Το ΜΑΤΣ

Ο Γουίλιαμς άνοιξε το σκορ στο 47’ από την εκπληκτική ασίστ του Γιαμάλ, ενώ ο Πάλμερ έπειτα από υπέροχη ομαδική ενέργεια στο 73’ έδωσε την ελπίδα στους Άγγλους. Ωστόσο, η ομάδα του Ντε Λα Φουέντε δικαιώθηκε για την επιμονή της για ένα δεύτερο γκολ και στο 87’ από την πάσα του Κουκουρέγια και την προβολή του Ογιαρθάμπαλ και έτσι διαμόρφωσε το τελικό 2-1.

Για τελικό Euro μιλάμε, οπότε απόλυτα λογικό τα ρίσκα να είναι ελάχιστα, λογικό οι παίκτες των δύο ομάδων να είναι υπερπροσεκτικοί. Όλη αυτή η κατάσταση έφερε μια κατάσταση που για τους ουδέτερους ήταν… κουραστική για το μάτι, διότι οι καλές στιγμές ήταν είδος προς εξαφάνιση και όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμα και οι προϋποθέσεις που δημιουργούνταν ήταν ελάχιστες.

Αν πρέπει να βρούμε μια ομάδα που να νίκησε στα… σημεία αυτή ήταν η Αγγλία, διότι οι παίκτες του Σάουθγκεϊτ εξυπηρετούσαν πολύ καλύτερα το αμυντικό πλάνο του προπονητή τους, που ήταν η εξολόθρευση των Γουίλιαμς και Γιαμάλ, με τον δεύτερο ειδικά να είναι απλή αναφορά στο πρώτο ημίχρονο, ενώ στο τέλος του 45λέπτου έχασε την ευκαιρία με τον Φόντεν για να σκοράρει.

Βέβαια, όλα αυτά ήταν σαν να μην έγιναν στο δεύτερο μέρος. Παρά την απώλεια του Ρόδρι λόγω τραυματισμού, η Ισπανία μπήκε γκαζωμένη, η Αγγλία κοιμισμένη και με την έναρξη του δεύτερου μέρους η «φούρια ρόχα» άνοιξε το σκορ. Δημιουργός ο Γιαμάλ που κάνοντας τη γνωστή του κίνηση προς τον άξονα, έβγαλε εντελώς μόνο του τον Γουίλιαμς που με ιδανικός πλασέ δεν είχε πρόβλημα να ανοίξει το σκορ. Μάλιστα, το σοκ για τους Άγγλους ήταν τέτοιο, που λίγο έλειψε να δεχθούν και δεύτερο τέρμα, αρχικά με τον Όλμο στο 49’ και με τους Μοράτα, Γουίλιαμς στο 56’.

Με τη συμπλήρωση μίας ώρας παιχνιδιού, ο Σάουθγκεϊτ πήρε μια τολμηρή απόφαση, καθώς πέταξε εκτός τον Κέιν, που πραγματικά ήταν όχι απλά εξαφανισμένος, αλλά απόλυτα αρνητικός για την ομάδα του και πέρασε στον αγωνιστικό χώρο τον ήρωα του ημιτελικού με την Ολλανδία, Όλε Γουότκινς. Κάπως φάνηκε εκεί να αλλάζει ο ρυθμός, με τον Μπέλιγχαμ στο 64’ να χάνει μεγάλη ευκαιρία για το 1-1, αλλά η μπάλα από το σουτ που επιχείρησε, πέρασε άουτ.

Παράγοντας στο παιχνίδι έγινε και ο Πίκφορντ, καθώς στο 67’ έκανε μία από τις καλύτερες επεμβάσεις του τουρνουά στο πλασέ του Γιαμάλ, κρατώντας την Αγγλία εντός διεκδίκησης παιχνιδιού. Παράγοντας, όμως, ήταν και ο Σάουθγκεϊτ. Χωρίς, βέβαια, να έχει και άλλη επιλογή, ο Άγγλος προπονητής ρίσκαρε και πέρασε στο 70’ εκτός τον Μέινου βάζοντας τον Πάλμερ, έφερε πιο πίσω τον Μπέλιγχαμ, έχοντας πίσω από τον Γουότκινς, τους Σάκα, Πάλμερ και Φόντεν.

Η δικαίωση ήρθε άμεσα. Στο 73’ ο Σάκα ταχύτατα έβγαλε την αντεπίθεση, ο Μπέλιγχαμ με μια «διεστραμμένη» πάσα έστρωσε στον Πάλμερ και εκείνος με εξαιρετικό πλασέ έξω από την περιοχή με το αριστερό έγραψε το 1-1, βάζοντας «φωτιά» στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου.

Ωστόσο, η Ισπανία δεν πτοήθηκε, συνέχισε να παίζει το παιχνίδι της και δικαιώθηκε στο 87’. Η μπάλα χάθηκε από τη «φούρια ρόχα», έφτασε στον Κουκουρέγια και με εξαιρετική μπαλιά βρήκε τον Ογιαρθάμπαλ, που με προβολή πρόλαβε την έξοδο του Πίκφορντ διαμορφώνοντας το 2-1 σε ένα σημείο που φαινόταν να μην είχε επιστροφή.

Η Αγγλία έχασε τις τελευταίες της ευκαιρίες στο 90’, όταν οι Ράις και Γκουεχί είδαν τις προσπάθειές τους να απομακρύνονται πάνω στη γραμμή από τους Ουνάι Σιμόν και Ντάνι Όλμο αντίστοιχα, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο σασπένς στο δράμα που εκτυλίχθηκε στο τέλος, με την κούπα να καταλήγει σε χέρια ισπανικά.

ΟΙ ΕΝΔΕΚΑΔΕΣ:

ΙΣΠΑΝΙΑ: Σιμόν, Καρβαχάλ, Λε Νορμάντ (83′ Νάτσο), Λαπόρτ, Κουκουρέγια, Ρόδρι (46′ Θουμπιμέντι), Φαμπιάν Ρουίθ, Γιαμάλ (89′ Μερίνο), Όλμο, Γουίλιαμς, Μοράτα (67′ Ογιαρθάμπαλ).

ΑΓΓΛΙΑ: Πίκφορντ, Γουόκερ, Στόουνς, Γκέι, Σακά, Μέινου (70′ Πάλμερ), Ράις, Σο, Φόντεν (89′ Τόνι), Κέιν (61′ Γουότκινς), Μπέλιγχαμ.