Όταν η ζωή στα δίνει όλα απλόχερα, το μόνο που μπορείς να πεις, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα.

Και η ζωή αν μη τι άλλο, στον 62χρονο (27/4/1958), παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Γιάννη Ψαρρά, που κατάφερε από τη γενέτειρά του την Κέρκυρα, να αγωνιστεί στην Παναχαϊκή του Κώστα Δαβουρλή και στον ΠΑΟΚ του Γιώργου Κούδα -με συμμετοχές και στην Εθνική Ελλάδας- τα λέει όλα.

Η ποδοσφαιρική του καριέρα, θα μπορούσε να είχε γυριστεί ταινία, αφού δεν αγαπήθηκε μόνο από τους φιλάθλους της «κοκκινόμαυρης» ομάδας, στα 11 σχεδόν χρόνια συνολικά (10/5/75- 1981,1988, 1993), που φόρεσε τη φανέλα της πόλης που μεγάλωσε και «γαλουχήθηκε», αλλά πιο πολύ, από αυτούς του ΠΑΟΚ (1/1981-1987) κι όταν εμφανίζεται στη συμπρωτεύουσα και πρωτίστως στο γήπεδο της Τούμπας, αυτό «σείεται» από τις ιαχές των φιλάθλων!

Και πώς να μην φωνάξουν, οι «τρελοί» Παοκτσήδες το όνομα Γιάννης Ψαρράς, όταν γνωρίζουν ότι «σκότωσε» τον Ζαν Μαρί Πφάαφ, τερματοφύλακα της Μπάγερν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου στις 2 Νοεμβρίου του 1983, αλλά το γκολ του από το σημείο του πέναλτι σε εκείνο το αλησμόνητο ματς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, δεν έδωσε την πρόκριση στον «δικέφαλο» του Βορρά, αφού η «βαυαροί» κέρδισαν 9-8 στη διαδικασία των πέναλτι (0-0 το πρώτο ματς στην Τούμπα).

Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη ημερομηνία μνημονεύεται ως μία από τις πιο συγκλονιστικές στην Ιστορία των ελληνικών ομάδων στα Κύπελλα Ευρώπης, μιας και την επόμενη μέρα οι φίλαθλοι του «Δικεφάλου», συνέρρευσαν στο αεροδρόμιο της Μίκρας για να αποθεώσουν τον αείμνηστο τεχνικό Πολ Τσερνάι και τους παίκτες του. Άλλωστε, ο Γιάννης Ψαρράς ήταν ένας ποδοσφαιριστής από αυτούς που ανήκουν στη μικρή λίστα, η οποία αφορά παίκτες της Παναχαϊκής, που αποχώρησαν για άλλες πολιτείες και διέγραψαν πετυχημένη πορεία στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Ωστόσο, μπορεί ο αγώνας με την πρωταθλήτρια Γερμανίας να του… άφησε «πικρή γεύση» στο στόμα, αλλά δεν ξέχασε το πρωτάθλημα που πήρε με τον σύλλογο της Θεσσαλονίκης την περίοδο του 1985, αφού πρώτα, είχε κάνει το ντεμπούτο με την ομάδα του «δικεφάλου» του Βορρά, στο νικηφόρο αγώνα με τον Ολυμπιακό (2-0). Τα χρόνια πέρασαν, άφησε τη συμπρωτεύουσα, έχοντας στο ενεργητικό του, 147 συμμετοχές στην τότε Α΄ Εθνική με 9 γκολ.

Έπειτα, «κατηφόρισε» στην αχαϊκή πρωτεύουσα, φόρεσε τη φανέλα της Παναχαϊκής και στη συνέχεια, αφού έπαιξε σε Αχαϊκή και Ατρόμητο Αντιρρίου, «κρέμασε» τα παπούτσια του, περιχαρής για ότι πέτυχε.

Όρθιοι από αριστερά: Μάνα, Οικονομόπουλος, Μουγκογιάννης, Καραμανλής, Αποστολίδης, Ζωάνος. Καθιστοί κάτω από αριστερά: Ιωακειμίδης, Δελληγιάννης, Ψαρράς, Σπυρόπουλος, Σπεντζόπουλος.

Ο Γιάννης Ψαρράς, 37 χρόνια και 21 ημέρες μετά τον αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου, μέσα από τη «Match» ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών του και συγκινείται…

Η Συνέντευξη στον Τάσο Αγγελόπουλο

-Κύριε Γιάννη, έχετε ολοκληρώσει την καριέρα σας, εδώ και αρκετά χρόνια. Το Ελληνικό ποδόσφαιρο, έχει κάνει βήματα προόδου, ή έχει φτάσει στον «πάτο του βαρελιού»;

«Το Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πηγαίνει καλά κι αυτό φαίνεται από την Εθνική μας ομάδα. Θα πρέπει οι σύλλογοι να ασχοληθούν με τις ακαδημίες τους και να δώσουν πολλές ευκαιρίες στα παιδιά. Σημαντικό κομμάτι είναι και οι εγκαταστάσεις».

-Παρακολουθείτε ανελλιπώς την Παναχαϊκή. Πιστεύετε ότι τη φετινή χρονιά, θα είναι η χρονιά της; Και τι πρέπει να προσέξει για να ανέλθει στην Superleague 1, που τόσο πολύ επιθυμούν οι φίλαθλοί της;

«Η φετινή χρονιά λόγω της πανδημίας, είναι περίεργη, αφού κανείς δεν γνωρίζει πότε θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Η «κοκκινόμαυρη» ομάδα έχει χάσει πολύ χρόνο, έχει πολλά πέτρινα χρόνια, καθώς ήταν για αρκετό χρόνο, εκτός ποδοσφαιρικού χάρτη.

Πρέπει να κάνει πράγματα, να σταθεροποιηθεί και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους».

-Έχει αλλάξει κάτι τη φετινή χρονιά στην «κοκκινόμαυρη» ομάδα, ύστερα από την παρουσία του Γιώργου Μπάρλου στη θέση του προέδρου της ΠΑΕ;

«Είναι γεγονός ότι ο Γιώργος Μπάρλος, έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά δεν φτάνουν μόνο τα χρήματα. Έκανε το πρώτο λάθος με τον Ελευθερόπουλο, που ευτυχώς το διόρθωσε γρήγορα. Πρέπει να γίνονται λιγότερα λάθη».

-Είχατε την τύχη να βρεθείτε στους παίκτες που προπονούσε ο αείμνηστος Σπύρος Βουλγαράκης. Τι είδε και σας προώθησε στην πρώτη ομάδα;

«Ο δάσκαλός μου, ο Σπύρος Βουλγαράκης, είδε πολύ σύντομα, ότι είχα όλα τα στοιχεία που χρειαζόταν έναν νεαρός ποδοσφαιριστής για να παίξει σε υψηλό επίπεδο.

Το ποδόσφαιρο άλλωστε στην εποχή μου, ήταν τρόπος ζωής, αφού ένα παιδί δεν είχε πολλές επιλογές, όπως σήμερα, ωστόσο χωρίς την βοήθεια του κυρ Σπύρου και του Σωτήρη του Λεγάτου, δεν θα έκανα αυτή την καριέρα και πάντα θα τους ενθυμούμαι και θα τους τιμώ».

-Ζήσατε από κοντά παίκτες, όπως ήταν ο Δαβουρλής, ο Στραβοπόδης, ο Λεβεντάκος, ο Μιχαλόπουλος κι άλλοι άσοι της εποχής εκείνης. Πως νιώσατε όταν υπογράψατε το πρώτο σας συμβόλαιο και πως σας αντιμετώπισαν στη συνέχεια;

«Είχα την τύχη να αγωνίζομαι με τους ποδοσφαιριστές, που θαύμαζα και είχα πρότυπο. Ένιωσα υπέροχα, που έγινα επαγγελματίας στα 17 μου χρόνια και δεν σου κρύβω, παρά το νεαρό της ηλικίας μου, με αντιμετώπισαν με αγάπη και εκτίμηση όλοι οι συμπαίκτες μου, ήμουν ο προστατευόμενος του Κώστα Δαβουρλή».

Με υψωμένη την γροθιά του, πλαισιωμένος από συμπαίκτες του, στη φωτό διακρίνεται ο Μπάμπης Σπανοσωτηρόπουλος

-Φορέσατε για περίπου δέκα χρόνια τη φανέλα της Παναχαϊκής. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας, όταν σας είπε ο τότε τεχνικός της «κοκκινόμαυρης» ομάδας για πρώτη φορά, μπείτε και παίξτε;

«Η Παναχαϊκή, είναι το σπίτι μου, εδώ μεγάλωσα, εδώ ανδρώθηκα, θυμάμαι μεγάλες νίκες στην Πάτρα και εκτός του χιούμορ που είχαμε στις αποστολές, το απολαμβάναμε».

Ο Γιάννης Ψαρράς, μόλις έχει βραβευτεί από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ για την προσφορά του, στον «δικέφαλο» του Βορρά, έχοντας στο πλευρό του, τούς γιους του Τάσο και Νικόλα.

-Πως ένιωσε ο Γιάννης Ψαρράς, όταν με τα χρώματα του ΠΑΟΚ, έπαιξε κόντρα στη μεγάλη Μπάγερν Μονάχου στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών; Θεωρείτε ότι μπορούσατε να την αποκλείσετε;

«Τα ματς που έγιναν κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου, είναι από αυτά που μένουν στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, πόσο μάλλον σε εμάς, αλλά και σε αυτή του «δικεφάλου» του Βορρά. Θεωρώ ότι αν ο Άγγλος διαιτητής (σ.σ. Άρθουρ Ρόμπινσον) δεν μας είχε αδικήσει, θα προκρινόμασταν.

Θυμάμαι πως ο πρόεδρος της Γερμανικής ομάδας είχε μεταφέρει στον αείμνηστο προπονητή μας Παλ Τσερνάι ότι αξίζαμε την πρόκριση. Με την εμφάνισή μας απέναντι σε αυτή την μεγάλη ομάδα των Αουγκεντάλερ Ντ. Χένες, Πφαφ, Λέρμπι, Μ. Ρουμενίγκε, κερδίσαμε τον θαυμασμό των Γερμανών».

-Ακόμη και τώρα, που τα χρόνια έχουν περάσει, ποια η σχέση σας με τη συμπρωτεύουσα;

«Δεν έχω χάσει την επαφή μου με τη Θεσσαλονίκη. Όταν μου δίνεται η ευκαιρία ταξιδεύω και συναντώ φίλους, όπου θυμόμαστε τις στιγμές που ζήσαμε στην ομάδα, τις οποίες πολλές φορές αναπολώ».

-Θα σας δώσω δύο ονόματα: Κώστας Δαβουρλής, Γιώργος Κούδας. Πιστεύετε ότι άξιζαν να αγωνιστούν στο εξωτερικό; Και από τη στιγμή που εσείς τους ζήσατε, ποια ήταν τα μειονεκτήματα και τα προτερήματά τους;

«Το ταλέντο και το μυαλό τους, ήταν σε άλλο επίπεδο, θα μπορούσαν κάλλιστα σήμερα, να αγωνιστούν σε μεγάλες ομάδες του εξωτερικού. Το μειονέκτημά τους, ήταν η εξωγηπεδική ζωή, μιας και το ποδόσφαιρο ήταν εντελώς διαφορετικό με το σήμερα, ενώ είχαν τεράστια ποδοσφαιρικά πλεονεκτήματα».

Ο Γιάννης Ψαρράς, χαιρετά τους φιλάθλους της Παναχαϊκής

-Τέλος, κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Φορέσατε τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος. Φέτος το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, πήγε από το κακό στο χειρότερο. Τι πρέπει να αλλάξει για να γίνει ξανά η ομάδα, που γνώριζε ο φίλαθλος κόσμος;

«Η Εθνική μας ομάδα είναι σε μεταβατικό στάδιο.

Οι ξένοι ποδοσφαιριστές, που αγωνίζονται στη χώρα μας, έχουν κάνει ζημιά στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Χρειαζόμαστε παίκτες με ποιότητα και πρωτίστως νέους, έτσι ώστε να αποκτήσουμε την παλιά μας αίγλη και να δημιουργήσουμε μια δυνατή εθνική ομάδα στο μέλλον».

«Από τα Ζαρουχλέικα στο Μόναχο…»

Πρώτη Νοεμβρίου 1983, η αποστολή του ΠΑΟΚ, έχει ήδη φτάσει στο Μόναχο, αφού την επόμενη θα αγωνιζόταν ο «δικέφαλος» του Βορρά, κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου.

Βγαίνοντας πρώτος από τα αποδυτήρια ο Γιάννης Ψαρράς, είδε κλειστούς τους προβολείς του γηπέδου. Αφού βημάτισε αργά – αργά μέσα στο σκοτάδι, πάτησε τον αγωνιστικό χώρο και μόλις έκανε μερικά βήματα, οι προβολείς άρχισαν να ανάβουν.

Γυρίζοντας το κεφάλι του, είδε τον τότε συμπαίκτη του, Βασίλη Γεωργόπουλο και του λέει: «Βασίλη, τι κάνω εγώ εδώ.

Από τα Ζαρουχλέικα της Πάτρας, βρίσκομαι σε αυτό το γήπεδο. Θα μας «λιώσουν» αύριο οι Γερμανοί….», για να λάβει την απάντηση από τον συμπαίκτη του: «Θα παίξουμε και ο Θεός βοηθός…».

Όρθιοι από αριστερά: Κούδας, Φουρτούλα, Μπανιώτης, Κωστίκος, Σίγγας, Δημόπουλος. Καθιστοί κάτω από αριστερά: Ψαρράς, Αλεξανδρίδης, Αλαβάντας, Σκαρτάδος, Γεωργόπουλος.