Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσοι πρόεδροι κι όσοι ποδοσφαιριστές έρθουν στην Παναχαϊκή, οι φίλαθλοι της «κοκκινόμαυρης» ομάδας δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τον Γιώργο Μύρτσο. Γεννημένος στις 11 Δεκεμβρίου 1964 με ύψος 1,84 μ. στην Θεσσαλονίκη και στην περιοχή της Καλαμαριάς, όσοι τον γνώρισαν από κοντά και τον έζησαν, μιλούν για έναν άνθρωπο, ντόμπρο και ειλικρινή, που όπου σταθεί και βρεθεί, μιλάει και αναφέρεται στην πόλη της Πάτρας και στην Παναχαϊκή, την οποία όχι μόνο αγάπησε πολύ, αλλά τη λάτρεψε.

Φυσικά δεν ξεχνά τα χρόνια, που έζησε στον Πειραιά φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού, της Ξάνθης, του Απόλλωνα Καλαμαριάς (όπου και άρχισε την καριέρα του), της Καλαμάτας (δύο φορές) και του ιστορικού Α.Π.Σ. Πάτραι, που ήταν «σταθμός» στην μεγάλη του επιστροφή στο ποδόσφαιρο, ενώ αγωνίστηκε και στην Καστοριά.

Παράλληλα, πέρασε κι ένα φεγγάρι από την αγγλική Λέστερ, όπου δοκιμάστηκε, αλλά δεν κόλλησε… Από την άλλη, σε φιλικούς αγώνες προετοιμασίας του Ολυμπιακού, έχει αποκρούσει πέναλτι τόσο του Μπατιστούτα, όταν αυτός αγωνιζόταν στην Φιορεντίνα, καθώς και του Ρομπέρτο Μπάτζιο, που φορούσε τη φανέλα της Γιουβέντους.

Για τον πρώην διεθνή «πορτιέρο» και παλαίμαχο ποδοσφαιριστή, δεν φτάνουν χίλιες ή δύο χιλιάδες λέξεις για να καλύψουν τις σελίδες μιας αθλητικής εφημερίδας, αλλά χρειάζεται ένας τόμος και βάλε, αφού μόνος του, είναι μια ιστορία και θα μπορούσε να έχει ήδη στο ενεργητικό του μια ταινία για τη ζωή του…

Άλλωστε όπως ανέφερε ο ίδιος, δεν έμαθε ποτέ, να κάνει «τούμπες», αντίθετα, ότι ήθελε να πει το έλεγε ευθέως, αφού αυτός ήταν και εξακολουθεί να είναι ο χαρακτήρας του. Ο Γιώργος Μύρτσος, έπαιξε 124 παιχνίδια συνολικά -εκ των οποίων τα 61 ήταν με τη φανέλα της Παναχαϊκής- στην Α΄ Εθνική.

Είχε έξι συμμετοχές με τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη, απέναντι σε μεγάλες ομάδες, όπως ήταν η Τσερνομόρατς, η Μονακό και η Αθλέτικο Μαδρίτης, ενώ είχε και δύο συμμετοχές με τα «γαλανόλευκα» χρώματα κόντρα στην Ισλανδία και την Ουγγαρία, το 1992, όπου το ένα ματς ήταν νικηφόρο (γκολ Τσαλουχίδη), ενώ το δεύτερο ήταν ισόπαλο χωρίς τέρματα. Επίσης, είχε και συμμετοχή στον τελικό του Σούπερ Καπ, με τη φανέλα του Ολυμπιακού απέναντι στην ΑΕΚ, την ίδια χρονιά.

Στο άκουσμα, ότι τον καλούμε από την Πάτρα κι από την εφημερίδα «Match» για την καθιερωμένη πλέον συνέντευξη που κάθε βδομάδα αρχίζει να ξεπερνά τα όρια του Νομού Αχαΐας, δέχτηκε με χαρά να μιλήσει για όλους και για όλα, ακόμη και για τη νέα Παναχαϊκή του Γιώργου Μπάρλου, και ήταν σκέτη απόλαυση…

Η Συνέντευξη στον Τάσο Αγγελόπουλο

-Γιώργο, γιατί ποδόσφαιρο κι όχι άλλο άθλημα;

«Έπαιζα όλα τα αθλήματα, μου άρεσε να ασχολούμαι με τον αθλητισμό και συνεχώς θυμάμαι τον εαυτό μου, να είμαι σε μια αλάνα και να παίζω ποδόσφαιρο. Μου άρεσε να αγωνίζομαι στο τέρμα. Όχι γιατί ήμουν χοντρός κι επειδή έλεγαν τότε, ο χοντρός να πάει στο τέρμα. Εγώ τη «γούσταρα» αυτή τη θέση, τρελαινόμουν, πώς να στο πω…».

-Και πως ξεκίνησε η όλη καριέρα σου;

«Ουδέποτε το έχω αναφέρει και θα το πω τώρα. Σε ηλικία 16 χρονών, έπαιξα με πλαστοπροσωπία σε παιχνίδι του Κυπέλλου Ερασιτεχνών. Ήταν το ματς Άτλαντας Μενεμένης-Τιτανικός και αγωνίστηκα με το επώνυμο Χαράμπος (όχι Χαράλαμπος) Ορφανίδης. Αυτός, που έφτιαξε το δελτίο ήταν αγράμματος και μπήκε δίπλα στην φωτογραφία και στο ονοματεπώνυμο η σφραγίδα του σωματείου, οπότε με φώναζαν χαϊδευτικά Μπάμπη, κι έτσι ξεκίνησα. Αυτός ο σύλλογος ήταν που έβγαλε και τον Βαγγέλη Κουσουλάκη».

-Στη συνέχεια ήρθε ο ιστορικός Απόλλωνας Καλαμαριάς;

«Ήμουν στη Β΄ Λυκείου, είχα πάει στην Καλαμαριά το 1982 και με πίστεψε ο προπονητής, ονόματι Πασχάλης Ντόκας και για εμένα υπήρξε κι ένας ακόμη άνθρωπος που με πίστεψε, αυτός ήταν ο Σάββας Βασιλειάδης. Με είδε και μου είπε, έχεις χέρια σαν πόδια αρκούδας, θα υπογράψεις πενταετές συμβόλαιο. Αναδειχθήκαμε πρωταθλητές του Βορείου Ομίλου της Β΄ Εθνικής, την περίοδο του 1982-1983, όπου παρέμεινα έως και τη σεζόν 1986-1987».

-Και ύστερα τι έγινε, μεταγράφηκες σε άλλη ομάδα;

«Έπαιζα στην Καλαμάτα, αλλά το κλίμα εκεί δεν με σήκωνε, τα παράτησα όλα και σηκώθηκα κι έφυγα, επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη. Εργαζόμουν σε εργοστάσιο για να τα βγάλω πέρα. Πηγαινοερχόμουνα με μια βέσπα, δεν είχα άλλο μέσο. Είχα βαρεθεί τα πάντα, δεν ήθελα να παίξω άλλο ποδόσφαιρο».

-Δηλαδή μου λες, ότι ήσουν έτοιμος να τα βροντήξεις. Και πως ήρθες στην Πάτρα;

«Όπως σου είπα, ήμουν στην Καλαμάτα, όπου εκεί ήταν προπονητής ο Βασίλης Στραβοπόδης, όπου έπειτα πήγε στην ιστορική ομάδα του ΑΠΣ Πάτραι και στον οποίο χρωστάω πολλά για την αναγέννησή μου. Με παίρνει τηλέφωνο ο Στραβοπόδης και μου λέει, κάνουμε μια προσπάθεια από την Δ΄ Εθνική για να ανέβουμε στην Γ΄ Εθνική, θέλεις να έρθεις να συζητήσουμε; Δεν είχα τσιγάρο, όπως στο λέω. Του λέω, στείλτε μου τα ναύλα κι έρχομαι. Είχα να φορέσω γάντια κοντά στους έξι μήνες».

Σε αγώνα της Παναχαϊκής κόντρα στον Παναθηναϊκό και σε έξοδό του ο Γιώργος Μύρτσος, παίρνει τους πάντες παραμάζωμα…

-Και τι έγινε μετά;

«Αφού μου έστειλαν τα χρήματα, ήρθα Πάτρα με το ΚΤΕΛ και πήγα στο γραφείο Τελετών του Τσανταρλιώτη, ήταν και οι παράγοντες εκεί της ομάδας και ο Στραβοπόδης. Δεν μου έδωσαν χρήματα, αφού δεν είχαμε συμφωνήσει ακόμη. Μαζί τους ήταν και ο Δημήτρης Μητρέλης και σκεφτόμενος ότι ίσως εγώ δεν ήμουν καλός τερματοφύλακας, τους λέει έχουμε το φιλικό με την Παναχαϊκή, δεν τον δοκιμάζουμε;  Έτσι κι έγινε, ήρθαμε ισόπαλοι, έπιανα τ΄ απιαστα, αν και είχα να φορέσω γάντια έξι μήνες. Έβλεπα την εστία σαν γήπεδο του ράγκμπι. Δεν είχα πάρει τίποτα μαζί μου. Θυμάμαι φόρεσα δύο παπούτσια με διαφορετικά νούμερα. Το ένα 44,5 και το άλλο 46!».

-Τελικά υπέγραψες στον ΑΠΣ Πάτραι;

«Μη βιάζεσαι, έχει ψωμί η υπόθεση. Μόλις τελείωσε ο αγώνας, έρχεται ο φίλος μου ο Άρης Λουκόπουλος και λέει, έμαθα πως δεν έχεις υπογράψει στον ΑΠΣ Πάτραι, θέλεις να παίξεις στην Παναχαϊκή; Και του απαντώ, εγώ έδωσα τον λόγο μου και δεν τον πετάω, θα υπογράψω στον ΑΠΣ Πάτραι. Έμεινε άναυδος. Πήγα στο γραφείο Τελετών του Τσανταρλιώτη και υπέγραψα το συμβόλαιο επάνω σε μια κάσα που από κάτω κρατιόταν από κάτι τελάρα. Η μεταγραφή μου έφτασε το ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες δραχμές. Και του λέω του τότε προέδρου, βάζουμε ένα στοίχημα; Μου λέει τι; Άμα δεν τρώω γκολ σε κάθε αγώνα, θα μου δίνεις 50.000 δραχμές πριμ, εάν δέχομαι, θα σου δίνω τα διπλά. Το δέχτηκε, κι όλη τη χρονιά δέχθηκα μόλις τρία γκολ και φυσικά, του πήρα όλα τα στοιχήματα που είχαμε βάλει…».

-Στη συνέχεια, ήρθε η Παναχαϊκή;

«Ναι, η Πάτρα και η Παναχαϊκή θεωρείται η πόλη μου. Πέρασα τα καλύτερα ποδοσφαιρικά μου χρόνια. Τότε γενικός αρχηγός ήταν ο αείμνηστος Κώστας Δαβουρλής. Συμφώνησα με τον Άρη τον Λουκόπουλο να αγωνιστώ στην Παναχαϊκή για δύο χρόνια. Έπαιξα σε 61 παιχνίδια, έζησα πολλά πράγματα στην «κοκκινόμαυρη» ομάδα».

-Έχοντας κάνει καλή χρονιά, την πρώτη σου στην Παναχαϊκή, ήρθε πρόταση από άλλο σύλλογο;

(Γέλια…), «Φυσικά και ήρθε, ήταν πρόεδρος στον Εθνικό Πειραιώς ο Ζουμπουλίδης, πολλά λεφτά και με ήθελε το καλοκαίρι στην ομάδα του. Ήρθε Πάτρα, τα συζητήσαμε και το βράδυ πήγαμε στα μπουζούκια, στην Παριζιάνα που ήταν τότε στα καλά της και πάνω στο κέφι τού έβαλα φωτιά καίγοντάς του τρεις γραβάτες! Και ο Δαρλαμήτσος, που είχε τότε την Παριζιάνα, έτρεχε να τη σβήσει!».

-Άρα, έκατσες άλλο ένα χρόνο στην Παναχαϊκή. Και πως ήρθε η στιγμή να πας στον Ολυμπιακό;

«Είχα συμφωνήσει για δύο χρόνια να παίξω στην Παναχαϊκή και ήθελα να ανανεώσω το συμβόλαιο. Τότε υπήρχε η προσφορά και η αντιπροσφορά. Ο Λουκόπουλος, μου πρότεινε προσφορά 17 εκατομμύρια για πέντε χρόνια, κι αν ήθελε να με αποκτήσει μια άλλη ομάδα, θα έπρεπε να δώσει 24 εκατομμύρια, πολλά λεφτά για εκείνη την εποχή. Δεν δέχτηκα την προσφορά του Λουκόπουλου κι επικοινωνεί μαζί μου ο αείμνηστος Νίκος Κανελλάκης και μου προσφέρει ένα σεβαστό ποσό για εκείνη την εποχή, οπότε πήγα στον Ιωνικό με τριετές συμβόλαιο».

-Και πως σε απέκτησε ο Ολυμπιακός το ίδιο καλοκαίρι, χωρίς να παίξεις στον Ιωνικό;

«Οι φίλαθλοι, ήθελαν απεγνωσμένα να πάω στον Ολυμπιακό και όπως φάνηκε, έγινε πράξη. Τα γνωρίζει όλα και ο Χάρης ο Γρηγορίου, μαζί με τον αείμνηστο Γιάννη Βούλτση. Έζησα το απόλυτο ποδόσφαιρο στον Πειραιά».

-Η συνέχεια, στον Ολυμπιακό πως ήταν;

«Ένας πολύ καλός φίλος δημοσιογράφος, ο Γιώργος ο Αναστασόπουλος, γράφει από τον περασμένο Δεκέμβριο του 1991, ότι μου έχει γίνει πρόταση από τον Ολυμπιακό, αλλά δεν το πιστεύω, συνεχίζω να αγωνίζομαι κανονικά με τα χρώματα της Παναχαϊκής. Και ξαφνικά αργότερα, «σκάει» η πρόταση. Δεν το πίστευα ειλικρινά, αλλά έζησα την απόλυτη αποθέωση. Ο κόσμος με υποδέχεται φωνάζοντας το όνομά μου, όλα κυλούν ομαλά. Θυμάμαι τους αγώνες της Ευρώπης, τη νίκη μας μέσα στη Γαλλία και την πρόκριση, επί της Μονακό.

Σπουδαία βραδιά και για μένα, αλλά και γενικά για το Ελληνικό Ποδόσφαιρο. Είχα πολύ καλή απόδοση σε εκείνο τον αγώνα, όπως φυσικά όλοι οι τότε συμπαίκτες μου. Ακόμη μου έρχεται στο μυαλό το γκολ του Βαΐτση, που μας έδωσε την πρόκριση, στο ραντεβού του Ολυμπιακού στην Ευρώπη κόντρα στη Μονακό του Αρσέν Βενγκέρ».

-Αντιμετώπισες ονόματα εκείνης της εποχής. Τον Κλίσμαν, τον Τιράμ, τον Ενρίκε, τον Τζοργκάεφ, πως νιώσατε;

«Δεν είχαμε καθόλου άγχος, είπαμε πάμε κι όπου βγει. Από το ξεκίνημα του αγώνα, νιώσαμε την ασφυκτική πίεση της Μονακό. Κι εγώ εκείνη τη μέρα ότι κινείτο μέσα στην περιοχή το έπιανα, δεν άφηνα τίποτα να περνά μέσα στην περιοχή μου κι όσο με έβλεπαν να έχω αυτή την απόδοση, τόσο ανέβαζαν στροφές και είχαν παραπάνω πίεση στην άμυνα».

-Και ήρθε η ρεβάνς, μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης». Μετά το νικηφόρο αποτέλεσμα στη Γαλλία, πιστέψατε περισσότερο στην πρόκριση;

«Αν και είχαμε το επάνω χέρι λόγω του πρώτου αγώνα και του αποτελέσματος, ήμασταν σίγουροι ότι θα δεχτούμε παραπάνω πίεση από ότι στο Πριγκιπάτο. Όμως με τη βοήθεια του κόσμου, που έκανε ένα γήπεδο να βράζει, καταφέρνουμε να την αποκλείσουμε, σε μια πρόκριση, που έμεινε στην ιστορία, αφού ο Ολυμπιακός τότε, προκρίθηκε στους «8» του Κυπέλλου Κυπελλούχων».

-Θυμάσαι καθόλου το πέναλτι με την Ατλέτικο Μαδρίτης και το 1-1, που πήρε ο Ολυμπιακός στον πρώτο αγώνα;

«Μα φυσικά, πιστεύαμε ότι θα πάρουμε αποτέλεσμα κι αυτό φάνηκε, όταν χάσαμε καλές ευκαιρίες, ενώ είχε σκοράρει ισοφαρίζοντας ο Γιώργος Βαΐτσης σε 1-1. Όμως κατ΄ εμέ ο Καραταΐδης, δεν είχε κάνει πέναλτι στον παίκτη της Ατλέτικο Μαδρίτης κι έτσι η «Θεία δίκη», τιμώρησε τους ισπανούς με το χαμένο πέναλτι του Λουίς Γκαρσία, που έπεσα στη δεξιά γωνιά κι αλλοίωσα την τροχιά της μπάλας, που βρήκε και το δοκάρι».

-Μετά τον Ολυμπιακό πήγες στην Ξάνθη και ύστερα ήρθε η Καλαμάτα στην Β΄ Εθνική. Τι έγινε και δεν έμεινες;

«Στην Καλαμάτα, γύρισα το 1994 με πρόεδρο τότε τον Σταύρο Παπαδόπουλο, που μου έδωσε για εκείνη την εποχή 20 εκατομμύρια δραχμές, αλλά έμεινα μόνο μερικούς μήνες. Είχε ομαδάρα τότε η Καλαμάτα και κέρδισε την άνοδο στην Α’ Εθνική, με Μιλόγεβιτς, Μαυρέα, Χρήστο Δημόπουλο, Μουφ, Παπαϊωάννου, Δέδε, Ζάκκα».

-Και γιατί δεν επέστρεψες στην Πάτρα και στην Παναχαϊκή;

«Πράγματι, δεν προσπάθησα να γυρίσω και ήταν μέγα λάθος μου αυτό. Ακόμη το σκέφτομαι, θα μπορούσα να είχα επιστρέψει, αλλά δυστυχώς δεν το έπραξα. Την αγαπάω την ομάδα. Ήμασταν τότε μια οικογένεια, όλοι ήμασταν αδέλφια. Δεν υπήρχαν έχθρες μεταξύ μας. Όλοι στις χαρές και όλοι μαζί στις λύπες ήμασταν, είχαμε πολύ καλά αποδυτήρια. Όταν έρχομαι καμιά φορά στην Πάτρα, τα μάτια μου βουρκώνουν όταν περνάω τα διόδια, αφού θυμάμαι όλα όσα έζησα, τόσο στην Παναχαϊκή, όσο και στα Ζαρουχλέικα, που έμενα. Πηγαίνω με το αυτοκίνητο καμιά φορά και ψάχνω το σπίτι που έμενα. Όλα έχουν αλλάξει, αλλά ευτυχώς το βρίσκω και το αναγνωρίζω ακόμη…».

-Τι θυμάσαι από την όλη σου παρουσία στο Ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Το είδα έτσι ακριβώς όπως ξεκίνησα, έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Θέλησα να τα ζήσω όλα και έζησα τη ζωή μου στα γεμάτα, ότι έβγαζα τα έτρωγα. Αλλά όπως σου είπα, θυμάμαι πολλά από τα χρόνια μου στην Παναχαϊκή. Όλοι ήμασταν μια ομάδα και μια παρέα, όπου πηγαίναμε, το κάναμε όλοι μαζί. Είχαμε ρεπό και βγαίναμε και ο κόσμος μας κερνούσε στα μαγαζιά, που βρισκόμασταν, αφού ήξεραν ότι σε κάθε αγώνα, δίναμε και την ψυχή μας. Ο φίλαθλος κόσμος, έρχονταν στο γήπεδο και ήταν σχεδόν γεμάτο, μας χειροκροτούσε και γνώριζε ότι και εμείς θα τα δώσουμε όλα και θα κερδίσουμε».

-Τέλος Γιώργο, τι βλέπεις για τη φετινή Παναχαϊκή;

«Από ότι έχω μάθει, πρόεδρος στην ομάδα είναι ένας πατρινός, ο Γιώργος Μπάρλος, που παλιότερα ήταν και φίλαθλος της Παναχαϊκής. Χαίρομαι για αυτό, αφού ηγείται αυτής, ένας άνθρωπος της πόλης. Θα πρέπει να σταθεί στο πλευρό του όλη η Πάτρα και να τον στηρίξουν, ανεξαρτήτως εάν έχει καλούς ποδοσφαιριστές ή όχι. Χρειάζεται η Παναχαϊκή δικούς της ανθρώπους και είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψει στην Α΄ Εθνική κατηγορία».

Οι Κυριακόπουλος, Βόσδου, Βαΐτσης, Μύρτσος, Γκρίλλας, Σαββίδης, πανηγυρίζουν μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών, θετικό αποτέλεσμα της Παναχαϊκής

Τα… δανεικά και η απάντηση στον Λουκόπουλο!  

Κάπου τη δεκαετία του ΄90 η Παναχαϊκή δοκιμάζεται στην Θεσσαλονίκη με τον Ηρακλή, αγωνιζόμενη την Κυριακή το μεσημέρι στο Καυταντζόγλειο Στάδιο.  Οι ποδοσφαιριστές της «κοκκινόμαυρης» ομάδας είχαν καθυστερήσει πολύ να πληρωθούν. Ο Γιώργος Μύρτσος, αφηγείται στη «Match» ένα περιστατικό, που έμεινε στην ιστορία. «Παίζουμε εκτός έδρας και ρωτάμε τον Άρη Λουκόπουλο: Πρόεδρε, πότε θα μας πληρώσεις;  Εκείνος μας απαντά, δεν έχω τώρα, πηγαίνετε να παίξετε και θα πληρωθείτε τις επόμενες ημέρες. Του λέω, δεν γίνεται, θα κάνουμε απεργία. Έχω συζητήσει με τους συμπαίκτες μου και τους λέω, εάν δεν πληρωθούμε, θα πάμε στη Θεσσαλονίκη μόνοι μας. Αναλαμβάνω εγώ τα έξοδα».

Και προσθέτει: «Έχω στην τσέπη μου, 50.000 ή 60.000 δραχμές, που όμως δεν φτάνουν για να κλείσουμε λεωφορείο, οπότε κάτι έπρεπε να κάνω. Σκέφτομαι ότι θα πρέπει να αυγατίσω τα χρήματα, οπότε πηγαίνω και παίζω τζόγο, αλλά δυστυχώς χάνω κι αυτά που είχα!».

Και καταλήγει: «Δεν είχα άλλη επιλογή, πηγαίνω στο μαγαζί που είχε ο Πίτερ ο Σχοινάς στα σκαλάκια και  του λέω τι συμβαίνει. Εκείνος, βγάζει από την τσέπη του, 300.000 δραχμές και μου τα δίνει, κάθομαι λίγο και φεύγω. Έχοντας τα χρήματα στα χέρια μου, πηγαίνω και παίζω ξανά τζόγο, όπου πάλι τα χάνω! Γύρισα το ξημέρωμα πίσω στον Πίτερ και του λέω ότι έχασα στον τζόγο και τα 300 χιλιάρικα, δεν μίλησε, επειδή μας αγαπούσε όλους και μου δίνει πάλι το ίδιο ποσό.

Πήγα σπίτι και το πρωί τελικά παίρνουμε την απόφαση να ταξιδέψουμε με τα ΙΧ αυτοκίνητα και φύγαμε για το παιχνίδι. Ήμασταν κομβόι, εγώ, ο συγχωρεμένος ο Κώστας ο Δαβουρλής, ο Ανδρέας ο Μιχαλόπουλος, ο Άγγελος ο Λαγκαδινός. Σταματάμε και στην Κατερίνη, για να φάμε κάτι, και φτάνουμε στο παρά πέντε στο γήπεδο όπου τρώμε 4 γκολ από την Ηρακλή. Ο Λουκόπουλος, την επόμενη μέρα στα αποδυτήρια μας βάζει τις φωνές και απευθυνόμενος σε μένα μου λέει, είμαι 30 χρόνια στο γήπεδο και τέτοιο πράγμα δεν μου έχει ξανασυμβεί. Και του λέω την ατάκα, κι εγώ πηγαίνω τόσα χρόνια στα μπουζούκια, αλλά μπουζούκι δεν έμαθα να παίζω. Θα μας πληρώσεις».

Ο Γιώργος Μύρτσος στα αγαπημένα του μπουζούκια έχοντας στο πλευρό του μια ωραία συνοδό, αλλά και τον λαϊκό τραγουδιστή Λευτέρη Πανταζή.

Δώρο μια μηχανή 400άρα από τον Κριμπά!

Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας, Γιώργος Μύρτσος, θυμήθηκε κι άλλες όμορφες στιγμές, από την παρουσία του στην Παναχαϊκή. «Ήταν χρονιά, που ήμουν στον ΑΠΣ Πάτραι και ο αντίπαλός μας συνεχώς που μας… κόντραρε στην Δ΄ Εθνική κατηγορία, ήταν ο Εθνικός Πατρών. Πρόεδρος του, ήταν ο Γιάννης ο Κριμπάς, που είχε μαγαζί και πουλούσε μηχανές. Με έβλεπε λοιπόν ότι δεν είχα να μετακινηθώ και μου έκανε δώρο, μια μηχανή 400 κυβικά, έτσι ώστε να πηγαίνω στις προπονήσεις της ομάδας μου κι όχι μόνο». Και καταλήγει ο Μύρτσος: «Αυτό δεν το ξεχνάω, θα μου μείνει στην ψυχή μου, δεν το έκανε κανένας άλλος, μόνο ο Γιάννης ο Κριμπάς, αν και αντίπαλός μας…».

Ο Μπλαχίν και το τσιγάρο στο ημίχρονο…

Μανιώδης καπνιστής ο Γιώργος Μύρτσος και όπως αναφέρει στη «Match», επί Όλεγκ Μπλαχίν στα ματς του Ολυμπιακού στο ημίχρονο, πήγαινε σε ένα δωμάτιο δίπλα από τα αποδυτήρια του παλιού σταδίου «Γ. Καραϊσκάκης» και άναβε τσιγάρο, μόνο και μόνο για να ηρεμίσει από το άγχος του αγώνα… Το ίδιο έκανε και στην Εθνική ομάδα, όταν βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο με τον Γιώργο Βαΐτση και δεν το έκρυψε ποτέ…

Οι ατάκες του, δεν είχαν τελειωμό…

Οι ατάκες του Γιώργου Μύρτσου, εκείνη την εποχή, δεν είχαν τελειωμό κι αυτή την αλιεύσαμε από παλαιότερο ρεπορτάζ εφημερίδων, χρονιάς του 1992. Ο Μύρτσος καλείται στην εθνική ομάδα και στην ερώτηση «Γιώργο Μύρτσο, νιώθεις να εκπληρώνεται ένα όνειρο, τώρα που κλήθηκες να φορέσεις την γαλανόλευκη;» ο μέγας Μύρτσος δίνει την απάντηση: «Δηλαδή δεν κατάλαβα, τώρα που πήρα μεταγραφή με θυμήθηκε η Εθνική, πριν δεν ήμουν καλός τερματοφύλακας»;

Ενώ γράφτηκε τότε, ότι η Εθνική ομάδα έχει καταλύσει σε ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Την επόμενη ημέρα διαρρέει στον τύπο της εποχής, ότι τρεις διεθνείς έκαναν «κοπάνα». Οι δύο πήγαν να δουν τις συντρόφους τους και ο Μύρτσος πήγε στο Βασίλη Καρρά, εξ’ου και το σύνθημα, που έλεγαν αργότερα οι φίλαθλοι το οποίο κι έμεινε.

Σε παλαιότερη φωτογραφία σε αγώνα παλαιμάχων της Παναχαϊκής, διακρίνονται οι Γρηγόρης Πλιάτσικας, Γιώργος Μύρτσος και Παναγιώτης Γκαδόλος.

Έχει έρθει πολλές φορές σε αντιπαράθεση…

Όταν «κρέμασε τα παπούτσια του, ο Γιώργος Μύρτσος, προσπάθησε να ασχοληθεί με την προπονητική στον ΑΟ Κρήνης και στον Μακεδονικό, στην Αναγέννηση Επανομής και στον Κιλκισιακό, όμως δεν του βγήκε. Έτσι έχει τη δική του εκπομπή σε ραδιόφωνο της Συμπρωτεύουσας και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Τα λέει ωμά, όπως έμαθε τόσα χρόνια και σύμφωνα με όλους όσοι τον έχουν ακούσει, μιλάει πάντα με αλήθειες και η ακροαματικότητα του εν λόγω ραδιοφωνικού σταθμού, είναι συνεχώς στα ύψη.

Δεν είναι λίγες οι φορές, που έχει έρθει σε αντιπαράθεση με τον τέως πρόεδρο της ΠΑΕ Παναχαϊκή και νυν της ΠΑΕ ΑΕΛ Αλέξη Κούγια, για θέματα του ποδοσφαίρου κι όχι μόνο.

Χρονιά 1991, η Παναχαϊκή όπως παρατάχτηκε σε αγώνα πρωταθλήματος στην Α΄ Εθνική κατηγορία, με τον Ολυμπιακό στην Πάτρα. Διακρίνονται από αριστερά: Βαΐτσης, Μύρτσος, Κυριακόπουλος, Όττιτζι, Μαλαφέκας, Πιας. Καθιστοί από αριστερά: Γκένας, Καραπίτσος, Ανδριόπουλος, Ζερδεβάς, Μαζάρου.