Η συγκλονιστική ιστορία του 65χρονου Δημήτρη που «διαμένει» σε ένα… εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο, έχει ευαισθητοποιήσει τους κατοίκους όλης της γειτονιάς, στην περιοχή της Ελευθερίου Βενιζέλου, στην Πάτρα.

Γνωστός στην τοπική κοινωνία ο ίδιος, αλλά και υπερήφανος. Σε βαθμό μάλιστα που αρνείται οποιαδήποτε βοήθεια σε μορφή ελεημοσύνης. Παρότι μένει μέρα – νύχτα στο σταθμευμένο όχημα (φωτογραφία), με το κρύο τις νύχτες να διασχίζει το εσωτερικό του μην επιτρέποντας στον άστεγο να περάσει το βράδυ έστω με μια ψευδαίσθηση ζεστασιάς, κάθε πρωί ο 65χρονος Δημήτρης ξεκινά με τα πόδια για να… οργώσει όλη την Πάτρα προς αναζήτηση λίγων ευρώ που θα του εξασφαλίσουν μια μερίδα φαγητού. Ένα σάντουιτς, ένα σουβλάκι, το πολύ.

Και εκτός αυτού βρίσκει πάντοτε την ψυχική δύναμη και γαλήνη να καλημερίσει τους πάντες, να γίνει απλόχερα κοινωνικός αναπτύσσοντας διαλόγους φιλοσοφημένους και ανοίγοντας ακόμα και πολιτικές συζητήσεις που θα μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον, με βάση τις απόψεις του, ακόμα και στα τραπέζια του καφενείου της Βουλής. Άλλωστε δεν είναι καθόλου… τυχαίος ο Δημήτρης.

Οργανωμένος στην Αριστερά από τα γεννοφάσκια του, από τα χρόνια τα νεανικά, έχει εμπεριστατωμένη πολιτική άποψη και θέση, και την εκφράζει σε κάθε ευκαιρία. Δίχως να ευλογεί τα γένια του πολιτικού του χώρου, αλλά, αντιθέτως, κατακεραυνώνοντάς τον για τα κακώς κείμενα εσωκομματικά αλλά και για τα όσα δεν έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση, το κόμμα της οποία υπηρέτησε ο ίδιος με περισσή δραστηριότητα, και προεκλογική.

Αλλά δυστυχώς, όταν βρέθηκε στον δρόμο ουδείς γύρισε να τον κοιτάξει. Οι πολιτικές «καλημέρες» προς τον ίδιο λιγόστεψαν. Έμειναν μόνο οι ζεστές καλημέρες των γειτόνων του, απέναντι από το εγκαταλελειμμένο ΙΧ.

ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Όπως γράψαμε, ο Δημήτρης δεν είναι… τυχαίος. Όχι μόνο για τις γνώσεις που διαθέτει και την αξιοθαύμαστη παιδεία και ευγένειά του, αλλά και από οικονομικής άποψης (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το παρελθόν του). Μέχρι και ακίνητα διέθετε. Λίγων τετραγωνικών μέτρων, αλλά αξιόλογα. Δύο διαμερίσματα στο σύνολο. Στο κέντρο της Πάτρας. Αλλά έπεσε θύμα της καλοσύνης του, καθώς τα έγραψε και τα δύο στη σύζυγό του η οποία τα έχασε σε χρέη.

Οι δυο τους χώρισαν και το μόνο που τους ενώνει είναι τα παιδιά του που εργάζονται στο Λονδίνο. Τα έστειλε ο ίδιος εκεί για σπουδές και έμειναν μόνιμα. Ακόμα και σήμερα, δεν τους έχει αποκαλύψει πώς ζει. Ότι είναι άστεγος και έχει ανάγκη από βοήθεια. Άλλωστε δεν το δηλώνει ούτε το παραδέχεται, ειδικά το τελευταίο, αφού όπως λέει απεχθάνεται τη λέξη: «ανάγκη».

ΖΗΤΗΣΕ ΔΑΝΕΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ

Γνωστός του έχει να το λέει ότι μια μέρα ο 65χρονος τον συνάντησε στον δρόμο και με σκυμμένο κεφάλι του ζήτησε να τον δανείσει 5 ευρώ.

Του εξήγησε μάλιστα για ποιον λόγο τα ήθελε. Είχε έρθει ένα δέμα για αυτόν από το παιδί του και για να το παραλάβει έπρεπε να πληρώσει κάπου 9 ευρώ, αλλά εκείνος είχε μόνο τέσσερα. Ο φίλος του, μας λέει ότι δεν τον είχε πιστέψει, παρ’ όλα αυτά του έδωσε τα 5 ευρώ. Και ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να πιστέψει ότι λίγες ημέρες αργότερα, περίπου μια εβδομάδα, τον ξανασυνάντησε και του φώναξε. Τον τράβηξε μέχρι τη γωνία και λέγοντάς του χίλια ευχαριστώ, του επέστρεφε τα 5 ευρώ που είχε δανειστεί.

«Για τέτοια υπερηφάνεια μιλάμε», μας λέει ο γνωστός του. Είναι σαφώς από τις περιπτώσεις προβλημάτων χωρίς λύση και happy end (αμφίβολο αν θα υπάρξει). Όμως τέτοιες υποθέσεις καλό είναι να τις πληροφορείται κάθε κοινωνία. Γιατί τέτοιοι Δημήτρηδες μπορούν να μας διδάξουν πολλά…