαίνει τον Ρικάρντο και με καρφωτή κεφαλιά κάνει το 1-0!

Τα λεπτά κυλούσαν… αργά και βασανιστικά για όλους. Η Πορτογαλία ανεβάζει την πίεσή της, ψάχνοντας την ισοφάριση προκειμένου να διεκδικήσει έστω και στην παράταση για πρώτη φορά έναν μεγάλο τίτλο.

Εις μάτην, όμως. Όποτε χρειάζεται, ο Νικοπολίδης είναι εκεί για να τους αναχαιτίσει. Το τελευταίο σφύριγμα του Μερκ ηχεί σαν… μελωδία στα αυτιά όλων μας. Το «πειρατικό» έχει καταφέρει να αντισταθεί μέχρι τέλους και φεύγει με «λάφυρο» το βαρύτιμο τρόπαιο.

Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης! Στον έβδομο ουρανό, αδέρφια… Ναι, μπορεί αν έχουν περάσει 17 ολόκληρα χρόνια από τότε, αλλά για κάθε Έλληνα το έπος του 2004 μοιάζει να γράφτηκε μόλις… χθες. Και, θα μείνει για πάντα χαραγμένο στις καρδιές όλων μας!

Πορτογαλία (Λουίς Φελίπε Σκολάρι): Ρικάρντο, Αντράντε, Κοστίνια (60’ Ρούι Κόστα), Φίγκο, Παουλέτα (74’ Νούνο Γκόμες), Μιγκέλ (43’ Φερέιρα), Νούνο Βαλέντε, Καρβάλιο, Ρονάλντο, Μανίς, Ντέκο.

Ελλάδα (Ότο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Γιαννακόπουλος (76’ Βενετίδης), Χαριστέας, Φύσσας, Βρύζας (81’ Παπαδόπουλος), Καψής, Κατσουράνης.