Μία μοναδική εμπειρία έζησαν όλοι όσοι βρέθηκαν στο εκθεσιακό χώρο του Δημαρχείου της Πάτρας από τις 29/07 έως τις 03/08 όπου αναβίωσαν μνήμες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Ο συλλέκτης από την Λάρισα Παντελής Κουτζανούλης έχει αφιερώσει 20 χρόνια της ζωής του συλλέγοντας αντικείμενα από την κορυφαία γιορτή του Αθλητισμού που επέστρεψε το 2004 στην Ελλάδα.

Από τον φάκελο διεκδίκησης, την σημαία των Ολυμπιακών Αγώνων, μέχρι το παπούτσι της Πηγής Δεβετζή, το μαγιό της Γεωργίας Ελληνάκη και την μοναδική στολή με την υπογραφή του αειμνήστου Αλέξανδρου Νικολαϊδή, η έκθεση μας ταξίδεψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας για αρκετές ημέρες.

Η έκθεση αποτέλεσε μία καλή ευκαιρία για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι μικρότεροι στιγμές από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή των Αγώνων.

Ο Λαρισαίος συλλέκτης μίλησε στη «Match» για την απόφαση του να ξεκινήσει την μοναδική αυτή συλλογή, την επιλογή της Πάτρας με το τηλεφώνημα του αντιδημάρχου Τάκη Πετρόπουλου που τον ξάφνιασε, ενώ μοιράζεται μαζί μας πολλές από τις εμπειρίες του.

– Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ξεκινήσετε αυτή την σπουδαία συλλογή;

«Η αξία και ο αγώνας του αθλητή. Ο αθλητής είναι αυτός που στερείται και ήθελα να τον τιμήσω. Είναι συλλεκτικά κομμάτια αναλλοίωτα στο χρόνο. Έχω κάνει και άλλες συλλογές με γραμματόσημα κ.λπ., άλλα τα ολυμπιακά αντικείμενα δείχνουν την αξία του Ολυμπισμού και είναι μοναδικά. Αυτά είναι που μένουν».

– Πόσο εύκολο ήταν να συλλέξετε όλα αυτά τα αντικείμενα;

«Δεν ήταν εύκολο γι’ αυτό θυμάμαι πως έχω βρει το κάθε κομμάτι με κάθε λεπτομέρεια. Είναι ένα παζλ που ακόμη το συμπληρώνουμε. Για παράδειγμα υπάρχει στην έκθεση ένα υφαντό από την Αμερική με την αφίσα των Ολυμπιακών αγώνων το 1986. Αυτό είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι που με κάνει υπερήφανο».

– Ποιο έκθεμα σας δυσκόλεψε περισσότερο στην απόκτησή του;

«Είναι το κουστούμι της Ολλανδίας. Ήρθε ένας φίλος από την Αγγλία θυμάμαι και μου είπε ότι είχε πάει τον γιο του σε μία ακαδημία ποδοσφαίρου, όπου γνώρισε τον προπονητή της Εθνικής Ολλανδίας, ο οποίος είχε πράγματα από το 2004 και ήθελε να τα δώσει γιατί θα μετακόμιζε στην Ισπανία. Τότε ενεργοποιήθηκα για να μπορέσω να τα φέρω στην Ελλάδα από κάποιους Έλληνες που θα μπορούσαν να ταξιδέψουν στην Αγγλία».

– Πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να έχετε αυτό το αποτελέσματα; Απ’ ότι γνωρίζουμε έχετε στην κατοχή σας πάνω από 20.000 αντικείμενα;

«Είκοσι χρόνια και συνεχίζω. Για παράδειγμα πρόσφατα το μπουφάν από το Πουέρτο Ρίκο το βρήκε ένας φίλος μου στη Μαλαισία, το ζήτησε από τον κάτοχό του και μου το έστειλε. Δεν σταματάει ποτέ η συλλογή».

– Η φήμη σας πλέον είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο;

«Είναι αλήθεια αυτό και με εμπιστεύονται οι κάτοχοι των κειμηλίων, γιατί γνωρίζουν ότι εγώ δεν θα τα πουλήσω και ότι και να γίνει σε κάθε έκθεση θα λέω από που τα βρήκα και θα τους ευχαριστώ».

– Ιδιαίτερη η συλλογή σας από δάδες, ξεκινώντας από το 1936 και την Ολυμπιάδα του Βερολίνου μέχρι του Τόκιο 2020. Πώς καταφέρατε να τις συλλέξετε;

«Την μία μου την έδωσε ένας πολύ καλός φίλος, ο Κώστας Θάνος, αθλητής και Ολυμπιονίκης της πάλης από την Καρδίτσα και είναι η δάδα του Τορίνο. Για μια άλλη δάδα, λαμπαδηδρόμος ήταν ένας πολύ καλός φίλος, ο Χρήστος Μπακιάς και μου την έδωσε.

Πιο συγκινητική στιγμή ωστόσο ήταν, όταν είχα μια δάδα από έναν φίλο γυμναστή που τον χάσαμε σε ένα τροχαίο και όταν μετά από μία έκθεση μίλησα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, έρχεται ο γιος του, μου συστήνεται και μου λέει ‘ξέρετε ήταν ο πατέρας μου’. Εξαιρετικά συγκινητική στιγμή».

– Εκτός από χρόνο, σας έχει στοιχίσει και σε χρήματα η έκθεση;

«Όχι ιδιαίτερα, γιατί τα περισσότερα ήταν ανταλλαγές. Έδινα κάποια πράγματα που είχα διπλά και μου έδιναν κάποια άλλα. Το μόνο που έχω πληρώσει είναι τα μεταφορικά».

– Η σχέση με την Ολυμπιάδα της Αθήνας ποια ήταν;

«Καμία όπως και με όλες τις Ολυμπιάδες. Ήμουν απλός θεατής. Ωστόσο όσες φορές έχω ζητήσει να είμαι λαμπαδηδρόμος δεν με εγκρίνει η Ολυμπιακή Επιτροπή».

– Παρακολουθήσατε τους Αγώνες της χώρας μας;

«Μερικούς μόνο. Με βοήθησε πολύ ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης στη συλλογή μου, ο οποίος με γνώρισε σε άλλους ολυμπιονίκες, όπως η Έλλη Μυστακίδου, η Πηγή Δεβετζή, η Γεωργία Ελληνάκη που μου έδωσαν όλοι κάτι. Το κουστούμι του Νικολαΐδη υπογεγραμμένο είναι μοναδικό και με τιμά που το έχω εδώ, όπως και των υπολοίπων αθλητών μας».

– Η έκθεση θα πάει και σε άλλες πόλεις; Πώς αποφασίσατε να έρθετε στην Πάτρα;

«Όχι, μόνο στην Πάτρα. Στην Πάτρα ήρθα από ένα τηλεφώνημα του αντιδημάρχου Τάκη Πετρόπουλου, ο οποίος είχε μάθει για την συλλογή και μου ζήτησε να του στείλω να δει φωτογραφίες από κάποιες εκθέσεις που είχα κάνει. Ήταν αυτός που ενδιαφέρθηκε και φέραμε στην Πάτρα την έκθεση. Τον ευχαριστώ γι’ αυτό».

– Θα συνεχίσετε να συλλέγετε;

«Δεν σταματάω ποτέ. Αξίζει να σας πω ότι στην Πάτρα με περίμενε και μία έκπληξη που είναι ο στόχος της τοξοβολίας. Μου τον έδωσε με την υπογραφή της η Κατερίνα Πλακούδα που ήταν κριτής στην Αθήνα, αλλά και σε πέντε ακόμη Ολυμπιάδες».

– Υπάρχει κάτι που σας λείπει από την έκθεση και θα θέλατε να το προσθέσετε;

«Έχω τις υπογραφές σχεδόν από τους μισούς Έλληνες Ολυμπιονίκες. Έχω φάκελα στα οποία μου υπογράφουν και όταν συγκεντρώσω όλες τις υπογραφές θα κάνω έναν πίνακα. Δεν είναι εύκολο. Να φανταστείτε μία Ολυμπιονίκης είπε κάποτε ότι δεν μου δίνει την υπογραφή της για να μην την πουλήσω. Η αλήθεια είναι ότι πλήρωσα 7 ευρώ και αγόρασα την υπογραφή της από κάποιον που την είχε δώσει».

– Είκοσι χρόνια είναι πολλά, πώς καταφέρνετε να μην έχουν φθορές τα εκθέματα;

«Την σημαία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας την βρήκα στο Πανθεσσαλικό σε άθλια κατάσταση, την πήρα, την έδωσα στους συντηρητές έργων τέχνης και την έφτιαξαν. Όπως και ο φάκελος διεκδίκησης ήταν ολόκληρος με ταινίες, τον έφτιαξαν και αυτόν. Όταν φτιάχνεις κάποια πράγματα που έχουν σχεδόν καταστραφεί, το να τα συντηρήσεις είναι πιο εύκολο».

Αμαλία Λαλιώτη