Στις 7 Μαΐου 1986 το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο παραμιλούσε με την μεγάλη και αναπάντεχη επιτυχία της πρωταθλήτριας Ρουμανίας Στεάουα που φτάνοντας ανέλπιστα στον τελικό του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών (το σημερινό Τσάμπιονς Λιγκ) κατάφερνε ν’ αρπάξει το τρόπαιο απ’ τα χέρια της παντοδύναμης τότε Μπαρτσελόνα του σπουδαίου Άγγλου προπονητή Τέρι Βέναμπλς (έφυγε απ’ τη ζωή τον περασμένο Νοέμβριο).

Η έκπληξη δε ήταν διπλή καθώς ο τελικός διοργανωνόταν στην Ισπανία, στο γήπεδο «Sanchez Pizjuan» της Σεβίλλης, μπροστά σε 70.000 θεατές, στη συντριπτική πλειονότητα τους οπαδοί της σχεδόν «γηπεδούχου» Μπαρτσελόνα.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΚΑΝΤΑΜ

Ο αγώνας μαζί με την παράταση ολοκληρώθηκε χωρίς γκολ (0-0) κι έτσι οδηγήθηκε στα πέναλτι. Εκεί, εκείνο το βράδυ, χτίστηκε ο αξεπέραστος μύθος του Ρουμάνου τερματοφύλακα Χέλμουτ Ντουκαντάμ ο οποίος απέκρουσε τέσσερα (!) πέναλτι μπαίνοντας έτσι στο πάνθεον του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Εκείνο το βράδυ, όμως, στην ενδεκάδα της Στεάουα βρισκόταν κι ένας ποδοσφαιριστής που η μοίρα θα τον έφερνε περίπου τέσσερα χρόνια αργότερα στην Πάτρα.

Ήταν ο τότε διεθνής με την Εθνική Ρουμανίας χαφ της Στεάουα Μιχαήλ Μαζάρου, γεννημένος το 1960 στο Γαλάτσι της ανατολικής Ρουμανίας, πόλη στην τοπική ομάδα της οποίας ξεκίνησε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα πριν ενταχθεί σε ηλικία 21 ετών στο δυναμικό της Στεάουα όπου και έπαιξε για 8 χρόνια.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ (ΧΑΜΕΝΟ) ΠΕΝΑΛΤΙ

Το βράδυ του τελικού της Σεβίλλης ο Μαζάρου ήταν στην βασική ενδεκάδα του προπονητή Έμεριχ Γένεϊ μαζί με άλλους μεγάλους θρύλους τους ρουμανικού ποδοσφαίρου όπως οι Λάκατους, Μπόλονι, Πιτούρκα, Μπελοντέντιτσι, Ιορντανέσκου και φυσικά τον Ντουκαντάμ.

Όταν έφτασε η διαδικασία των πέναλτι κλήθηκε πρώτος να σταθεί απέναντι στον τερματοφύλακα των Καταλανών, Ουρούτι. Το χτύπημα του δεν ήταν καλό και ο πορτιέρο της Μπαρτσελόνα απέκρουσε προς απογοήτευση, πρόσκαιρη όπως αποδείχθηκε, των Ρουμάνων.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία χάρη στον Χέλμουτ Ντουκαντάμ, ο άθλος του οποίου μνημονεύεται πια από γενιά σε γενιά ως μια στιγμή χαραγμένη με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΤΟ 1990 ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ…

Μετά το Πρωταθλητριών ο Μαζάρου έμεινε δυο ακόμη χρόνια στη Στεάουα. Και το 1988 μεταπήδησε στην ομάδα του Σιμπίου, στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας. Εκεί έπαιξε δυο σαιζόν και το 1990 ήρθε στην Πάτρα και στην Παναχαϊκή μαζί μ’ έναν άλλο πολύ σπουδαίο Ρουμάνο ποδοσφαιριστή, τον Κονσταντίν Πάνα ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως ένας απ’ τους καλύτερους λίμπερο που είχε ποτέ η Παναχαϊκή.

Ο Μαζάρου, με το χαρακτηριστικό μουστάκι του, δεν μακροημέρευσε στην Πάτρα. Παρ’ ότι ευτύχησε να ζήσει μέρες τεράστιας ποδοσφαιρικής δόξας, στην Παναχαϊκή μέτρησε μόλις 17 συμμετοχές και ένα γκολ, αποχωρώντας απ’ την ομάδα το καλοκαίρι του 1991.

Η Παναχαϊκή το 1991 στο Ολυμπιακό Στάδιο, σε ματς απέναντι στον Παναθηναϊκό. Ο Μαζάρου είναι στην κάτω σειρά, πρώτος από αριστερά.

ΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ

Συμπαίκτες είχε, μεταξύ των άλλων, τους Δημήτρη Γκένα, Γιάννη Ψαρρά, Γιώργος Κυριακόπουλο, Χρήστο Καραπίτσο, Θοδωρή Ανδριόπουλο, Γιώργο Μύρτσο, Γιάννης Ζερδεβά, Λεωνίδα Βόσδου, Νίκο Πιά, Άμαέτσι Ότιτζι, Νίκο Γκρίλλα, Κονσταντίν Πάνα, Γιώργο Βαϊτση, Μιχάλη Αντωνίου, Χρήστο Μικέ, Γιώργο Παπαδόπουλο, Φίλιππο Μπιρλή, Βασίλη Μαλαφέκα. Πρόεδρος εκείνη την εποχή ήταν ο Άρης Λουκόπουλος και πρώτος προπονητής ο αείμνηστος Ανδρέας Μιχαλόπουλος.

Ο Μαζάρου μετά την Παναχαϊκή επέστρεψε στην ομάδα του Σιμπίου στη Ρουμανία, ύστερα πήγε στην Γκλόρια Μπίστριτσα και έκλεισε την καριέρα στην Τιμισοάρα. Το Μάρτιο του 2008 ο τότε Πρόεδρος της Ρουμανίας Τραϊαν Μπασέσκου τον παρασημοφόρησε με το μετάλλιο της «Αξίας του Αθλητισμού». Σήμερα ο 63χρονος Μαζάρου προπονεί τις ακαδημίες της Στεάουα στο Βουκουρέστι.

ΚΑΤΙ ΑΠΟ…ΠΟΣΤΕΚΟΓΛΟΥ

Η αξία του στην Πάτρα δεν αναγνωρίστηκε όσο θα έπρεπε και πιθανότατα αυτό θυμίζει κάπως και την περίπτωση του Άγγελου Ποστέκογλου που κάποτε πέρασε απ’ την Πάτρα (επί Μακρή), δεν…στέριωσε εδώ αλλά φεύγοντας απ’ την Πάτρα η καριέρα του απογειώθηκε. Φέτος, ως γνωστόν, οδηγεί την Τότεναμ στην καλύτερη πορεία της στην Πρέμιερ Λιγκ εδώ και χρόνια.

Στην κεντρική φωτογραφία ο Μιχαήλ Μαζάρου, δεξιά, έχοντας δίπλα του τον Χέλμουτ Ντουκαντάμ, σε πρόσφατη συνάντηση τους.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ»