Μέρος της τοποθέτησης του Ιωάννη Μελισσανίδη (Ολυμπιονίκης στην Ενόργανη Γυμναστική) στο 1ο Αθλητικό Συνέδριο Δ.Ελλάδας:
“Βρισκόμουν στη Ν. Υόρκη όπου εκεί έκανα και την πρώτη μου καραντίνα. Καταφέραμε με μεγάλη δυσκολία να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Θα ήμουν ένας από τους λαμπαδηδρόμους για 6η φορά συνεχόμενα αλλά κατάλαβα την τεράστια έκταση του ιού όταν όλα ακυρώθηκαν.
Ως νέος, αρχικά υποτίμησα την κατάσταση, αλλά σύντομα αντιλήφθηκα τη σοβαρότητα. Σοκαρίστηκα όταν έμαθα για την ακύρωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Ακόμα, όμως, και για την επόμενη σεζόν υπάρχουν ερωτηματικά. Στην Ευρώπη έχουμε ισορροπήσει τα πράγματα σε ένα βαθμό, αλλά αυτό δεν ισχύει για άλλες χώρες σε Παγκόσμιο Επίπεδο.
Δεν ξέρω κατά πόσο δίκαιο είναι για τους αθλητές που έχουν προκριθεί να συμμετέχουν στην Ολυμπιάδα, καθώς οι συνθήκες προετοιμασίας διέφεραν ανάλογα την κατάσταση που αντιμετώπισε η κάθε χώρα.
Η σωματική καταπόνηση στην Ενόργανη Γυμναστική είναι τεράστια και έχω βιώσει στη ζωή μου πολλούς τραυματισμούς. Επίσης, είναι και το κομμάτι της ψυχολογίας. Πόσο το μυαλό θα μπορέσει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Για αυτό για την προετοιμασία θα πρέπει να υπάρξει ψυχολογική βοήθεια στους αθλητές.
Θεωρώ ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας έδειξε χαρακτήρα και διάθεση να αντιμετωπίσει την κατάσταση, όμως, αυτό είναι το 49% της νίκης. Το υπόλοιπο… 51% το δίνω στους Έλληνες και τις Ελληνίδες που παίρνουν “χρυσό” μετάλλιο. Όλοι μας το αντιμετωπίσαμε σοβαρά και για αυτό βρεθήκαμε στην κορυφή αντιμετώπισης του κορωνοϊού, σε αντίθεση με χώρες όπως στο Βέλγιο και την Ολλανδία.
Η πορεία ενός αθλητή χαρακτηρίζεται όχι από ένα μετάλλιο αλλά πως θα διατρηθεί στην κορυφή. Το ίδιο ισχύει και για το θέμα του ιού, ο οποίος βρίσκεται ακόμα εδώ και δεν τον νικήσαμε από την πρώτη “μάχη”.