Είναι σύνηθες στο τέλος μιας σεζόν και όσο πιο κοντά φτάνουμε στην έναρξη της μεταγραφικής περιόδου, να ακούγονται πολλά σενάρια για το μέλλον αθλητών των ομάδων, ακόμα περισσότερο για εκείνους των οποίων τα συμβόλαια φτάνουν στην ολοκλήρωση τους.
Τις τελευταίες ημέρες επικρατεί “όργιο” ειδήσεων για φυγή του Νικ Καλάθη από τον Παναθηναϊκό, από την στιγμή που το συμβόλαιο του λήγει με τους “πράσινους” και συνάμα με τα δύσκολα οικονομικά δεδομένα που θα διαμορφωθούν από εδώ και πέρα στην Παγκόσμια αγορά, (ένα γεγονός που θα ισχύσει για τις περισσότερες, αν όχι όλες τις ομάδες), καθιστά δεδομένα πιο περίπλοκη την υπόθεση ανανέωσης του.
Μάλιστα, αρκετές ιστοσελίδες μιλούν και για αποχώρηση άλλων παικτών όπως ο Παπαπέτρου, ο Τόμας κτλπ. Δεδομένα, δεν θέλουμε και δεν κάνουμε κριτική στο έργο των συναδέλφων, από κάπου θα έχουν τις πηγές τους, το λεγόμενο ρεπορτάζ όπως λέμε στην δημοσιογραφική αργκό.
Ωστόσο, πέρα από το ρεπορτάζ, υπάρχουν πάντα και τα υπαρκτά δεδομένα. Ο Νικ Καλάθης με τον μάνατζερ του έχουν διαμηνύσει πως ουδεμία κουβέντα έχει γίνει μέχρι στιγμής με την ΚΑΕ Παναθηναϊκός, “διαρροή” η οποία είναι η και πιο σημαντική στο όλο θέμα, ενώ και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος με τους συνεργάτες του θα προσπαθήσουν να κρατήσουν τον ηγέτη της ομάδας, καταθέτοντας βέβαια μια σαφώς μικρότερη οικονομικά πρόταση σε σχέση με το προηγούμενο συμβόλαιο.
Τώρα, αν ο Καλάθης θελήσει να παραμείνει ή να φύγει είναι ένα ζήτημα που θα φανεί το επόμενο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις για μια κατάσταση έχουν σημαντική διαφορά από την “καταστροφολογία”. Διαφορετικό να βάζεις τα δεδομένα κάτω για μια δύσκολη υπόθεση, και ακόμα πιο διαφορετικό να παρουσιάζεις το ότι μια ομάδα αποδομείται πλήρως.
Χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο παράδειγμα, δηλαδή με τον Καλάθη ή και κάποιους άλλους παίκτες στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, διότι είναι το ιδανικό για να κάνουμε τον συγκεκριμένο διαχωρισμό. Τις περισσότερες φορές ο κόσμος “μπλέκεται” και φτάνει σε πολλά και διάφορα συμπεράσματα χωρίς λόγο. Ανησυχεί, στεναχωριέται αν πρόκειται για την ομάδα του, χαίρεται και ενθουσιάζεται αν έχει να κάνει με τον αντίπαλο κτλπ.
Ωστόσο, δεν φταίει εκείνος, αλλά σε μεγάλο βαθμό και εμείς, οι δημοσιογράφοι για το πως εξετάζουμε και παρουσιάζουμε μια είδηση, και καλό είναι να γίνεται μια αυτοκριτική και από μέρους μας κάπου κάπου.
Το ρεπορτάζ πάντα θα είναι… ρεπορτάζ, ωστόσο καθοριστική σημασία για να είναι έγκυρο ή όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα, έχει πως θα καταγράψεις όλα τα δεδομένα του, πως θα τα βάλεις σε σειρά και όχι εν τέλει πως θα προσπαθήσεις να προδικάσεις μια κατάσταση…
Επιμέλεια: Κυριάκος Δημητρόπουλος