Συνέντευξη στην εφημερίδα “Φως Των Σπορ” και τον δημοσιογράφο, Θεόφιλο Τυριντζή παραχώρησε ο άλλοτε καλαθοσφαιριστής του Προμηθέα και νυν της ισπανικής Τενερίφης, Γιώργος Μπόγρης.

Όσα είπε ο έμπειρος σέντερ είχαν να κάνουν με τα κοινωνικά περισσότερα θέματα, και συγκεκριμένα με τον κορωνοϊό όπως είναι φυσιολογικό, όπου ανέλυσε το πως βιώνει ο ίδιος τις καταστάσεις.

Αναλυτικά, ολόκληρη η συνέντευξη παρακάτω:

Γιώργο, τι κάνεις; Είσαι σε απομόνωση;

Παρόμοια κατάσταση, όχι δραματική. Το νησί είναι μποέμ, δεν έχει κρούσμα. Είχε με κάτι Ιταλούς που είχαν έρθει για διακοπές, τους κλείσανε σε ένα ξενοδοχείο και το ξεπεράσανε. Είμαστε μποέμ εδώ, έχει και καλό καιρό και δεν έχει υγρασία να μεταδίδεται εύκολα ο ιός. Απλά, επειδή είμαστε Ισπανία και με τα μέτρα της κυβέρνησης, δύο μέρες τώρα έκλεισαν τα πάντα εκτός από σουπερμάρκετ και φαρμακεία. Δεν απαγορεύεται στο νησί να κυκλοφορείς. Στην Ισπανία έχει πρόστιμο 5.000 αν βγεις έξω. Έχει 3 με 5 χιλιάδες πρόστιμο – κι αν είσαι μεγάλος ακόμα περισσότερο. Στη Μαδρίτη κυρίως αυτά. Πλέον μας έχουν περιορίσει και εμάς. Λογικό είναι…

Το αγωνιστικό τοπίο πώς είναι; Είδαμε πάρθηκε απόφαση για αναβολή μέχρι τις 24 Απριλίου… Προπονήσεις κάνετε ή τα έχετε σταματήσει όλα;

Από την προηγούμενη Τρίτη που παίξαμε στην Οστάνδη και γυρίσαμε πάρθηκε μια απόφαση, από την ομάδα, όχι από τη λίγκα, να μην κάνουμε προπονήσεις για μια εβδομάδα, γιατί μαθεύτηκε ότι θα αναβληθεί η ACB για μικρό χρονικό διάστημα. Η πρώτη άποψή τους ήταν να διακοπεί το πρωτάθλημα για δύο εβδομάδες. Μετά αυτό άλλαξε… Μετά το χθεσινό (σ.σ. προχθεσινό) ραντεβού μάς είπαν πως αναβάλλεται το πρωτάθλημα μέχρι 24 Απριλίου, μας ενημέρωσαν πως δεν κάνουμε προπόνηση επ’ αόριστον. Όλες οι ομάδες έστειλαν σε όλους τους παίκτες -και εκεί δείχνουν την οργάνωσή τους γενικά- ένα χαρτί ότι αποφασίστηκε να μη γίνει κανένα ματς τουλάχιστον μέχρι τις 24 Απριλίου. Την ίδια ώρα η ACB μάς ενημέρωσε πως η σεζόν θα τελειώσει κανονικά όταν όλα θα είναι ασφαλή, αλλά επειδή στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να παραταθεί ο 15νθήμερος «συναγερμός», αποφασίσαμε και εμείς ως σωματείο να σταματήσουμε τις προπονήσεις επ’ αόριστον.

Τι οδηγίες σας έχουν δώσει;

Μέχρι τουλάχιστον τις 7 Απριλίου δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα απολύτως. Μας είπαν κάντε το ατομικό σας πρόγραμμα στο σπίτι, γιατί έχουμε application στην ομάδα και ο γυμναστής μπαίνει μέσα και μας στέλνει ασκήσεις. Μας στείλανε και playbook ώστε να έχουμε και τα συστήματα στο μυαλό μας για όταν χρειαστεί. Γιατί αν δεν κάνεις και τίποτα δύο μήνες από τα συστήματα κι αυτά, μετά είναι σαν να ξεκινάς από την αρχή. Επίσης, μας στείλανε ένα δεύτερο γράμμα, για την ψυχική υγεία και το μυαλό ουσιαστικά… Δηλαδή, μας λένε να είστε συγκεντρωμένοι σε αυτά που μπορείτε να ελέγξετε, να είστε συνδεδεμένοι τηλεφωνικά με άτομα που αγαπάτε και με φίλους σας γενικά. Ξέρεις, αυτό περισσότερο για μας που είμαστε μόνοι μας εδώ. Να προσπαθείτε να έχετε σε εγρήγορση το μυαλό σας, διαβάζοντας ή βλέποντας παιχνίδια. Μας λένε να βλέπετε ένα ντοκιμαντέρ ή μια σειρά που σας κρατάει. Γιατί αν μπεις σε αυτήν την κατάσταση, θα σε επηρεάσει πολύ και θα σε πάρει από κάτω. Ειδικά για μας 3-4 παιδιά, που είμαστε εδώ ολομόναχοι. Οι άλλοι είναι με τις οικογένειές τους και είναι διαφορετικά. Για το σώμα μας κάνουμε ό,τι μας στέλνει ο γυμναστής και προσπαθούμε να κάνουμε οτιδήποτε. Φαντάσου, πηγαίνω στο πάρκινγκ, γιατί έχουμε μεγάλο πάρκινγκ εδώ στο -4, και κάνω τα σπριντάκια μου. Προσπαθώ να αφιερώνω μία με μιάμιση ώρα τη μέρα, να ιδρώνω γιατί είναι υγεία.

Απ’ ό,τι καταλαβαίνω δεν υπάρχει εντολή από την ομάδα «παιδιά, όποιος επιθυμεί μπορεί να γυρίσει στο σπίτι και την οικογένειά του»…

Αυτό είναι το θέμα, μετά το χθεσινό (σ.σ. προχθεσινό) μίτινγκ. Ξέραμε ότι 23 Μαρτίου κάνουμε προπόνηση και ότι αρχές Απριλίου παίζουμε. Οπότε δεν υπήρχε στο μυαλό μας να φύγουμε. Γιατί 23 Μαρτίου είναι όταν τελειώνει η καραντίνα. Τώρα υπάρχουν νέα δεδομένα. Περιμένουμε να μας πουν αν μπορούμε να πάμε σπίτι. Γιατί και εμείς αυτό είπαμε, ρε παιδιά, αν είμαστε έναν μήνα, ενάμιση, χίλιες φορές να είμαστε στην Ελλάδα, κλεισμένοι σε ένα σπίτι, με τους δικούς μας, με την οικογένειά μας, με δυο φίλους, παρά έτσι εδώ… ΟΚ, διαβάσαμε, είδαμε ταινίες, βλέπουμε τον ωκεανό, αλλά δεν είναι το ίδιο. Είναι αλλιώς όταν έχεις την ασφάλεια του σπιτιού σου.

Με τους συμπαίκτες σου βρίσκεστε ή είναι too much η προσωπική επαφή και το αποφεύγετε;

Όχι, δεν είναι too much, στο νησί δεν έχει κρούσματα. Αλλά από την άλλη, και εγώ ως Γιώργος προτιμώ να κάτσω μόνος μου να σου πω την αλήθεια από το να δω τους συμπαίκτες μου. Επειδή τα ταξίδια μας είναι πολύ μακρινά, οπότε κάθε δεύτερη εβδομάδα λείπω 8 μέρες από το σπίτι και είμαι μαζί με τα παιδιά συνέχεια. Τα παιδιά που είμαι πιο κοντά, όπως ο Χουέρτας, είναι με τις οικογένειές τους. Τώρα να πάω να κάτσω με ένα παιδί που είναι 22 και εγώ 31 ετών, δεν έχουμε πολλά κοινά, οπότε προτιμώ να κάτσω σπίτι μου.

Το καλό είναι πως από τη στιγμή που είπε η Λίγκα πως θα γίνει, δεν θα έχουμε άγχος και με τα χρήματά μας, γιατί δεν ξέρω σε άλλες Λίγκες τι θα γίνει.

Συζητείται ήδη αυτό…

Είναι κάτι πρωτόγνωρο, σίγουρα όλοι θα χάσουμε κάτι. Ο καθένας στον τομέα του θα χάσει κάτι. Σκέφτομαι «κοίτα, είσαι τυχερός», είσαι σε μια Λίγκα που τα δικαιώματα των παικτών πραγματικά είναι πολύ ψηλά. Αν είσαι κάπου εξασφαλισμένος και πάρεις στο οικονομικό κομμάτι το μεγαλύτερο ποσοστό, είσαι safe. Αυτή είναι η ισπανική Λίγκα. Πόσω μάλλον μια ομάδα σαν την Τενερίφη, όπου δεν έχεις οικονομικά προβλήματα. Δεν θα προσπαθήσει να αποφύγει να πληρώσει. Μπορεί άλλη ομάδα, όπως η Εστουντιάντες για παράδειγμα, που είναι ζόρικα οικονομικά, να πει δεν πληρώνω και οι παίκτες να κυνηγήσουν συμβιβασμούς ή οτιδήποτε. Θεωρώ ότι είμαι από τα τυχερά παιδιά, οπότε δεν με αγχώνει αυτό το κομμάτι. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Όχι μόνο φέτος αλλά και τα επόμενα χρόνια. Είναι η «νέα οικονομική κρίση» αυτή.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε, γιατί έχει φύγει από το αθλητικό κομμάτι και έχει πάει καθαρά στο κυβερνητικό…

Αυτό ακριβώς μας έστειλε και η ACB στο χαρτί. Εξαρτάται από την κυβέρνηση και όχι από εμάς. Αν η καραντίνα μεγαλώσει, μεγαλώνει και η αποχή μας. Το σίγουρο είναι πως έγιναν λάθη, όπως με τον Ολυμπιακό, που ταξίδεψε τελικά, αλλά η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Δεν μπορείς να κράξεις γιατί πραγματικά τα νερά που κολυμπούσαν δεν τα ήξεραν, όπως όλοι μας άλλωστε. Δεν ξέρεις τι είναι σωστό και λάθος. Το θέμα είναι να είμαστε και εμείς υπεύθυνοι και να μας δούμε τι πραγματικά είναι σημαντικό στη ζωή. Και δεν είναι να σκοτωνόμαστε για τις ομάδες. Για να μπορούμε να απολαύσουμε τη ζωή και να ασχολούμαστε και με τις ομάδες μας, να έχουμε την υγειά μας και να είμαστε καλά. Βλέπεις πόσο έχουμε περιοριστεί και πόσο ασήμαντα είναι όλα τελικά.

Με όσα έχεις διαβάσει και έχεις μάθει εκεί, πιστεύεις στην Ισπανία πως το πήραν αρχικά κάπως αψήφιστα;

Κοίτα, όπως σου είπα και για την Ευρωλίγκα, νομίζω δεν είχαν τη γνώση. Διαβάσαμε πέντε πράγματα, αλλά επειδή είναι μακριά η Κίνα, δεν πιστέψαμε και τόσο πως θα μας επηρεάσει. Όταν ανέβηκε ο αριθμός στην Ιταλία, ενεργοποιηθήκαμε. Γιατί έχουμε και τη νοοτροπία, αν δεν φτάσει στην πόρτα μας, δεν μας νοιάζει. Οπότε δεν μπορώ να κρίνω αν καθυστερήσανε ή αν το πήραν αψήφιστα. Στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη ή στο Μιλάνο είναι πολύ εύκολο ο αριθμός να μεγαλώσει, γιατί είναι κέντρα κόσμου. Όπου και να πας, θα σταματήσεις εκεί. Είναι το κέντρο της Ευρώπης. Άρα δεν είναι το ίδιο. Τον χειμώνα στην Ελλάδα, για παράδειγμα, δεν είναι το ίδιο όπως το καλοκαίρι που έχουμε τουρισμό. Ή στη Λιθουανία. Ποιος θα πάει τον χειμώνα στη Λιθουανία; Ο αριθμός μεγάλωσε επειδή έρχονταν τουρίστες, απ’ όλον τον κόσμο, αλλά δεν μπορείς και από την πρώτη μέρα να κλείσεις τα σύνορα. Ούτε να πεις ακυρώνω όλες τις πτήσεις. Το να κλείσεις τα σύνορά σου είναι το έσχατο για μένα.

Οι ξένοι στην ομάδα τι σου έχουν πει; Φοβούνται; Θέλουν να γυρίσουν στις πατρίδες τους;

Οι ξένοι μας κυρίως είναι με τις οικογένειές τους εδώ. Σκέφτονται «εδώ έχουμε ποιότητα ζωής. Τι να φύγω και να ρισκάρω, είναι χαζό». Σκεφτόμαστε ότι, αφού είμαστε καλά, μη ρισκάρουμε. Σου πατάει ένα φρένο και δεν κοιτάς την πάρτη σου, αλλά το κοινό καλό και τα άτομα που αγαπάς. Αν μας δώσει η ομάδα το ΟΚ, τότε θα τα βάλουμε κάτω και θα συζητήσουμε. Σίγουρα, κάποια παιδιά λένε «να είμαι με τους δικούς μου», αλλά υπάρχουν και άλλοι που λένε πως αν είναι να γυρίσουμε σε 15 μέρες, ποιος ο λόγος; Όχι για εμάς… Δεν μπορώ να ρισκάρω να δω τη σπιτονοικοκυρά μου που είναι 70 ετών ή να πάω στον πατέρα μου που είναι 65. Αν βγει απόφαση ότι ακυρώνονται τα πάντα, δεν το συζητώ, θα μπω καραντίνα και μετά θα πάω να δω τους ανθρώπους μας. Τώρα που υπάρχει η απόφαση ότι η Λίγκα θα παιχτεί, αν και εγώ πιστεύω θα πάει πιο πίσω, περιμένουμε τις ομάδες μας να μας πουν τι θα κάνουμε.

Έχουν ακουστεί πολλά και για φάιναλ 4, φάιναλ 8… Η ΟΥΕΦΑ, από την άλλη, σκέφτεται Σαββατοκύριακα τα ευρωπαϊκά και μεσοβδόμαδα τα πρωταθλήματα…

Καλά, τώρα ο καθένας λέει πολλά. Το είπε ο Μάικ Τζέιμς να κάνουμε φάιναλ 8. Εγώ πιστεύω δεν έχει πέσει καν στο τραπέζι. Απλά ο καθένας σκέφτεται τη λογική του, πώς να παιχτούν λίγα ματς για να διεκδικήσει τα λεφτά του. Νομίζω έχουν και αυτό στο μυαλό τους οι αθλητές.

Αν δεις στο twitter, ο Άαρον Τζάκσον έλεγε «τουλάχιστον να πάρουμε και τον Απρίλιο».

Ρε Τζάκσον, τι να πουν τα παιδιά που δουλεύουν στην καφετέρια. Τι να πουν τα παιδιά του μεροκάματου. Να τον πάρουμε, δεν λέω, και εγώ το θέλω, αλλά ας μην είμαστε έτσι τώρα… Να ξεπεράσουμε το πρόβλημα και λύση θα βρεθεί για όλους. Όλοι θα χάσουμε από κάτι, αλλά να δούμε το πραγματικό πρόβλημα. Είναι ένας τελικός Ευρωλίγκας που δεν έχει άλλο ματς. Ακόμα και τα παιδιά που κάνουν ατομικά αγωνίσματα, σε αυτό το ματς θα παίξουμε για την ομάδα, θα κάνουν και το 2ο φάουλ στα πρώτα τρία λεπτά που χρειάζεται. Είναι ένας τελικός. Ένα ματς να παίξουμε για τη νίκη. Είναι ένα ματς που δεν έχει άλλη σημασία. Ούτε να μας δουν στην κερκίδα ούτε να μας γράψουν οι εφημερίδες. Είναι ένα ματς που πρέπει να κερδίσουμε και να κάνουμε focus σε αυτό και όχι να δούμε την πάρτη μας και ό,τι μας συμφέρει ατομικά.

Στην τελική είναι και πολύ πρώιμο θεωρώ για να μπούμε σε τέτοιες κουβέντες…

Μακάμπι, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα θεωρώ ότι δεν θα έχουν πρόβλημα. Κι εγώ νιώθω ασφάλεια εδώ που είμαι, γιατί έχω την προστασία από τη Λίγκα, αλλά και η ομάδα μου είναι μία ομάδα με συναίσθημα. Τώρα το παιδί από το Μεσολόγγι και τους Δρυοπιδέους πώς θα τα εξασφαλίσει αυτά τα λεφτά; Δεν έχει επαγγελματικό συμβόλαιο, δεν είναι και λεφτά τώρα… μεροκάματο είναι. Αυτά που θα τον ζήσουν περιμένει. Τα παιδιά αυτά, που έχουν και μωρά και ουσιαστικά περιμένουν αυτά τα λεφτά κάθε μήνα, τι να πουν; Αν χάσουν 4-5 μήνες, θα είναι δύσκολο. Γιατί αν σκεφτείς πως τα συμβόλαια είναι μέχρι τον Ιούνιο, μιλάμε για πέντε μήνες. Και πιστεύεις πως στην Ελλάδα είναι όλα στην ώρα τους;

Αυτό πήγα να σου πω, μην έχουμε κάνα διμηνάκι…

Ή το διμηνάκι που τους χρωστάνε, θα το πάρουν; Μπορεί να πουν «έλα πάρ’ το το διμηνάκι και κλείσαμε». Η κατάσταση είναι λίγο περίεργη.

Ελπίζω να τα ξεπεράσουμε όλα. Ας σκεφτούμε πραγματικά τι έχει αξία σε αυτήν τη ζωή. Η ουσία είναι σε αυτά που θεωρούμε δεδομένα. Και το βλέπουμε τώρα που δεν μπορούμε να πάμε μια βόλτα. Τα σημαντικά είναι αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα και τώρα τα στερούμαστε και δεν τα απολαμβάνουμε. Μόνο τώρα τα εκτιμούμε…