Ένας… γυρολόγος στα 22 (!) του έφτασε στο Πάτραι τα Χριστούγεννα και θέλει να φέρει την τύχη του Αϊ Βασίλη. Ο Μαξίμ Ναβρότσκι παρά την ατυχή στιγμή του τραυματισμού του στις πρώτες προπονήσεις, ήρθε να βοηθήσει στους «πράσινους» να πετύχουν το «θαύμα» της παραμονής.

Με 7 ομάδες ήδη στο βιογραφικό του στην επαγγελματική καριέρα του, έχει αποκτήσει εμπειρίες που λίγοι θα είχαν στην ηλικία του, από την Α’ Ουκρανίας, μέχρι τη Γ’ Γερμανίας κι από την Κροατία στην Ελλάδα. Προσιτός, μονίμως χαμογελαστός και ιδιαιτέρως κοινωνικός, ο Ουκρανός επιθετικός κέρδισε από την αρχή τη συμπάθεια των συμπαικτών του και της εξέδρας στο Προσφυγικά.

Ο Μαξίμ Ναβρότσκι άνοιξε την…καρδιά του στη «Match» σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, από τον πόλεμο στη χώρα του μέχρι την επιθυμία του να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο, ακόμα και στη χώρα μας.

Πως είναι να έχεις τόσες εικόνες και εμπειρίες;

«Μου αρέσει να ταξιδεύω πολύ ποδοσφαιρικά, να αλλάζω κουλτούρες και χώρες. Εγώ θέλω να ανεβαίνω επίπεδο, να αλλάζω συχνά περιβάλλον. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, με βοηθούν πολύ οι συμπαίκτες μου και οι προπονητές. Με την επικοινωνία αυτό βελτιώνεται… Έτσι είναι η ζωή ενός ποδοσφαιριστή».

Ποια θέση σου ταιριάζει καλύτερα;

«Μου αρέσει περισσότερο να παίζω σαν σέντερ φορ, παίζω όμως το ίδιο εύκολα στο ‘δέκα’ ή στα φτερά, αλλά μ’ αρέσει να σκοράρω. Το ίδιο και οι ασίστ, η δημιουργία ευκαιριών για τους συμπαίκτες μου».

Τι σε έφερε εδώ;

«Θα ήθελα να φτάσω στο κορυφαίο επίπεδο στην Ελλάδα, στην Α’ κατηγορία. Ψάχνω τον ανταγωνισμό και θα ήθελα να επιστρέψω στο υψηλότερο επίπεδο.

Περνάω υπέροχα εδώ, μου αρέσει πολύ. Η Πάτρα είναι πολύ όμορφη πόλη.

Το Πάτραι ήταν η πρώτη μου επαφή στην Ελλάδα, το ήθελα να έρθω εδώ. Να βοηθήσω την ομάδα και να βοηθήσει ο ένας τον άλλον».

Τι πιστεύεις για την πορεία της ομάδας;

«Έχουμε καλή ομάδα, έχουμε νέο τεχνικό, τον γνωρίζουν όλοι, έχει βοηθήσει πολύ την ομάδα κι εμένα προσωπικά τις τελευταίες μέρες. Κοιτάμε τα επόμενα παιχνίδια, ένα ένα, να δουλεύουμε μέρα με τη μέρα. Έχουμε πολύ καλούς παίκτες, κάποιοι θα κάνουν καριέρα. Κάνω ήδη παρέα με αρκετά παιδιά».

Πρόλαβες να μάθεις για το Πατρινό ποδόσφαιρο;

«Γνωρίζω την Παναχαϊκή, την έμαθα εδώ. Με μεγάλο στάδιο, με κόσμο και μεγάλη ιστορία, την παρακολουθώ το διάστημα που είμαι εδώ. Είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλη ομάδα, αλλά τώρα είμαι επικεντρωμένος στο Πάτραι. Θα ήθελα να την δω κάποια στιγμή από κοντά».

Πως σου φαίνεται η πόλη;

«Η Πάτρα έχει πολύ ωραίο καιρό, έχω κάνει φίλους εδώ που με βοηθούν να την γνωρίσω. Από την ομάδα, από τη γειτονιά, από εκεί που τρώω. Ο κόσμος είναι πολύ φιλικός και φιλόξενος και από την πρώτη στιγμή με στηρίζουν. Στην Γερμανία είχα περάσει αρκετά δύσκολα, στη Λειψία. Δεν είχε καμία σχέση η υποδοχή, δεν είχα την ίδια στήριξη, ήμουνα και μικρότερος. Εδώ είναι πραγματικά πολύ καλά.

Θέλω να παίζω ποδόσφαιρο και αυτό με βοηθάει πολύ. Και στην Κροατία έκανα φιλίες, παίξαμε καλό ποδόσφαιρο, αλλά θέλω να αρπάζω τις ευκαιρίες και έτσι βρέθηκα εδώ, το θεωρώ πρόοδο.

Στην Κροατία έμενα στο Ζάγκρεμπ, με πολύ καλή ποιότητα ζωής, όπως και το επίπεδο του πρωταθλήματος. Με βοήθησαν οι προπονητές και σκόραρα πολύ, ήμουνα χαρούμενος εκεί, αλλά όπως είπα έψαχνα την αναβάθμισή μου. Ελπίζω να γίνει το ίδιο κι εδώ, γι’ αυτό ήρθα. Θέλω να πετύχω».

Συγκριτικά με ότι έχεις αγωνιστεί, ποιο είναι το επίπεδο της Γ’ Εθνικής;

«Νομίζω ότι στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο ανταγωνιστικά. Μοιάζουν πολύ η Γ’ Εθνική με τη Β’ Ουκρανίας αλλά και τη Γ’ Κροατίας όπου αγωνίζονται και πολλοί ξένοι. Αρκετά ανταγωνιστικά πρωταθλήματα και τα τρία. Μας λείπει πολύ η τύχη εδώ. Το πιστεύω πραγματικά. Χάσαμε πολλά παιχνίδια στις λεπτομέρειες.

Ποιο πρωτάθλημα από αυτά που έχει αγωνιστεί σου ταιριάζει περισσότερο;

«Το στυλ παιχνιδιού μου ταιριάζει περισσότερο στο Ισπανικό μοντέλο, προπονήθηκα για ένα διάστημα με την Οβιέδο. Μου αρέσει πολύ η τεχνική και το πιο απελευθερωμένο ποδόσφαιρο. Στην Κροατία έχει πολύ τακτική η κατηγορία. Στην Ουκρανία είναι σκληρό το πρωτάθλημα, στην Κροατία και εδώ βρήκα αρκετά υψηλό επίπεδο».

Έφυγε πριν τον πόλεμο για να βρει την… Ιθάκη του

«Ψάχνω συνέχεια τις ευκαιρίες μου, λείπω αρκετά χρόνια από το σπίτι μου. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα στη χώρα, οι περισσότεροι φίλοι μου από το ποδόσφαιρο είναι εκτός. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα εκεί και στον αθλητισμό. Βλέπουμε πολλές φορές να περνάνε πάνω από τρεις ώρες για να ολοκληρωθεί αγώνας γιατί στους βομβαρδισμούς το γήπεδο εκκενώνεται. Πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές άφησαν τη χώρα, αλλά δεν κλαίμε… Η μητέρα μου ήρθε μαζί μου στην Κροατία και τώρα βρίσκεται στη Λειψία, λείπω πολύ στη γιαγιά μου, που έχει μείνει στην Ουκρανία. Είναι ασφαλής αλλά της λείπουμε πολύ, είχαμε πολύ όμορφη ζωή, σε ένα προάστιο του Κιέβου.

Είμαστε χαρούμενοι όλοι οι ποδοσφαιριστές που γυρνάμε στο σπίτι να δούμε τους δικούς μας, αλλά τώρα δεν είναι έτσι. Θα ήθελα κάποια στιγμή να γυρίσω να παίξω στην πρώτη κατηγορία της Ουκρανίας. Αυτή τη στιγμή όμως θα ήθελα να φτάσω στο κορυφαίο επίπεδο εδώ, με τόσους εξαιρετικούς παίκτες. Ο πόλεμος έχει αλλάξει τα πάντα, έχω φίλους που παίζουν ακόμα στην Ουκρανία. Το ποδόσφαιρο είναι ακόμα χαρά εκεί, αλλά έχει σοβαρά προβλήματα με τους βομβαρδισμούς και τις σειρήνες. Διακόπτεται συνέχεια το παιχνίδι και το πρωτάθλημα».

Ο Μαξίμ έκλεισε μ’ ένα μήνυμα:

«Ευχαριστώ την πόλη και όλους που με υποστηρίζουν, το διάστημα που βρίσκομαι εδώ. Είναι πραγματικά όλα πολύ ωραία».

Ηλίας Μάτσας