Η Πολυτίμη Μαντά δεν είναι μία συνηθισμένη περίπτωση πρωταθλήτριας, είναι από αυτές τις περιπτώσεις που θαυμάζεις να παρατηρείς στη διάρκεια της πορείας της.

Από μικρή στα… βάσανα, είναι από τις αθλήτριες που είναι πρώτη στα μαθήματα, πρώτη και στον αγώνα. Από τις ρόμπες τις Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, βάζει τα αθλητικά της παπούτσια και σπάει τα χρονόμετρα.

Η Ολυμπιάδα έκανε το νέο ομαδικό της θαύμα πιστοποιώντας ότι βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση.

Μετά τα παιδικά και τα νεανικά πρωταθλήματα, οι «πορτοκαλί» έκαναν το τρία στα τρία στα Διασυλλογικά πρωταθλήματα, αλλά το σημαντικότερο γεγονός των Αγώνων ήταν η επιστροφή της Πατρινής πρωταθλήτριας, Πολυτίμης Μαντά στα κουλουάρ μετά από πολύμηνη απουσία, βάζοντας παρακαταθήκη για νέες επιτυχίες μακριά από τραυματισμούς.

Ο χορός, ο στίβος, τα ρεκόρ και οι μεγάλες αποστάσεις

Αριστούχος στο σχολείο, στο βιογραφικό της Πολυτίμης Μαντά γράφει φοιτήτρια της Ιατρικής και ενασχόληση με τον αθλητισμό από πολύ μικρή ηλικία. Ασχολήθηκε με την κολύμβηση, το μπαλέτο, τους λάτιν χορούς (τους οποίους βρίσκει χρόνο και τους εξασκεί ακόμα!), μέχρι που την κέρδισαν τα κουλουάρ.

Το προσωπικό της ρεκόρ στα 100 μέτρα είναι 12.17”, στα 200 μέτρα 24.90”, ασχολείται με τον στίβο μία δεκαετία, τρέχει μέχρι και το 800άρι, αλλά το βασικό της αγώνισμα είναι τα 200 μέτρα.

Ο τραυματισμός και η επιστροφή

«Είμαι πολύ χαρούμενη καθώς μετά από μία  δύσκολη χρονιά τραυματισμών, είμαι πλέον υγιής. Έχω επιστρέψει στις προπονήσεις μετά τον τραυματισμό μου, εδώ και τρεις μήνες», δηλώνει στη «Match» δίνοντας το στίγμα της για την ζωή της στα σπριντ και συνεχίζει:

«Η περίοδος αποκατάστασης ήταν αρκετά δύσκολη καθώς είχα πρόβλημα τενοντοπάθειας που είχε χρονίσει και απαιτούσε καθημερινά πολλές ώρες φυσιοθεραπείας και ενδυνάμωσης. Ωστόσο με υπομονή και τη βοήθεια των φυσιοθεραπευτών μου, Π. Χαλκιοπούλου και του Β. Παπαγεωργόπουλου, όλα πήγαν καλά, ενώ με βοήθησε που έκανα θεραπευτική γιόγκα με την Α. Γρίλλα.

Η αλήθεια είναι ότι αυτός δεν ήταν ο μεγαλύτερος τραυματισμός που είχα ποτέ, αφού μικρότερη είχα υποστεί ένα σοβαρό κάταγμα κόπωσης οπού για να ανακάμψω χρειάστηκα 2 χρόνια».

Η Ολυμπιάδα και η Ντίνα Μπορνιβέλλι

Γνήσιο τέκνο της Ολυμπιάδας και «αθλητικό» παιδί της κορυφαίας Ντίνας Μπορνιβέλλι, μπήκε από νωρίς στον σωστό δρόμο έχοντας την αμέριστη στήριξη των πορτοκαλί όποτε χρειάστηκε.

«Η ομάδα μου, η Ολυμπιάδα Πατρών ήταν στο πλευρό μου όλο αυτό το διάστημα, όλο το δυναμικό του συλλόγου και κυρίως η προπονήτρια μου, κ. Μπορνιβελλι με παρακινούσαν συνεχώς και μου έδιναν κίνητρο να συνεχίσω. Η Ολυμπιάδα είναι ένας ιστορικός σύλλογος που έχει καταφέρει να εδραιωθεί πλέον στους 20 δυνατότερους συλλόγους στίβου, πανελλαδικά ανάμεσα σε πολύ μεγάλες ομάδες.

Αρχικά, οι άμεσοι στόχοι μας είναι να μεταβούμε ομαλά σε αγωνιστική ετοιμότητα (μέσα από τη συμμετοχή μας σε διάφορα meetings) με στόχο τους 2 κύριους αγώνες του καλοκαιριού, το Πανελλήνιο Νέων στη Λάρισα, τέλος Ιουνίου και το πανελλήνιο Α/Γ στην Πάτρα (σ.σ. για τρίτη συνεχόμενη χρονιά), τέλος Ιουλίου».

Ταπεινότητα σε στόχους και πρότυπα

Η Πολυτίμη όμως είναι και ένα δραστήριο παιδί που ζει και αγωνίζεται με την μύτη χαμηλά.

Πέτυχε πολλά από μικρή ηλικία, κρατάει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, αλλά δεν ξεχνάει ποτέ να πατάει τα πόδια της στη γη. «Εκτός γηπέδου, οι προσωπικοί μου στόχοι είναι ασφαλώς να τελειώσω τη σχολή μου, κάτι που ακόμη αργεί καθώς είμαι μόλις στο 4ο έτος.

Για εμένα όλα στη ζωή είναι θέμα θέλησης. Το πρόγραμμα μου είναι αρκετά πιεσμένο, λόγω σχολής και προπόνησης, όμως ασχολούμαι με πράγματα τα οποία έχω επιλέξει και με γεμίζουν. Αθλητικά προσπαθώ καθημερινά να δίνω το 100% ψυχικά και σωματικά και νομίζω πως αυτό είναι τελικά που με διατηρεί σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο.

Βέβαια δεν θα είχα καταφέρει τίποτα χωρίς την προπονητική καθοδήγηση της κυρίας Ντίνας και την στήριξη της οικογένειας μου, και ιδιαίτερα του πατέρα μου.

Ο στίβος είναι ένα ατομικό και ιδιαιτέρως ανταγωνιστικό άθλημα και οι αθλητές δεν λαμβάνουν κάποια ιδιαίτερη στήριξη.

Η επιτυχία -και πολύ περισσότερο η αποτυχίαείναι κάτι το οποίο κερδίζεις μόνος σου, αλλά καλείσαι και να το αντιμετωπίσεις ως επί το πλείστον μόνος. Τα στηρίγματα μου είναι η οικογένεια μου, η προπονήτρια και οι φίλοι μου.

Δε θα έλεγα πως έχω κάποιον συγκεκριμένο αθλητή ως πρότυπο, ωστόσο θαυμάζω τους αθλητές που καταφέρνουν να επιτύχουν υψηλές διακρίσεις και διατηρούν χαμηλό προφίλ!».

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ, ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ

Πως καταφέρνει όμως ένας αθλητής να διατηρείται στο κορυφαίο επίπεδο έχοντας ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα. Η Πολυτίμη Μαντά έχει την δική της εξήγηση:

«Ο συνδυασμός σχολής και στίβου είναι ουσιαστικά ένας διπλός πρωταθλητισμός. Και το δύσκολο είναι, όχι μόνο το πως προλαβαίνει κάνεις από άποψη χρόνου να τα συνδυάσει, αλλά το πως συνδυάζεις δύο
κατά φύση αντίθετα πράγματα.

Τον καθιστικό τρόπο ζωής των σπουδών που δημιουργεί τραυματισμούς, παράλληλα με την έντονη προπόνηση που χρειάζεται το άθλημα που κάνω. Αυτό είναι κάτι που δεν έχω ακόμη καταφέρει να αντιμετωπίσω. Από άποψη χρόνου είναι απλά θέμα θέλησης. Σίγουρα χρειάζεται υπομονή, επιμονή και προσπάθεια».

Μια ξεχωριστή αθλήτρια που αξίζει την προσοχή όλων μας…

Συνέντευξη στον Ηλία Μάτσα